 |
| អាជ្ញាធរបំបែកអតីតអ្នកបុរីកីឡា ដែលចូលទៅរស់នៅក្នុងអគារបុរីកីឡាចាស់ កាលពីព្រឹកថ្ងៃទី៣ ខែមករា ឆ្នាំ២០១៧។ RFA/Phann Yasy |
អាជ្ញាធរខណ្ឌ៧មករា នៅព្រឹកថ្ងៃទី៣ ខែមករា បំបែកពលរដ្ឋអតីតអ្នកបុរីកីឡា ដែលចូលទៅរស់នៅក្នុងអគារចាស់នេះឡើងវិញ បន្ទាប់ពីពួកគេធ្វើពិធីរំលឹកខួបលើកទី៥ នៃការបណ្ដេញចេញដោយបង្ខំ។ ការបំបែកនោះ ឈានដល់ការប្រើហិង្សាបណ្ដាលឲ្យស្ត្រីមួយចំនួនរងរបួស។ មន្ត្រីសិទ្ធិមនុស្សយល់ថា ការដែលពលរដ្ឋបន្តតវ៉ារហូតនោះ គឺដោយសារក្រុមហ៊ុនមិនបានគោរពកិច្ចសន្យាក្នុងការផ្ដល់សំណងសមរម្យជូនពលរដ្ឋ។
អ្នកបុរីកីឡាជាច្រើនគ្រួសារដែលមិនព្រមចាកចេញ និងមួយចំនួនទៀតកំពុងរស់នៅភ្នំបាត សរុបប្រមាណជាង ៣០នាក់ បាននាំគ្នាធ្វើពិធីរំលឹកខួប៥ឆ្នាំនៃការបណ្ដេញចេញដោយបង្ខំ នៅព្រឹកថ្ងៃអង្គារ ទី៣ ខែមករា នៅអគារចាស់ក្នុងតំបន់បុរីកីឡា ស្ថិតក្នុងសង្កាត់វាលវង់ ខណ្ឌ៧មករា។
ក្រោយពិធីរំលឹកខួបអតីតអ្នកបុរីកីឡា ដែលសុទ្ធតែស្ត្រី និងកុមារ បាននាំគ្នាឡើងទៅរស់នៅក្នុងអគារចាស់នេះឡើងវិញ ក្រោយពីពួកគេត្រូវបានជម្លៀសចេញកាលពីជាង ៥ឆ្នាំមុន ទៅរស់នៅតំបន់ភ្នំបាត ឋិតក្នុងភូមិស្រះពោធិ៍ ឃុំផ្សារដែក ស្រុកពញាឮ ខេត្តកណ្ដាល។
ក្រោយពីពលរដ្ឋរងគ្រោះដីធ្លីទាំងនោះ វេចសម្ពាយមានខោអាវ ចានឆ្នាំងឡើងទៅលើអគារចាស់ មិនបានប៉ុន្មាននាទីផង ស្រាប់តែខាងក្រុមសន្តិសុខខណ្ឌ៧មករា បានមកដល់ ហើយពួកគេឡើងទៅចាប់ទាញ និងរុញច្រានពលរដ្ឋចេញពីលើអគារចាស់មកខាងក្រោម ហើយពលរដ្ឋក៏បានប្រតាយប្រតប់ជាមួយអាជ្ញាធរ ប៉ុន្តែមិនមានរបួសធ្ងន់ធ្ងរឡើយ។
ក្រោយប្រឈមមុខដាក់គ្នានោះ អាជ្ញាធរបានបន្ថែមកម្លាំងទាហានប្រមាណជាង ៣០នាក់បន្ថែមទៀត ប្រដាប់ដោយកាំភ្លើង និងខែល ដឹកនាំដោយគណៈអភិបាលខណ្ឌ៧មករា ដើម្បីត្រៀមទប់ទល់ជាមួយស្ត្រីបុរីកីឡា ដែលជម្នះឡើងទៅរស់នៅលើអគារចាស់នោះ។
 |
| កម្លាំងសមត្ថកិច្ចចុះបំបែកអតីតអ្នកបុរីកីឡា ដែលព្យាយាមចូលទៅរស់នៅអគារចាស់ឡើងវិញ កាលពីព្រឹកថ្ងៃទី៣ ខែមករា ឆ្នាំ២០១៧។ RFA/Phann Yasy |
ការស្ងប់ស្ងាត់មិនបានប៉ុន្មានផង ការប៉ះទង្គិចគ្នាផ្ទុះឡើងជាថ្មី ក្រោយក្រុមគ្រួសារស្ត្រីរងគ្រោះបានព្យាយាមឡើងទៅលើអគារម្ដងទៀត។ អាជ្ញាធរចាប់ផ្ដើមប្រើហិង្សាធ្ងន់ដៃជាងមុន ដោយរុញច្រានស្ត្រីទាំងនោះឲ្យចាកចេញពីតំបន់បុរីកីឡា ហើយស្ត្រីទាំងនោះដួលច្រងាប់ច្រងិល ដោយសារមិនមានកម្លាំងគ្រប់គ្រាន់ទប់ទល់ជាមួយក្រុមសន្តិសុខពេញកម្លាំង។ ហេតុការណ៍ប៉ះទង្គិចគ្នានេះបណ្ដាលឲ្យស្ត្រីទើបសម្រាលកូនម្នាក់រងរបួសថ្លោះដៃ និងខ្លះទៀតគ្រេចជើង ចំណែកប្រធានសន្តិសុខម្នាក់ត្រូវស្ត្រីទាំងនោះខ្វាចដាច់សាច់កញ្ចឹងក ដោយសារព្យាយាមសម្រុករុញស្ត្រីយ៉ាងសាហាវ។
ស្ត្រីរងគ្រោះដីធ្លីម្នាក់ឈ្មោះ តឹង វិច្ឆិកា បានថ្កោលទោសចំពោះទង្វើរបស់អាជ្ញាធរដែលព្យាយាមរារាំងពួកគាត់រហូតឈានដល់ប្រើអំពើហិង្សាលើស្ត្រី។ អ្នកស្រីបន្ថែមថា ទោះបីត្រូវស្លាប់ ឬត្រូវប្រឈមមុខយ៉ាងណាក្តី ក៏ពួកគាត់មិនព្រមចាក់ចេញទៅទីណាឡើយ គឺត្រូវប្ដូរស្លាប់ប្ដូររស់នៅលើតំបន់បុរីកីឡា៖ «ខ្ញុំយល់ថា អាជ្ញាធរគ្មានច្បាប់គ្មានទម្លាប់ទេ! ខ្ញុំប្រជាពលរដ្ឋមិនចេះច្បាប់ ខ្ញុំធម្មតា តែអ្នកឯងធ្វើដល់អាជ្ញាធរដឹងច្បាប់ ហេតុអីក៏មកអូសប្រជាពលរដ្ឋទាំងទទឹងទទែង»។
អាជ្ញាធរខណ្ឌ៧មករា ហាក់មិនចង់និយាយដោះស្រាយជាមួយប្រជាពលរដ្ឋឡើយ ពោលគឺតួនាទីរបស់ពួកគេសំខាន់បំផុតក្នុងពេលនោះ គឺត្រូវតែបំបែកពលរដ្ឋឲ្យខាងតែបាន ដើម្បីកុំឲ្យឡើងទៅលើ អគារចាស់ ក្រោមហេតុផលថា អគារនោះគឺជាកម្មសិទ្ធិរបស់ក្រុមហ៊ុនផានអ៊ីម៉ិច (Phan Imex)។
អ្នកដឹកនាំក្រុមសន្តិសុខខណ្ឌ៧មករា លោក ប្រាក់ ហាក់ បដិសេធថា លោកមិនមែនជាអ្នកចាប់ផ្ដើមប្រើហិង្សាទេ គឺប្រជាពលរដ្ឋទាំងនោះនិយាយមិនស្ដាប់គ្នា ហើយថែមជេរប្រទេចលោក និងបានប្រតាយប្រតប់ជាមួយរហូតបណ្ដាលឲ្យលោករងរបួសត្រង់ក។ លោកបញ្ជាក់ថា អ្វីដែលលោកកំពុងធ្វើនោះ គឺតាមបញ្ជារបស់អភិបាលខណ្ឌដើម្បីការពារក្រុមហ៊ុន៖ «រឿងអាជ្ញាធរដោះស្រាយមិនដោះស្រាយជារឿងរបស់គាត់ តែចំពោះខ្ញុំរឿងរបស់ខ្ញុំ គឺខ្ញុំការពារទីតាំង មានន័យថា អភិបាលមិនអនុញ្ញាតអោយគាត់ឡើងទេ តែគាត់នៅតែចចេស អ៊ីចឹងភារកិច្ចខ្ញុំមានតែប៉ុណ្ណឹង»។
តំណាងពលរដ្ឋនៅសហគមន៍ភ្នំបាត អ្នកស្រី ខៀវ ឡៃ លើកឡើងថា ការសម្រេចរបស់ពលរដ្ឋអតីតអ្នកបុរីកីឡា ទៅរស់នៅក្នុងអគារចាស់ដែលមិនចាក់សោនេះ គឺដើម្បីទាមទារសំណងពីក្រុមហ៊ុនផានអ៊ីមិច (Phan Imex) ចំពោះការជម្លៀសពួកគេទៅរស់នៅក្នុងតំបន់ដាច់ស្រយាលដែលគ្មានទាំងទឹកប្រើប្រាស់ គ្មានទីផ្សារសាលារៀននៅឆ្ងាយ និងគ្មានមន្ទីរពេទ្យជាដើម។ អ្នកស្រីបន្ថែមថា ក្រុមហ៊ុនបានយកពួកគាត់ទៅចាក់ចោលដោយគ្មានទទួលខុសត្រូវអ្វីឡើយ ពោលគឺពួកគាត់ត្រូវរស់នៅយ៉ាងវេទនា អ្នកខ្លះធ្លាក់ខ្លួនសុំទាន រួមទាំងកុមារតូចៗផង ពេលត្រឡប់ពីសុំទានកុមារ ទាំងនោះ នាំគ្នាសុំបាយលោកនៅវត្តយកមកបរិភោគចិញ្ចឹមក្រពះដើម្បីឲ្យរស់មួយគ្រាៗ។
អ្នកស្រីបន្ថែមថា រហូតមកដល់ពេលនេះមានមនុស្សចំនួន ១៣នាក់ហើយ បានស្លាប់ដោយសារឈឺគ្មានលុយព្យាបាល និងដាច់បាយ ហើយចំណែកមនុស្សពីរនាក់ទៀតកំពុងធ្លាក់ខ្លួនឈឺធ្ងន់ ប្រឈមនឹងបាត់បង់ជីវិតដែរ ប្រសិនបើគ្មានជំនួយសង្គ្រោះពីសប្បុរសជន៖ «សូមជួយពួកខ្ញុំផង ខ្ញុំអស់ជម្រើសហើយ! នេះជាទឹកចុងក្រោយហើយ ទោះបីជាក្រុមសមត្ថកិច្ចមកដេញ វាយដំច្រំធាក់ ឬចាប់ខ្ញុំដាក់គុក ក៏ពួកខ្ញុំស៊ូស្លាប់នៅទីនេះដែរ។ អ្វីដែលទាមទារនោះ ខ្ញុំចង់បានទៅភូមិអណ្ដូង និងប្រាក់ ៥ពាន់ដុល្លារទេ ហើយបើអោយនៅភ្នំបាត ខ្ញុំសុំប្រាក់ ១ម៉ឺនដុល្លារ និងប្លង់រឹង»។
ជម្លោះដីធ្លីរវាងប្រជាពលរដ្ឋសហគមន៍បុរីកីឡា កណ្ដាលទីក្រុងភ្នំពេញ ជាមួយក្រុមហ៊ុនផានអ៊ីម៉ិច មានរយៈពេល ៥ឆ្នាំគត់ គិតមកដល់ថ្ងៃទី៣ ខែមករា ឆ្នាំ២០១៧ នេះ។ កាលពីថ្ងៃទី៣ ខែមករា ឆ្នាំ២០១២ ក្រុមហ៊ុនផានអ៊ីម៉ិច និងអាជ្ញាធរក្រុងភ្នំពេញ បានដាក់កម្លាំងសមត្ថកិច្ច និងសន្តិសុខក្រុមហ៊ុនទៅឈូសឆាយផ្ទះប្រជាពលរដ្ឋនៅតំបន់បុរីកីឡា ចំនួន ៣៨៤គ្រួសារ។ អាជ្ញាធរបានដឹកអ្នកបុរីកីឡាខ្លះ ទៅទម្លាក់ចោលនៅទួលសំបូរ និងភ្នំបាត ដែលមានចម្ងាយប្រមាណ ៤០គីឡូម៉ែត្រពីក្រុងភ្នំពេញ ដោយអ្នកខ្លះបានទទួលសំណងដី ៤ម៉ែត្រ គុណ ៥ម៉ែត្រ។
ប្រធានគ្រប់គ្រងផ្នែកអង្កេតនៃអង្គការសិទ្ធិមនុស្សលីកាដូ (LICADHO) លោក អំ សំអាត ដែលបានទៅឃ្លាំមើលករណីនេះ មានប្រសាសន៍ថា លោកសោកស្ដាយចំពោះព្រឹត្តិការណ៍ហិង្សាដែលបានកើតឡើង។ ម្យ៉ាងវិញទៀត លោកថា ករណីពលរដ្ឋតវ៉ានេះ មិនមែនជាកំហុសរបស់ពលរដ្ឋឡើយ គឺផ្ដើមពីក្រុមហ៊ុនដែលមិនបានគោរពកិច្ចសន្យាដែលដំបូងឡើយថា នឹងសាងសង់អគារចំនួន ១០សម្រាប់ពលរដ្ឋស្នាក់នៅ ដើម្បីដោះដូរដីធ្វើការអភិវឌ្ឍ ប៉ុន្តែទីបំផុតទៅ ក្រុមហ៊ុនបានសាងសង់អគារបានតែ ៨អគារប៉ុណ្ណោះ ហើយក៏ប្រកាសថាក្ស័យធន ដែលនាំឲ្យជម្លោះដីធ្លីនេះបន្តរ៉ាំរ៉ៃមកដល់បច្ចុប្បន្ន៖ «បើតាមផ្លូវច្បាប់ វាត្រូវចាប់បង្ខំ ព្រោះក្រុមហ៊ុនខ្លួនឯងជាអ្នកចុះហត្ថលេខាដែលមានអភិបាលរាជធានីភ្នំពេញ សម័យនោះ គាត់ធ្វើជាសាក្សីទៀត នៅក្នុងកិច្ចសន្យារវាងអគារ១០ ហើយនិងប្រជាពលរដ្ឋជាង ១ពាន់គ្រួសារ។ ហេតុអ្វីមកដល់ពេលនេះ ក្រុមហ៊ុនអត់សាងសង់ ២អគារទៀត ហើយបង្កទុកអោយបញ្ហានេះរ៉ាំរ៉ៃ ទុកដោះស្រាយអត់ចេញដល់បច្ចុប្បន្ន»។
មន្ត្រីសិទ្ធិមនុស្សរូបនេះលើកឡើងថា គោលការណ៍នៃការអភិវឌ្ឍនោះ គឺដើម្បីភាពរីកចម្រើននៃប្រទេសជាតិ និងកត្តាធំបំផុតដើម្បីជីវភាពរស់នៅរបស់ប្រជាពលរដ្ឋឲ្យកាន់តែល្អប្រសើរ ពោលគឺមិនមែនអភិវឌ្ឍឲ្យពលរដ្ឋកាន់តែក្រីក្រនោះទេ ព្រោះខុសពីគោលការណ៍អភិវឌ្ឍរបស់រដ្ឋាភិបាល។
មកដល់ពេលនេះ អតីតស្ត្រីបុរីកីឡាទាំងនោះ នៅតែមិនព្រមចាកចេញពីអគារចាស់បុរីកីឡាឡើយ ដោយពួកគាត់នៅតែបន្តដាំបាយ និងស្នាក់នៅទីនោះជាន់ជាប់ដី ចំណែកអាជ្ញាធរវិញ ក៏បណ្ដាក់គ្នារង់ចាំទប់ស្កាត់ពលរដ្ឋមិនឲ្យឡើងទៅលើដែរ៕
No comments:
Post a Comment