Wednesday, December 7, 2016

ក្រសួង​រ៉ែ​ប្រកាស​ផ្អាក​ក្រុមហ៊ុន​ធ្វើ​អាជីវកម្ម​បូម​ខ្សាច់​៣​នៅ​ខេត្ត​កោះកុង


សាឡង់​បូម​ខ្សាច់ របស់​ក្រុមហ៊ុន​មួយ​នៅ​ឃុំ​កោះកាពិ ស្រុក​កោះកុង ខេត្ត​កោះកុង។ រូបថត​ថ្ងៃ​ទី​៦ ខែ​ធ្នូ ឆ្នាំ​២០១៦។ RFA/Den Ayuthyea



រដ្ឋមន្ត្រី​ក្រសួង​រ៉ែ និង​ថាមពល បាន​ប្រកាស​ថា ក្រសួង​បាន​ផ្អាក​មិន​ឲ្យ​ក្រុមហ៊ុន​នានា ដែល​ទទួល​បាន​អាជ្ញាប័ណ្ណ​ពី​រដ្ឋាភិបាល បូម​ខ្សាច់​នៅ​ក្នុង​ឃុំ​កោះកាពិ ស្រុក​កោះកុង និង​ផ្អាក​ការ​នាំ​ខ្សាច់​ចេញ​ទៅ​ក្រៅ​ប្រទេស។ ប្រជា​សហគមន៍​ឃុំ​កោះកាពិ ស្រុក​កោះកុង បាន​ស្នើ​ឲ្យ​លោក​រដ្ឋមន្ត្រី​ត្រូវ​បញ្ឈប់ ឬ​ដក​អាជ្ញាប័ណ្ណ​ពី​ក្រុមហ៊ុន​មិន​ឲ្យ​ធ្វើ​សកម្មភាព​ជា​ស្ថាពរ​នៅ​តំបន់​នេះ​នៅ​ថ្ងៃ​អនាគត​ទៀត ព្រោះ​ការ​បូម​ខ្សាច់​នេះ​បាន​បំផ្លាញ​ដល់​ធនធាន​ធម្មជាតិ មាន​ខ្សាច់​សមុទ្រ មច្ឆា​សមុទ្រ និង​ព្រៃ​កោងកាង ជាដើម។

រដ្ឋមន្ត្រី​ក្រសួង​រ៉ែ និង​ថាមពល លោក ស៊ុយ សែម បាន​ប្រកាស​នៅ​ចំពោះ​មុខ​ប្រជាពលរដ្ឋ​រាប់​រយ​នាក់​រស់​នៅ​សហគមន៍​ភូមិ​កោះស្រឡៅ ឃុំ​កោះ​កាពិ ស្រុក និង​ខេត្ត​កោះកុង នៅ​រសៀល​ថ្ងៃ​អង្គារ ទី​៦ ខែ​ធ្នូ ក្នុង​ពិធី​សំណេះសំណាល និង​ចុះ​ពិនិត្យ​ការដ្ឋាន​បូម​ខ្សាច់​ថា ក្រសួង​បាន​ប្រកាស​ផ្អាក​មិន​ឲ្យ​ក្រុមហ៊ុន​ចំនួន​៣ ដែល​ក្រសួង​បាន​ផ្ដល់​អាជ្ញាប័ណ្ណ​ឲ្យ​ធ្វើ​អាជីវកម្ម​បូម​ខ្សាច់​នៅ​ឃុំ​កោះ​កាពិ ជា​បណ្ដោះអាសន្ន និង​ផ្អាក​ការ​នាំ​ខ្សាច់​ចេញ​ទៅ​ក្រៅ​ប្រទេស។ លោក​អំពាវនាវ​ថា បើ​ប្រជាពលរដ្ឋ​នៅ​ក្នុង​សហគមន៍​នេះ ឃើញ​ក្រុមហ៊ុន​នានា នៅ​បន្ត​​បូម​ខ្សាច់ ឬ​បន្ត​នាំ​ខ្សាច់​ចេញ​ទៅ​ក្រៅ​ប្រទេស​ទៀត សូម​ផ្ដល់​ព័ត៌មាន​មក​ក្រុម​ការងារ​របស់​ក្រសួង​រ៉ែ និង​ថាមពល តាម​រយៈ​លេខ​ទូរស័ព្ទ ០៩៥ ៧២៧ ៧២៧ ដើម្បី​ក្រសួង​មាន​វិធានការ​តាម​ផ្លូវ​ច្បាប់។

​បន្ថែម​លើ​នេះ លោក ស៊ុយ សែម ក៏​បាន​ប្រកាស​ថា ចាប់​ពី​ពេល​នេះ​ត​ទៅ ក្រសួង​ក៏​បញ្ឈប់​ការ​ចេញ​អាជ្ញាប័ណ្ណ​ជូន​ក្រុមហ៊ុន​ផ្សេង​ទៀត​ដែល​សុំ​អាជ្ញាប័ណ្ណ​ថ្មី ធ្វើ​អាជីវកម្ម​បូម​ខ្សាច់​នៅ​តំបន់​ភូមិ​កោះស្រឡៅ ឃុំ​កោះកាពិ ស្រុក​កោះកុង នេះ​ទៀត​ទេ។ ប៉ុន្តែ​សម្រាប់​តំបន់​ផ្សេងៗ នា​ខេត្ត​កោះកុង នៅ​ដំណើរ​ការ​ជា​ធម្មតា។
ទោះ​យ៉ាង​ណា ប្រជា​សហគមន៍​មាន​គ្នា​រាប់​រយ​នាក់​ដែល​ចូលរួម​ស្ដាប់​លោក ស៊ុយ សែម បាន​ស្នើ​ដល់​រដ្ឋមន្ត្រី​រូប​នេះ​ឲ្យ​បញ្ឈប់ ឬ​ដក​អាជ្ញាប័ណ្ណ​ដែល​ក្រសួង​បាន​ផ្ដល់​ជូន​ក្រុមហ៊ុន​នានា ឲ្យ​ធ្វើ​អាជីវកម្ម​នៅ​ក្នុង​មូលដ្ឋាន​ឃុំ​កោះកាពិ ស្រុក​កោះកុង លែង​ឲ្យ​ធ្វើ​សកម្មភាព​ជា​ស្ថាពរ​នៅ​ថ្ងៃ​ខាង​មុខ​ទៀត ព្រោះ​ពួកគេ​យល់​ថា ការ​ធ្វើ​អាជីវកម្ម​បូម​ខ្សាច់​របស់​ក្រុមហ៊ុន​ទាំង​នោះ​បាន​ប៉ះពាល់​ធ្ងន់ធ្ងរ​ដល់​ជីវចម្រុះ​នៅ​ក្នុង​សមុទ្រ។

ពលរដ្ឋ​មួយ​ចំនួន​បាន​សង្កត់ធ្ងន់​ថា សកម្មភាព​បូម​ខ្សាច់​របស់​ក្រុមហ៊ុន​មួយ​ចំនួន​ដែល​ទទួល​បាន​អាជ្ញាប័ណ្ណ​នៅ​មូលដ្ឋាន​នេះ បាន​បំផ្លាញ​ព្រៃ​កោងកាង ជម្រក​ត្រី​សមុទ្រ​បន្ត​ពូជ បាក់​ច្រាំង​សមុទ្រ ពិសេស​ពួកគេ​ធ្វើ​របរ​នេសាទ​មិន​ទទួល​បាន​ផល​ជាដើម៖ «នាង​ខ្ញុំ​មិន​ទទួល​យក​ក្រុមហ៊ុន​បូម​ខ្សាច់​ឲ្យ​ធ្វើ​អាជីវកម្ម​នៅ​ឃុំ​កោះកាពិ ខេត្ត​កោះកុង នេះ​ទៀត​ទេ​នៅ​ថ្ងៃ​ខាង​មុខ។ នាង​ខ្ញុំ​ស្នើ​សុំ​ឲ្យ​ឯកឧត្ដម ស៊ុយ សែម រដ្ឋមន្ត្រី​ក្រសួង​រ៉ែ និង​ថាមពល បញ្ឈប់​សកម្មភាព​បូម​ខ្សាច់​របស់​ក្រុមហ៊ុន​នានា ពី​តំបន់​នេះ ពី​ថ្ងៃ​ទី​៦ ខែ​ធ្នូ ឆ្នាំ​២០១៦ ត​ទៅ»។

រដ្ឋមន្ត្រី​ក្រសួង​រ៉ែ និង​ថាមពល លោក ស៊ុយ សែម ថ្លែង​ក្នុង​ពេល​ចុះ​សំណេះសំណាល​ជាមួយ​ពលរដ្ឋ​នៅ​សហគមន៍​ភូមិ​កោះស្រឡៅ ឃុំ​កោះកាពិ ខេត្ត​កោះកុង កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​៦ ខែ​ធ្នូ ឆ្នាំ​២០១៦។ RFA/Den Ayuthyea

លោក ស៊ុយ សែម បាន​បញ្ជាក់​ប្រាប់​ប្រជាពលរដ្ឋ​ថា នៅ​ក្នុង​កាលៈទេសៈ​នេះ ក្រសួង​អាច​ធ្វើ​អន្តរាគមន៍​ឲ្យ​ក្រុមហ៊ុន​ដែល​ទទួល​បាន​អាជ្ញាប័ណ្ណ​ពី​ក្រសួង​នៅ​ពេល​កន្លង​មក ត្រឹម​ផ្អាក​សកម្មភាព​បូម​ខ្សាច់ និង​នាំ​ខ្សាច់​ចេញ​ទៅ​ក្រៅ​ប្រទេស​ជា​បណ្ដោះអាសន្ន​សិន ឯ​រឿង​ផ្សេង​ក្រសួង​ត្រូវ​សិក្សា​ផ្លូវ​ច្បាប់ ឲ្យ​បាន​ល្អិតល្អន់​ជា​មុន​សិន។

ប្រធាន​អង្គការ​សម្ព័ន្ធ​គណនេយ្យភាព​សង្គម​កម្ពុជា លោក សន ជ័យ ដែល​បាន​អម​ដំណើរ​រដ្ឋមន្ត្រី​ក្រសួង​រ៉ែ និង​ថាមពល ចុះ​ទៅ​ពិនិត្យ​ការដ្ឋាន​របស់​ក្រុមហ៊ុន​បូម​ខ្សាច់​ដល់​កោះ​កាពិ ស្រុក និង​ខេត្ត​កោះកុង នេះ​ដែរ បាន​ស្វាគមន៍​ចំពោះ​ចំណាត់​ការ​ផ្អាក​សកម្មភាព និង​ការ​នាំ​ចេញ​ខ្សាច់​ពី​ក្រុមហ៊ុន​ចំនួន​២ ដែល​ទទួល​បាន​អាជ្ញាប័ណ្ណ​ពី​ក្រសួង​ធ្វើ​អាជីវកម្ម​ខ្សាច់​នៅ​ភូមិ​កោះស្រឡៅ ឃុំ​កោះកាពិ ពេល​នេះ។

​ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា អ្នក​ឃ្លាំមើល​សង្គម​រូប​នេះ នឹង​បន្ត​តាម​ដាន​ទៅ​លើ​សកម្មភាព​បូម​ខ្សាច់​របស់​ក្រុមហ៊ុន​នានា ដែល​ទទួល​បាន​អាជ្ញាប័ណ្ណ​ពី​ក្រសួង​រ៉ែ និង​ថាមពល អំពី​ផល​ប៉ះពាល់​បរិស្ថាន ពិសេស​ការ​រស់​នៅ​របស់​ប្រជាពលរដ្ឋ​ជា​បន្ត​ទៀត​នៅ​ថ្ងៃ​ខាង​មុខ។ ជាង​នេះ​ទៀត លោក សន ជ័យ ប្រកាស​សហការ​ជាមួយ​ថ្នាក់ដឹកនាំ​ក្រសួង​រ៉ែ និង​ថាមពល ដើម្បី​ធ្វើ​យ៉ាង​ណា​ឲ្យ​មាន​ភាព​ចំណេញ​ទាំង​អស់​គ្នា ឬ​ចំណេញ​ទាំង​ក្រុមហ៊ុន​បូម​ខ្សាច់ ចំណេញ​ទាំង​ប្រជាពលរដ្ឋ រស់​នៅ​តាម​សហគមន៍​នានា និង​រដ្ឋាភិបាល៖ «យើង​ចង់​ឲ្យ​មាន​វិធានការ​ឆ្លើយ​តប​ពី​រាជរដ្ឋាភិបាល​ទៅ​លើ​អ្វី​ដែល​ប្រជាពលរដ្ឋ​នៅ​ក្នុង​សហគមន៍​ឃុំ​កោះកាពិ ស្រុក​កោះកុង បាន​លើក​ឡើង​ពី​កង្វល់ ឬ​ផល​ប៉ះពាល់​នៃ​សកម្មភាព​បូម​ខ្សាច់ ព្រោះ​កន្លង​មក​រដ្ឋាភិបាល​បាន​ឆ្លើយ​តប​មក​កាន់​ប្រជាពលរដ្ឋ​ទាក់ទង​កង្វល់​បូម​ខ្សាច់​ហាក់​មាន​ការ​យឺតយ៉ាវ ហើយ​នៅ​ពេល​មាន​ការ​ឆ្លើយ​តប​យឺតយ៉ាវ​ពី​រដ្ឋាភិបាល​វា​គឺ​ជា​ឱកាស​ដល់​អ្នក​បំផ្លិចបំផ្លាញ​ធនធាន​ធម្មជាតិ​នានា»។

សមាជិក​អង្គការ​មាតា​ធម្មជាតិ លោក សាន់ ម៉ាឡា និង​តំណាង​អង្គការ​ច្រើន​ទៀត ក៏​បាន​ចុះ​ពិនិត្យ​ការដ្ឋាន​បូម​ខ្សាច់ នៅ​ឃុំ​កោះកាពិ ស្រុក​កោះកុង ជាមួយ​លោក ស៊ុយ សែម រដ្ឋមន្ត្រី​ក្រសួង​រ៉ែ និង​ថាមពល នៅ​រសៀល​ថ្ងៃ​អង្គារ ទី​៦ ខែ​ធ្នូ ដែរ។ លោក សាន់ ម៉ាឡា បាន​លើក​ឡើង​ពី​ផល​ប៉ះពាល់​ពី​ការ​បូម​ខ្សាច់​របស់​ក្រុមហ៊ុន​ចំនួន​២ ដែល​ធ្វើ​សកម្មភាព​នៅ​មូលដ្ឋាន​នេះ នាំ​ឲ្យ​បំផ្លាញ​ព្រៃ​កោងកាង ជា​ជម្រក​ត្រី​សមុទ្រ បាក់​ច្រាំង​សមុទ្រ និង​ប្រជា​នេសាទ​នៅ​សហគមន៍​នេះ​រក​របរ​នេសាទ​មិន​បាន​ជាដើម។

ទាក់ទិន​បញ្ហា​ខ្សាច់​នេះ​ដែរ ទិន្នន័យ​ពាណិជ្ជកម្ម​របស់​អង្គការ​សហប្រជាជាតិ បង្ហាញ​ថា រយៈពេល ៨​ឆ្នាំ ចាប់ពី​ឆ្នាំ​២០០៧ ដល់​ឆ្នាំ​២០១៥ ប្រទេស​កម្ពុជា បាន​នាំ​ចេញ​ខ្សាច់​ទៅ​ប្រទេស​សិង្ហបុរី ជិត ៣​លាន​តោន (២.៧៧៤.៦១៣) គិត​ជា​ទឹក​ប្រាក់​ជាង ៥​លាន​ដុល្លារ​សហរដ្ឋអាមេរិក (៥.៥៥៧.៣៦៩) ប៉ុន្តែ​បើ​ពិនិត្យមើល​ទិន្នន័យ​ដែល​ប្រទេស​សិង្ហបុរី នាំ​ចូល​ខ្សាច់​ពី​កម្ពុជា វិញ មាន​រហូត​ទៅ​ជាង ៧៣​លាន​តោន ដែល​គិត​ជា​ទឹក​ប្រាក់​ប្រមាណ ៧៥០​លាន​ដុល្លារ​អាមេរិក (៧៥២.៧៦១.៩៧៨) ឯ​ណោះ។

ផ្ដើម​ពី​ភាព​មិន​ប្រក្រតី​នេះ ក្រុម​សង្គម​ស៊ីវិល និង​មន្ត្រី​គណបក្ស​ប្រឆាំង​ជាដើម នៅ​តែ​ទទូច​ឲ្យ​លោក ស៊ុយ សែម រដ្ឋមន្ត្រី​ក្រសួង​រ៉ែ និង​ថាមពល បក​ស្រាយ​ឲ្យ​ច្បាស់​ពាក់ព័ន្ធ​ភាព​ខុស​គ្នា​នៃ​ទិន្នន័យ​ដ៏​ចម្រូងចម្រាស​ពី​ការ​នាំ​ចេញ​ខ្សាច់​ចេញ​ទៅ​ក្រៅ​ប្រទេស​នេះ​ឲ្យ​បាន​ច្បាស់លាស់៕

ជនជាតិ​ដើម​ភាគតិច​ខេត្ត​រតនគិរី​គ្រោង​ចុះ​ល្បាត​ស្វែងរក​បទល្មើស​ព្រៃ​ឈើ


ចាស់​ទុំ​ជនជាតិ​ដើម​ភាគតិច​គ្រឹង នៅ​ភូមិ​តឺន ដែល​ចុះ​ល្បាត​កន្លែង​កាប់​ឈើ​នៅ​ក្នុង​ព្រៃ​ការពារ​សហគមន៍​ភូមិ​តឺន ស្រុក​កូនមុំ ខេត្ត​រតនគិរី ថ្ងៃ​ទី​៦ ខែ​ធ្នូ ឆ្នាំ​២០១៦។ RFA/Ratha Visal


ចាស់​ទុំ​ជនជាតិ​ដើម​ភាគតិច​គ្រឹង ភូមិ​តឺន ឃុំ​តឺន ស្រុក​កូនមុំ ខេត្ត​រតនគិរី គ្រោង​នាំ​គ្នា​ល្បាត​ព្រៃ​បន្ត​ទៀត ដើម្បី​រក​មើល​កន្លែង​ដែល​ជន​ល្មើស​កាប់​យក​ឈើ​មូល​ក្នុង​ព្រៃ​អភិរក្ស។ គម្រោង​នេះ​ក៏​មាន​ការ​ចូលរួម​ពី​សមាជិក​គណៈកម្មការ​សហគមន៍​ប្រមាណ ១០​នាក់ បន្ទាប់​ពី​ពួក​គាត់​រក​ឃើញ​ទីតាំង​កាប់​ឈើ​រាប់​រយ​ដើម​នៅ​តំបន់​ភ្នំ​ជង កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​៦ ធ្នូ។

ចាស់​ទុំ​ជនជាតិ​ដើម​ភាគតិច​គ្រឹង ហៅ​ការ​លួច​កាប់​យក​ឈើ​មូល​ពី​ក្នុង​ព្រៃ​សហគមន៍​នា​ពេល​ថ្មីៗ​នេះ ថា​ជា​ការ​បំផ្លិចបំផ្លាញ​ធនធាន​ធម្មជាតិ​នៅ​សេសសល់​ក្នុង​ព្រៃ​អភិរក្ស និង​ជា​ការ​បំផ្លាញ​ព្រៃ​ឈើ​សក្ការៈ និង​ធ្វើ​ឲ្យ​ប៉ះពាល់​ធ្ងន់ធ្ងរ​ដល់​ជំនឿ​វប្បធម៌​ប្រពៃណី​ជនជាតិ​ដើម​ភាគតិច។

កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​៦ ខែ​ធ្នូ តំណាង​ចាស់​ទុំ​បី​នាក់ រួម​ទាំង​មន្ត្រី​សិទ្ធិ​មនុស្ស និង​អ្នក​សារព័ត៌មាន​រក​ឃើញ​កន្លែង​កាប់​ឈើ​ខុស​ច្បាប់​ជាង ៤០​ដើម នៅ​តំបន់​ភ្នំ​ជង ចម្ងាយ​ប្រមាណ​ជាង ១០​គីឡូម៉ែត្រ​ពី​ភូមិ​តឺន ឋិត​ក្នុង​ព្រៃ​អភិរក្ស​សហគមន៍​ដែល​ចុះ​បញ្ជី​ទទួល​ស្គាល់​ដោយ​ក្រសួង​កសិកម្ម តាំង​ពី​ឆ្នាំ​២០០៨។

តំណាង​ចាស់​ទុំ លោក ប៊ុន ស្រួច សម្ដែង​ការ​សោកស្ដាយ​ខណៈ​ឈើ​មាន​តម្លៃ​ត្រូវ​បាន​គេ​លួច​កាប់​ក្នុង​សភាព​ធ្ងន់ធ្ងរ ចំណែក​គណៈកម្មការ​សហគមន៍​មិន​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ការពារ និង​ទប់ស្កាត់។ លោក​ក៏​បាន​ទម្លាក់​ការ​ទទួល​ខុស​ត្រូវ​ទៅ​លើ​អាជ្ញាធរ​មូលដ្ឋាន​ផ្ទាល់ ថា​មិន​បាន​សហការ​ជួយ​ទប់ស្កាត់​បទល្មើស​ព្រៃ​ឈើ​សហគមន៍ ដែល​ដឹក​ជញ្ជូន​ឆ្លង​កាត់​ទីតាំង​ឈរ​ជើង​របស់​ប៉ុស្តិ៍​នគរបាល និង​ក្រុមប្រឹក្សា​ឃុំ​ដែល​មាន​តួនាទី​បង្ក្រាប​បទល្មើស​ព្រៃ​ឈើ​នោះ៖ «នេះ​ហើយ​មាន​ការ​ប្រឈម​មែនទែន អ្នក​ចាស់​ទុំ​ទី​មួយ​បាត់បង់​ប្រពៃណី។ ទី​ពីរ អត្តសញ្ញាណ​ហ្នឹង​អត់​មាន​ទេ រក​ទីកន្លែង​ណា​តំបន់​ព្រៃ​អារក្ស​បូជា​តាំង​ពី​បុរាណ​ភ្នំ​ជង នេះ»។
សេចក្តី​រាយការណ៍​របស់​ប្រជាពលរដ្ឋ​ភូមិ​តឺន ដែល​រស់នៅ​ជិត​តំបន់​ភ្នំ​ជង កន្លែង​កើត​មាន​បទល្មើស​កាប់​យក​ឈើ​មូល​ក្នុង​ព្រៃ​សហគមន៍ ឲ្យ​ដឹង​ថា ចាប់​ពី​ដើម​រដូវ​វស្សា​រហូត​មក ជន​ល្មើស​មួយ​ក្រុម​មាន​គ្នា​ពី ៥​នាក់​ទៅ ៧​នាក់ ប្រដាប់​ដោយ​ម៉ាស៊ីន​កាត់​ឈើ​បី​គ្រឿង ដឹកនាំ​ដោយ​ប្រជាពលរដ្ឋ​ចំណាក​ស្រុក​ម្នាក់​ឈ្មោះ វណ្ណា មក​រស់នៅ​ភូមិ​តឺន បាន​មក​បោះ​ទីតាំង​សង់​រោង​ស្នាក់នៅ​ជើង​ភ្នំ​ជង ហើយ​ត្រាយ​ផ្លូវ​ចូល​អារ​រំលំ​ឈើ​មូល​មាន​តម្លៃ រួម​មាន​ផ្ចឹក ឈើ​ក្រំ ស្រឡៅ មាន​មុខ​កាត់​ចាប់​ពី ៤​តឹក​រហូត​មុខ​កាត់​ជើង​មួយ​ម៉ែត្រ។ ឈើ​មូល​ដែល​គេ​អារ​រំលំ​រួច ពួក​គេ​អារ​ច្រៀក​ជា​ក្ដារ​ជា​សសរ​ជា​គ្រឿង​ផ្ទះ និង​ជា​ឈើ​ជ្រុង​មុខ​កាត់​ពី ៤០​សង់ទីម៉ែត្រ​ទៅ ៦០​សង់ទីម៉ែត្រ ប្រវែង ៤​ម៉ែត្រ ដើម្បី​ប្រមូល​ដឹក​ជញ្ជូន​ទៅ​ទីផ្សារ។

ជនជាតិ​ដើម​ភាគតិច​គ្រឹង មួយ​រូប​រស់នៅ​ក្បែរ​ភ្នំ​ជង លោក ឃុត ប៉ូ បញ្ជាក់​ថា ក្រុម​ជន​ល្មើស​លួច​អារ​ឈើ​ទាំង​ថ្ងៃ​យប់ ចាប់​ពី​ដើម​រដូវ​ដក​ស្ទូង​មក។ លោក​ថា​បាន​ចូល​ព្រៃ​ដាក់​អន្ទាក់​សត្វ ទើប​ប្រទះ​ឃើញ​ក្រុម​កាប់​ឈើ និង​បាន​ផ្តល់​ព័ត៌មាន​ទៅ​គណៈកម្មការ​សហគមន៍ ប៉ុន្តែ​រហូត​មក​ទល់​នឹង​ថ្ងៃ​នេះ មិន​ឃើញ​គណៈកម្មការ​សហគមន៍​ចុះ​ទប់ស្កាត់ ទើប​ចាស់​ទុំ​សម្រេច​រាយការណ៍​ទៅ​មន្ត្រី​សិទ្ធិ​មនុស្ស​ចុះ​ទៅ​មើល​ទីតាំង​កាប់​ឈើ​នោះ៖ «ថ្ងៃ​ក៏​អារ យប់​ក៏​អារ អត់​ឈប់​ទេ បី​ម៉ាស៊ីន ទៅ​មើល​ដាក់​អន្ទាក់​ហ្នឹង ចូល​ទៅ​មើល​កំពុង​បាយ​ហ្នឹង មួយ​ក្រុម​វា​ហ្នឹង​តាំង​ពី​យើង​រើ​ចម្ការ​សហគមន៍ គាត់​អត់​មក​ទេ»។

ព្រៃ​ការពារ​សហគមន៍​ភូមិ​តឺន មាន​ទំហំ​ជិត ៣​ពាន់​ហិកតារ សម្បូរ​ទៅ​ដោយ​ឈើ​មាន​តម្លៃ​នៅ​តាម​ភ្នំ​ប្រមាណ ១៧​ភ្នំ​នៅ​ក្នុង​ព្រៃ​នោះ។ កាល​ពី​ឆ្នាំ​២០១២ ឈើ​ប្រណិត​រួម​មាន​ប្រភេទ​ឈើ​នាង​នួន បេង ធ្នង់​នៅ​ក្នុង​ព្រៃ​នេះ ត្រូវ​គេ​កាប់​យក​ចេញ​ពី​ព្រៃ​ទៅ​លក់​ឲ្យ​ឈ្មួញ​អស់​ស្ទើរ​គ្មាន​សល់។ ជាមួយ​នោះ​ដែរ ដី​ព្រៃ​ក្នុង​តំបន់​ការពារ ក៏​រង​ការ​ទន្ទ្រាន​ឈូស​ឆាយ​កាប់​រាន​យក​ដី​ធ្វើ​កសិកម្ម​ពី​សំណាក់​ពលរដ្ឋ​សហគមន៍ និង​ពលរដ្ឋ​ចំណាក​ស្រុក។ បច្ចុប្បន្ន ឈើ​សេសសល់​ក្នុង​ព្រៃ កំពុង​រង​ការ​កាប់​ធ្វើ​អាជីវកម្ម​ខុស​ច្បាប់​បន្ត​ទៀត។

អតីត​ប្រធាន​សហគមន៍​ភូមិ​តឺន លោក អន កាអាត កត់​សម្គាល់​ថា ឈើ​ប្រណិត​ត្រូវ​បាន​គេ​លួច​កាប់​មុន​ពេល​ព្រៃ​ប្រគល់​មក​សហគមន៍​អភិរក្ស។ លោក​ថា ប្រសិន​បើ​គណៈកម្មការ​សហគមន៍ និង​អាជ្ញាធរ​មូលដ្ឋាន​មិន​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​អភិរក្ស​តំបន់​ការពារ​ទេ ឈើ​មាន​តម្លៃ និង​ដី​ក្នុង​តំបន់​អភិរក្ស នឹង​ត្រូវ​គេ​កាប់​ធ្វើ​អាជីវកម្ម ឬ​កាប់​រាន​ព្រៃ​យក​ដី​កាន់​តែ​ច្រើន៖ «ថ្ងៃ​មុន​គេ​កាប់​អស់​ហើយ ពេល​ខ្ញុំ​គ្រប់គ្រង គេ​អត់​ហ៊ាន​ចូល​កាប់​ទេ។ បើ​សិន​យើង​មិន​ការពារ​ទេ បាត់បង់​ទាំង​ឈើ ទាំង​ដី​ទៀត»។

ទាក់ទិន​បញ្ហា​នេះ​ដែរ មន្ត្រី​ឃ្លាំ​មើល​សិទ្ធិ​មនុស្ស​សមាគម​អាដហុក (ADHOC) ខេត្ត​រតនគិរី លោក ឆាយ ធី បញ្ជាក់​ថា វត្ថុ​តាង​បទល្មើស​ព្រៃ​ឈើ​ទាំងអស់​ដែល​សហគមន៍​រក​ឃើញ​ក្នុង​ព្រៃ លោក​នឹង​រៀបចំ​របាយការណ៍​អន្តរាគមន៍​ជូន​អាជ្ញាធរ​ខេត្ត​ពិនិត្យ និង​ចាត់​វិធានការ​ជា​បន្ទាន់ ដើម្បី​បង្ក្រាប​ទីតាំង​កាប់​ឈើ​ខុស​ច្បាប់ និង​ស្រាវជ្រាវ​រក​ជន​ពាក់ព័ន្ធ៖ «អ្វី​ដែល​យើង​ចុះ​ទៅ​ជាមួយ​ចាស់​ទុំ យើង​ឃើញ​ជាក់ស្តែង ឈើ​រាយប៉ាយ​ពេញ​ព្រៃ បែរ​ជា​អាជ្ញាធរ​មូលដ្ឋាន​ថា​មិន​ដឹង។ អ៊ីចឹង​មាន​តែ​ធ្វើ​លិខិត​អន្តរាគមន៍ ក្នុង​នោះ​មាន​លិខិត​ស្នើសុំ​របស់​សហគមន៍ ធ្វើ​យ៉ាង​ម៉េច​ជួយ​ពួក​គាត់»។

លោក​បន្ត​ថា សហគមន៍​ត្រូវ​តែ​ពង្រឹង​សាមគ្គី​ផ្ទៃ​ក្នុង​អនុវត្ត​បទបញ្ជា និង​លក្ខន្តិកៈ​សហគមន៍​ឲ្យ​បាន​ត្រឹមត្រូវ​ឡើង​វិញ ដើម្បី​លុបបំបាត់​បាតុភាព​អសកម្ម​ពាក់ព័ន្ធ​ការ​ឃុបឃិត​ឲ្យ​បទល្មើស​នេះ​កើត​មាន​ត​ទៅ​ទៀត។

ទោះ​បី​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏ដោយ នាយ​ខណ្ឌ​រដ្ឋបាល​ព្រៃ​ឈើ​ខេត្ត​រតនគិរី លោក កែប កត់ បញ្ជាក់​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​៧ ខែ​ធ្នូ ថា មន្ត្រី​ជំនាញ​ព្រៃ​ឈើ​នឹង​ចាត់​វិធានការ​បន្ទាន់​ក្រោយ​ពេល​ទទួល​បាន​ព័ត៌មាន​នេះ។

តាម​ការ​គ្រោង​ទុក សហគមន៍​ភូមិ​តឺន ចំនួន ១០​នាក់ និង​ចុះ​ល្បាត​ព្រៃ​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​៨ ខែ​ធ្នូ បន្ថែម​ទៀត ដើម្បី​ពិនិត្យ​មើល​កន្លែង​កាប់​ឈើ​ថ្មី​ទៀត​នៅ​តំបន់​ភ្នំ​ជង និង​ភ្នំ​ជាប់​គ្នា ដើម្បី​ប្រមូល​វត្ថុ​តាង​ទាំងនោះ​ធ្វើ​របាយការណ៍​ស្ដីពី​ការ​កាប់​បំផ្លាញ​ព្រៃ​ឈើ​នេះ៕

ចៅ​អធិការ​វត្ត​បាកាន​រង​ការ​ចោទ​ថា​កាយ​ប្រឡាយ​រំដោះ​ទឹក​ប៉ះពាល់​ផ្លូវ​ចេញ​ចូល​ផ្ទះ​ពលរដ្ឋ




ពលរដ្ឋ​មួយ​គ្រួសារ​នៅ​ឃុំ​ត្រពាំងជង ស្រុក​បាកាន ខេត្ត​ពោធិ៍សាត់ ចោទ​ចៅ​អធិការ​វត្ត​បាកាន ថា​បាន​បញ្ជា​ឲ្យ​គ្រឿងចក្រ​កាយ​ប្រឡាយ​រំដោះ​ទឹក​ចេញ​ពី​វត្ត បណ្ដាល​ឲ្យ​ប៉ះពាល់​ដល់​ដី​មុខ​ផ្ទះ​របស់​ពលរដ្ឋ​ចំនួន ៥​គ្រួសារ។ ពលរដ្ឋ​ទាមទារ​ឲ្យ​ចៅ​អធិការ ឬ​អាជ្ញាធរ​ដាក់​លូ​តាម​ប្រឡាយ​ចេញ​ចូល​មុខ​ផ្ទះ​ពលរដ្ឋ ប៉ុន្តែ​ព្រះសង្ឃ និង​អាជ្ញាធរ ថា​ពុំ​មាន​លទ្ធភាព​ដាក់​លូ​ឲ្យ​ទេ។

អ្នក​ភូមិ​អូររំចេក នៃ​ឃុំ​ត្រពាំងជង មួយ​គ្រួសារ​ក្នុង​ចំណោម ៥​គ្រួសារ ដែល​ថា​ព្រះសង្ឃ និង​អាជ្ញាធរ​មូលដ្ឋាន រួម​គ្នា​ធ្វើ​បាប​ពលរដ្ឋ​ដោយ​កាយ​ប្រឡាយ​ផ្ដាច់​ផ្លូវ​មុខ​ផ្ទះ​មិន​ដាក់​លូ​ឲ្យ​វិញ និង​បាន​ប៉ះពាល់​ដល់​ការ​រស់នៅ​របស់​ពួក​គេ​នោះ ទទូច​ឲ្យ​គណៈកម្មការ​វត្ត និង​អាជ្ញាធរ​ជួយ​រក​ដំណោះស្រាយ។

ការ​ស្នើសុំ​នេះ ក្រោយ​ពេល​ចៅ​អធិការ​វត្ត ជួល​ត្រាក់ទ័រ​កាយ​ប្រឡាយ​មួយ​ខ្សែ​កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​២១ ខែ​វិច្ឆិកា។

ពលរដ្ឋ​ម្នាក់ លោកស្រី ផាន់ ផល្លី មាន​ប្រសាសន៍​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​៦ ខែ​ធ្នូ ថា ចៅ​អធិការ​ព្រះនាម ឡាយ សន និង​អាជ្ញាធរ​ភូមិ-ឃុំ បាន​ប្រើ​អំណាច​បំពាន​លើ​ពលរដ្ឋ​ក្នុង​សកម្មភាព​ឈរ​បញ្ជា​ឲ្យ​គ្រឿងចក្រ​កាយ​ប្រឡាយ ប៉ុន្តែ​មាន​ពលរដ្ឋ​ខ្លះ​ខឹងសម្បា បាន​ទាញ​កាំបិត និង​ពូថៅ​សម្ញែង​ម្ចាស់​គ្រឿងចក្រ ទើប​នៅ​មុខ​ផ្ទះ​ពលរដ្ឋ​ខ្លះ​ត្រូវ​បាន​គេ​កាយ​ដី​លុប​វិញ និង​កន្លែង​ខ្លះ​មិន​ទាន់​លុប ឬ​ដាក់​លូ​ឲ្យ​នៅ​ឡើយ៖ «ខ្ញុំ​ឲ្យ​កាយ​ទៅ​ក្រោយ​ទៅ គេ​អត់​កាយ គេ​មក​កាយ​ឆ្វៀល​ផ្ទះ​បង។ អ្នក​ដែល​ប៉ះពាល់​នៅ​ក្បែរ​ផ្ទះ​បង​ខាង​ត្បូង​ណោះ​ពីរ​គ្រួសារ បី​គ្រួសារ​ទាំង​បង។ អា​ហ្នឹង​ជ្រៅ​មែនទែន ហើយ​ទៅ​ជើង​ពីរ​គ្រួសារ​ទៀត តែ​ម្ចាស់​គេ​លុប​វិញ​ហើយ។ បើ​និយាយ​ពី​ដាក់​លូ​ត្រូវ​ដាក់​ជាង ១០​កង់​ណោះ​ប្អូន។ បង​ទើប​ទិញ​បាន​បី (បី​អស់ ១៥​ម៉ឺន​រៀល) ដាក់​តាម​ផ្លូវ​ដើរ​សិន»។
ទាក់ទង​បញ្ហា​នេះ ព្រះ​ចៅ​អធិការ​វត្ត​បាកាន ព្រះតេជព្រះគុណ ឡាយ សន គណៈកម្មការ​វត្ត និង​មន្ត្រី​រាជការ​ខ្លះ​អះអាង​ថា ការ​កាយ​ប្រឡាយ​រំដោះ​ទឹក​ចេញ​ពី​បរិវេណ​វត្ត​អារាម និង​ក្បែរ​របង​វត្ត​នេះ គឺ​បាន​បម្រើ​ផល​ប្រយោជន៍​សាធារណៈ​ច្រើន​ជាង​ផល​ប៉ះពាល់​ពលរដ្ឋ ១ ឬ ២​គ្រួសារ ហើយ​ប្រឡាយ​ដែល​កាយ​រួច​នោះ គឺ​រត់​តាម​ចិញ្ចើម​ផ្លូវ​សាធារណៈ​របស់​រដ្ឋ មិន​ប៉ះពាល់​ដី​ឯកជន​របស់​ពលរដ្ឋ​ឡើយ។

ព្រះតេជព្រះគុណ ឡាយ សន មាន​ថេរ​ដីកា​បន្ត​ថា វត្ត​ពុំ​មាន​បច្ច័យ​សម្រាប់​ទិញ​លូ​ដាក់​នៅ​តាម​មុខ​ផ្ទះ​ពលរដ្ឋ​នោះ​ទេ ព្រោះ​ការ​កសាង​វត្ត​អារាម​អាស្រ័យ​លើ​បច្ច័យ​របស់​ពុទ្ធបរិស័ទ។ ព្រះអង្គ​បន្ថែម​ថា រយៈពេល​ពីរ​បី​ឆ្នាំ​ហើយ​ដែល​ផ្នែក​ខ្លះ​នៃ​បរិវេណ​វត្ត ត្រូវ​លិច​ដោយ​ជំនន់​ទឹក​ភ្លៀង ព្រោះ​ពលរដ្ឋ​ចូល​មក​តាំង​ទីលំនៅ​ថ្មីៗ​ក្បែរ​វត្ត​ចាក់​ដី​ធ្វើ​ផ្ទះ​ខ្ពស់​ជាង​ដី​វត្ត ទើប​ទឹក​មិន​អាច​ហូរ​ចេញ​បាន៖ «ប៉ូលិស​ក៏​គេ​មក មេ​ឃុំ​ក៏​គេ​មក អាចារ្យ​អី​នៅ​ត្រង់​ហ្នឹង​អស់ អាត្មា​គ្រាន់​ប្រាប់​ថា អាត្មា​អ្នក​ចេញ​លុយ​ឲ្យ​អាអ៊ិច។ អាអ៊ិច​ហ្នឹង​អត់​ហ៊ាន​កាយ​ទេ ដើម​អាកាស្យា​នៅ​សល់​ដី​ប្រហែល​មួយ​ម៉ែត្រ ធម្មតា​មាន​ផ្លូវ​យើង​ដាំ​នៅ​ត្រង់​ចិញ្ចើម ហើយ​ប្រឡាយ​ទឹក​នៅ​ខាង​កើត​ដើម​អាកាស្យា​ហ្នឹង​ទៀត ស្រាប់​ពេល​ដល់​អ៊ីចឹង គេ​អត់​ឲ្យ​កាយ កាយ​គ្រាន់​តែ​ឲ្យ​មាន​ទឹក​ចេញ​ទេ ហើយ​ឲ្យ​អាត្មា​ដាក់​លូ​អាត្មា​មិន​ដឹង​ទៅ​រក​លុយ​ណា មាន​តែ​លុយ​ពុទ្ធបរិស័ទ​ដែរ»។

អាជ្ញាធរ និង​ព្រះសង្ឃ បាន​ឯកភាព​គ្នា​កាយ​ប្រឡាយ​ប្រវែង​ប្រមាណ ២០​ម៉ែត្រ ជម្រៅ ១​ម៉ែត្រ និង​ទទឹង ១​ម៉ែត្រ ដើម្បី​រំដោះ​ទឹក​ចេញ​ពី​វត្ត​ផង និង​សម្រួល​ដល់​ការ​ធ្វើ​ដំណើរ​របស់​សិស្ស​ដែល​រៀន​សូត្រ​នៅ​សាលា​ក្បែរ​នោះ​ផង។ ពលរដ្ឋ​រង​ផល​ប៉ះពាល់​ផ្លូវ​ដើរ​ចូល​ផ្ទះ ចង់​មាន​ដំណោះស្រាយ​សមស្រប​មួយ​ដោយ​សុំ​ឲ្យ​ចៅ​អធិការ​ទិញ​លូ​ដាក់ ឬ​កាយ​ប្រឡាយ​បង្ហួស​ទៅ​បឹង​ផ្នែក​ខាង​ក្រោម ដើម្បី​ការពារ​កុំ​ឲ្យ​ទឹក​ដែល​បង្ហូរ​ចេញ​ពី​វត្ត​នោះ​ចាល់​លិច​ផ្ទះ​ពលរដ្ឋ ប៉ុន្តែ​មេ​ឃុំ​ត្រពាំងជង លោក អ៊ឹម សាមិន ថា​ឃុំ​ពុំ​មាន​ថវិកា​បម្រុង​សម្រាប់​ទិញ​លូ​ក្នុង​ករណី​ដូចនេះ​ទេ ដែល​ម្ចាស់​ផ្ទះ​គួរ​ទិញ​ដាក់​ខ្លួន​ឯង៕

គ្រួសារ​ពលករ​ខ្មែរ​ដែល​ថៅកែ​ថៃ​បាញ់​សម្លាប់​ទាមទារ​សំណង​ជាង​១​ម៉ឺន​ដុល្លារ


ភរិយា​របស់​ពលករ​ដែល​ត្រូវ​ថៅកែ​ថៃ បាញ់​សម្លាប់​នៅ​ខេត្ត​ស្រះកែវ ប្រទេស​ថៃ លោកស្រី ធឹង ហ៊ោន ស្នាក់នៅ​ក្នុង​ភូមិ​តាទយ នៃ​ឃុំ​ចារឈូក ស្រុក​អង្គរជុំ ខេត្ត​សៀមរាប។ រូបថត​ថ្ងៃ​ទី​៣ ខែ​ធ្នូ ឆ្នាំ​២០១៦ RFA/Hang Savyouth


ក្រសួង​ការ​បរទេស អះអាង​ថា ស្ថាន​អគ្គ​កុងស៊ុល​ខ្មែរ​នៅ​ខេត្ត​ស្រះកែវ ប្រទេស​ថៃ បាន​ត្រៀម​មេធាវី និង​ឯកសារ​ផ្លូវ​ច្បាប់​រួច​ហើយ ដើម្បី​ប្ដឹង​ប្រឆាំង​នឹង​ថៅកែ​ថៃ ដែល​បាញ់​សម្លាប់​ពលករ​ខ្មែរ​ម្នាក់​ជា​ប្រជាពលរដ្ឋ​នៅ​ខេត្ត​សៀមរាប។

ក៏ប៉ុន្តែ​ដំណើរ​ការ​ទាមទារ​សំណង អាច​នឹង​យឺតយ៉ាវ ដោយសារ​តែ​គ្រួសារ​របស់​អ្នក​រងគ្រោះ នៅ​ខ្វះ​ឯកសារ​ពាក់ព័ន្ធ​នឹង​អ្នក​ស្លាប់ ដូចជា​មិន​មាន​សំបុត្រ​កំណើត និង​ប័ណ្ណ​ប្រកាស​អាពាហ៍ពិពាហ៍ ជាដើម។

គ្រួសារ​របស់​បុរស​ជា​ពលករ​ដែល​ថៅកែ​ថៃ នៅ​ខេត្ត​ស្រះកែវ បាញ់​សម្លាប់ អំពាវនាវ​ឲ្យ​មន្ត្រី​រដ្ឋាភិបាល​កម្ពុជា ជួយ​រៀបចំ​ឯកសារ​ផ្នែក​រដ្ឋបាល​ពាក់ព័ន្ធ​នឹង​ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​គាត់​ឲ្យ​បាន​ត្រឹមត្រូវ ដើម្បី​ឲ្យ​មាន​លទ្ធភាព​គ្រប់គ្រាន់​ក្នុង​ការ​ដាក់​ពាក្យ​ប្ដឹង​ទារ​សំណង​ជំងឺ​ចិត្ត។

ភរិយា​របស់​ពលករ​ដែល​ត្រូវ​ថៅកែ​ថៃ បាញ់​សម្លាប់​នោះ គឺ​លោកស្រី ធឹង ហ៊ោន។ លោកស្រី​អង្គុយ​នៅ​ក្រោម​ផ្ទះ​ឈើ ក្នុង​ភូមិ​តាទយ នៃ​ឃុំ​ចារឈូក ស្រុក​អង្គរជុំ ដែល​ជា​តំបន់​ដាច់ស្រយាល ហើយ​មាន​ប្រសាសន៍​ដោយ​ទឹក​មុខ​ស្រពាប់ស្រពោន​ថា ប្ដី​របស់​គាត់​ឈ្មោះ ស ង៉ៃ អាយុ ៣១​ឆ្នាំ ត្រូវ​ថៅកែ​ថៃ បាញ់​សម្លាប់​កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​១៨ ខែ​វិច្ឆិកា កន្លង​ទៅ។ ថៅកែ​ថៃ ដែល​បាញ់​សម្លាប់​ប្ដី​របស់​គាត់​នោះ គឺ​បណ្ដាល​មក​ពី​ខឹង​នឹង​ប្អូន​ប្រុស​របស់​គាត់​ម្នាក់​ទៀត​ឈ្មោះ ស សាន ដែល​បាន​ទៅ​ស្រឡាញ់​កម្មករ​ស្រី​ម្នាក់ កំពុង​ធ្វើ​ការ​ឲ្យ​ថៅកែ​នោះ ហើយ​ថៅកែ​ថៃ មិន​ព្រម​ឲ្យ​កម្មករ​ស្រី​ទៅ​រស់នៅ​ជាមួយ​ប្ដី​ទេ ពីព្រោះ​ខ្លាច​គ្មាន​អ្នក​ធ្វើ​ការ។ ចំណែក​ឯ​ជន​រងគ្រោះ​ឃើញ​ថៅកែ​ថៃ ខឹង​នឹង​ប្អូន​របស់​គាត់​ដូច្នេះ ក៏​ចេះ​តែ​ដើរ​តាម​អង្វរ ធ្វើ​ឲ្យ​ថៅកែ​ថៃ ខឹង ក៏​ដក​កាំភ្លើង​បាញ់​តែ​ម្ដង។
លោកស្រី ធឹង ហ៊ោន បញ្ជាក់​ថា គាត់​ទាមទារ​ប្រាក់​ថ្លៃ​ជំងឺ​ចិត្ត​ពី​ថៅកែ​ថៃ ដែល​បាញ់​សម្លាប់​ប្ដី​របស់​គាត់​ចំនួន ៥០​ម៉ឺន​បាត​ប្រាក់​ថៃ ស្មើ​នឹង​ជាង ១​ម៉ឺន​ដុល្លារ​អាមេរិក ក៏ប៉ុន្តែ​គាត់​នៅ​ខ្វះ​ឯកសារ​ជាច្រើន ដូចជា​សំបុត្រ​កំណើត​របស់​ប្ដី និង​ប័ណ្ណ​ប្រកាស​អាពាហ៍ពិពាហ៍ ដែល​អាច​បញ្ជាក់​ថា​ជា​ប្ដី​ប្រពន្ធ ជាដើម៖ «ខ្ញុំ​ចង់​ទាមទារ​នេះ គ្រាន់​បាន​លុយ​មក​បន្តិចបន្តួច ដើម្បី​រក​ស៊ី​ចិញ្ចឹម​កូន​នៅ​ក្នុង​បន្ទុក។ ខ្ញុំ​ចង់​ឲ្យ​រដ្ឋាភិបាល​ជួយ​រៀបចំ​ឯកសារ»។

បន្ទាប់​ពី​បាញ់​សម្លាប់​ពលករ​ខ្មែរ ថៅកែ​ថៃ រូប​នោះ​ត្រូវ​ប៉ូលិស​ថៃ ចាប់​ខ្លួន​ភ្លាមៗ​ដែរ។

លោកស្រី មុយ ស៊ីថៃ ដែល​ត្រូវ​ជា​ម្ដាយ​មីង​របស់​ប្រពន្ធ​ជន​រងគ្រោះ មាន​ប្រសាសន៍​ថា ស្ថានភាព​គ្រួសារ​ពលករ​ខ្មែរ​ដែល​ថៅកែ​ថៃ បាញ់​សម្លាប់​នោះ គឺ​លំបាក​ណាស់ ត្រូវ​រ៉ាប់រង​ចិញ្ចឹម​កូន ២​នាក់​តូចៗ ចំណែក​ដី​ស្រែ​ចម្ការ និង​ផ្ទះ​សម្បែង​ក៏​គ្មាន៖ «មិន​មាន​អី​ទេ ការុង​មួយ​ដែល​ប្រពន្ធ​ដាក់​ខោ​អាវ​ពេល​ប្ដី​ត្រូវ​គេ​បាញ់​សម្លាប់ វា​ក៏​ប្រឡាក់​ឈាម ហើយ​នៅ​ពេល​ប្ដី​ត្រូវ​គេ​យក​ទៅ​បូជា គេ​ក៏​ដុត​ការុង​ខោ​អាវ​នោះ​ចោល​ទៀត»។

ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា អាជ្ញាធរ​ឃុំ​ចារឈូក កំពុង​ទាល់​គំនិត​ថា តើ​គេ​អាច​នឹង​ជួយ​អ្វី​ទៅ​ដល់​គ្រួសារ​ពលករ​នោះ​បាន?

មេ​ឃុំ​ចារឈូក លោក ប្លង់ ប៉ង់ បញ្ជាក់​ថា ប្រពន្ធ​របស់​បុរស​ដែល​ស្លាប់​នោះ បាន​សុំ​ឲ្យ​លោក​ជួយ​ធ្វើ​សំបុត្រ​កំណើត ប៉ុន្តែ​លោក​ពុំ​អាច​ជួយ​ធ្វើ​ដូច​ដែល​គេ​ចង់​បាន​នោះ​ឡើយ ពីព្រោះ​មនុស្ស​ស្លាប់​ទៅ​ហើយ៖ «បើ​សិន​ជា​សុំ​បញ្ជាក់​ទីលំនៅ​របស់​ប្រពន្ធ គឺ​ឃុំ​អាច​បញ្ជាក់ បើ​សិន​ជា​ឯកសារ​អាពាហ៍ពិពាហ៍​មិន​អាច​ធ្វើ​បាន​ទេ ព្រោះ​ត្រូវ​ការ​ផ្ដិត​មេដៃ ប៉ុន្តែ​ខាង​ប្រុស​ស្លាប់​ទៅ​ហើយ»។

អ្នក​នាំ​ពាក្យ​ក្រសួង​ការ​បរទេស លោក ជុំ សុន្ទរី ឲ្យ​ដឹង​ថា ស្ថាន​កុងស៊ុល​ខ្មែរ​ប្រចាំ​នៅ​ខេត្ត​ស្រះកែវ ប្រទេស​ថៃ បាន​ត្រៀម​មេធាវី និង​ឯកសារ​ផ្លូវ​ច្បាប់​រួច​ជា​ស្រេច​ហើយ សម្រាប់​ប្ដឹង​ប្រឆាំង​ថៅកែ​ថៃ ដែល​បាញ់​សម្លាប់​ពលករ​ខ្មែរ​នោះ។ ជុំវិញ​បញ្ហា​ឯកសារ​ពាក់ព័ន្ធ​នឹង​ការ​ទារ​សំណង​ទៀតសោត លោក ជុំ សុន្ទរី សូម​ឲ្យ​ក្រុម​គ្រួសារ​អ្នក​ស្លាប់ ទាក់ទង​ទៅ​នាយកដ្ឋាន​កុងស៊ុល​របស់​ក្រសួង​ការ​បរទេស ឬ​ក៏​ស្ថាន​អគ្គ​កុងស៊ុល​ខ្មែរ​ប្រចាំ​នៅ​ខេត្ត​ស្រះកែវ នោះ៕

ជាប់​ព្រំដែន​វៀតណាម​ជួប​បញ្ហា​លំបាក​វត្ត​មួយ​ក្នុង​ខេត្ត​ព្រៃវែងច្រើន


សាលា​ឆាន់​របស់​វត្ត​ពាម​សុវណ្ណ​សាគរ ហៅ​វត្ត​ពាមមន្ទារ ស្ថិត​នៅ​ភូមិ​ពាមមន្ទារ ឃុំ​ពាមមន្ទារ ស្រុក​កំពង់ត្របែក ខេត្ត​ព្រៃវែង ថ្ងៃ​ទី​២៩ ខែ​វិច្ឆិកា ឆ្នាំ​២០១៦។ RFA/Tha Kitya



វត្ត​មួយ​នៅ​ជាប់​ព្រំដែន​កម្ពុជា-វៀតណាម ឋិត​នៅ​ឃុំ​ពាមមន្ទារ ស្រុក​កំពង់ត្របែក ខេត្ត​ព្រៃវែង កំពុង​ជួប​ការ​លំបាក​ច្រើន​ក្នុង​ការ​អភិវឌ្ឍ ដោយសារ​កម្រ​មាន​ពលរដ្ឋ​ទៅ​ដល់​ទីនោះ ខណៈ​ពលរដ្ឋ​មូលដ្ឋាន​ភាគច្រើន​មាន​ជីវភាព​ខ្វះខាត។ ព្រះ​ចៅ​អធិការ​វត្ត​ពាម​សុវណ្ណ​សាគរ ហៅ​វត្ត​ពាមមន្ទារ អំពាវនាវ​ឲ្យ​ពុទ្ធបរិស័ទ​ជិត​ឆ្ងាយ​ចូលរួម​ចំណែក​កសាង​វត្ត​ឯកោ​មួយ​នេះ ដើម្បី​ទុក​ជា​ប្រយោជន៍​សម្រាប់​គោរព​បូជា និង​ទុក​ជា​តឹកតាង​ប្រវត្តិសាស្ត្រ​ខ្មែរ។

តើ​វត្ត​ពាម​សុវណ្ណ​សាគរ ហៅ​វត្ត​ពាមមន្ទារ ជួប​ភាព​លំបាក​តោកយ៉ាក​យ៉ាង​ណា​ខ្លះ?

វត្ត​ពាម​សុវណ្ណ​សាគរ ហៅ​វត្ត​ពាមមន្ទារ មាន​ចម្ងាយ​ប្រមាណ ៣០​គីឡូម៉ែត្រ​ពី​ស្រុក​កំពង់ត្របែក និង​មាន​ចម្ងាយ​ប្រមាណ ១​គីឡូម៉ែត្រ​ពី​បង្គោល​ព្រំដែន​កម្ពុជា-វៀតណាម ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​ភូមិ-ឃុំ​ពាមមន្ទារ ស្រុក​កំពង់ត្របែក ខេត្ត​ព្រៃវែង។

វត្ត​ឯកោ​នៅ​ជាប់​ព្រំដែន​នេះ ពុំ​មាន​សមិទ្ធផល​ធំៗ និង​ថ្មី​ឡើយ ថ្វីត្បិតតែ​មាន​វ័យ​ចំណាស់​ក្តី ពោល​គឺ​មាន​តែ​កុដិ​ឈើ​តូច​មួយ​ធ្លុះធ្លាយ​ដោយ​អន្លើ និង​សាលា​ឆាន់​ឈើ​ចាស់​ទ្រុឌទ្រោម ចំណែក​ព្រះវិហារ​វិញ​កំពុង​ចាក់​គ្រឹះ​សាងសង់​បាន​តិចតួច​ប៉ុណ្ណោះ។

ប្រសិន​បើ​អ្នក​ចំណូល​ថ្មី​ទៅ​ដល់​ទីនោះ ហើយ​មិន​បាន​ចាប់​អារម្មណ៍ ប្រហែល​ជា​គិត​ថា​ទី​អារាម​នោះ​គឺ​ជា​ផ្ទះ​របស់​អ្នក​ភូមិ។

កុដិ (ឆ្វេង) និង​ព្រះវិហារ​របស់​វត្ត​ពាម​សុវណ្ណ​សាគរ ហៅ​វត្ត​ពាមមន្ទារ ដែល​គេ​កំពុង​សាងសង់ ស្ថិត​នៅ​ភូមិ​ពាមមន្ទារ ឃុំ​ពាមមន្ទារ ស្រុក​កំពង់ត្របែក ខេត្ត​ព្រៃវែង ថ្ងៃ​ទី​២៩ ខែ​វិច្ឆិកា ឆ្នាំ​២០១៦។ RFA/Tha Kitya

ព្រះចៅ​អធិការ​វត្ត​ពាមមន្ទារ ព្រះតេជព្រះគុណ ទ្រី ខ្លា ព្រះជន្ម ៥៨​ព្រះវស្សា មាន​ថេរ​ដីកា​ថា មូលហេតុ​ដែល​នាំ​ឲ្យ​វត្ត​នេះ​មាន​ការ​អភិវឌ្ឍ​យឺតយ៉ាវ ដោយសារ​វត្ត​នេះ​នៅ​ឆ្ងាយ ហើយ​ផ្លូវ​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​កាន់​វត្ត​ពិបាក ទើប​ពុំ​សូវ​មាន​ពុទ្ធបរិស័ទ​ចូល​ទៅ​ដល់​វត្ត​នោះ ហើយ​ពលរដ្ឋ​ចំណុះ​ជើង​វត្ត​ភាគច្រើន មាន​ជីវភាព​ខ្វះខាត​ដោយសារ​លក់​កសិផល​បាន​តម្លៃ​ថោក។

ព្រះចៅ​អធិការ​វត្ត​បន្ត​ថា ពី​ជំនាន់​មួយ​ទៅ​ជំនាន់​មួយ ទី​អារាម​ដ៏​កម្សត់​មួយ​នេះ ពុំ​ដែល​ឃើញ​មាន​ថ្នាក់​ដឹកនាំ ឬ​ពុទ្ធបរិស័ទ​ណា​ជួយ​ឧបត្ថម្ភ​ជ្រោមជ្រែង​ក្នុង​ការ​កសាង​ទេ។ លើស​ពី​នេះ​ទៀត ពេល​បុណ្យ​ទាន​ម្តងៗ ដូចជា​បុណ្យ​ភ្ជុំ និង​ចូល​ឆ្នាំ​ក្តី ក៏​ពុំ​សូវ​មាន​ពុទ្ធបរិស័ទ​មក​ទី​អារាម​នេះ​ដែរ៖ «កុដិ​មាន​មួយ តែ​ធ្លុះ​ដែរ​ហើយ តែ​អាច​ជួសជុល​បាន សំខាន់​នោះ គឺ​ចង់​ឲ្យ​ព្រះវិហារ​បាន​កើត​មួយ ដើម្បី​កក់ក្តៅ​ក្នុង​ចិត្ត ហើយ​ឥឡូវ​នេះ​លើក​បាន​សសរ​ចំនួន ១៨​ដើម​ហើយ។ ចំណាយ​ច្រើន​ណាស់ ប្រហែល ៥​ម៉ឺន​ដុល្លារ​អី​នោះ តែ​មិន​ទាន់​សិក្សា​ច្បាស់​ទេ។ បើ​បាន​ខាង​លើ​ជួយ​អាត្មា សប្បាយ​ចិត្ត​ណាស់»។

សព្វថ្ងៃ​នេះ វត្ត​នេះ​មាន​ព្រះសង្ឃ​គង់​នៅ​បួន​អង្គ និង​ពុទ្ធបរិស័ទ​ចំណុះ​ជើង​វត្ត​ជាង ២០០​គ្រួសារ។ ព្រះចៅ​អធិការ​វត្ត​មិន​រំពឹង​ថា ព្រះវិហារ​នេះ​នឹង​សាងសង់​រួច​រាល់​ឆាប់ៗ​ឡើយ។ ការ​អភិវឌ្ឍ​បាន​លឿន លុះត្រា​តែ​មាន​ការ​ចូលរួម​ពី​ពុទ្ធបរិស័ទ​ជិត​ឆ្ងាយ​ទាំង​ក្នុង និង​ក្រៅ​ប្រទេស ជាពិសេស​មេ​ដឹកនាំ និង​មន្ត្រី​ជាន់​ខ្ពស់​រដ្ឋាភិបាល៖ «សូម​ឲ្យ​អំពាវនាវ​ដល់​រដ្ឋាភិបាល​ឲ្យ​ជួយ​កសាង​ផ្លូវ និង​វត្ត​អារាម​នេះ​ឡើង ព្រោះ​ពេល​ទស្សនកិច្ច​ទៅ នឹង​ឃើញ​ថា អភិវឌ្ឍ​ទឹក​ដី​ខ្មែរ​នៅ​ទីនេះ​មាន​ខ្មែរ​នៅ​ទីនេះ»។

ចំណែក​អាចារ្យ​វត្ត​ពាមមន្ទារ លោក សៅ សំអឿន វ័យ ៦០​ឆ្នាំ បាន​រំឭក​ថា ដំបូង​ឡើយ វត្ត​ពាមមន្ទារ ត្រូវ​បាន​កសាង​កាល​ពី​អំឡុង​ទសវត្សរ៍​១៩៨០ នៅ​ចំ​កន្លែង​ប៉ុស្តិ៍​នគរបាល​ខ្មែរ​ជាប់​ខ្សែ​បន្ទាត់​ព្រំដែន ប៉ុន្តែ​ក្រោយ​មក អាជ្ញាធរ​បាន​ឲ្យ​មក​កសាង​វត្ត​ពាមមន្ទារ ឆ្ងាយ​ពី​កន្លែង​ចាស់​ប្រហែល ១​គីឡូម៉ែត្រ​ក្នុង​ទសវត្សរ៍​១៩៩០។

លោក សៅ សំអឿន បន្ត​ថា មក​ដល់​សព្វថ្ងៃ វត្ត​ជាយដែន​មួយ​នេះ​នៅ​តែ​មាន​ភាព​ខ្វះខាត​យ៉ាង​ខ្លាំង ទាំង​ចង្ហាន់ សម្ភារ​ប្រើប្រាស់ និង​កុដិ​ស្នាក់នៅ​របស់​ព្រះសង្ឃ ជាពិសេស​នោះ ខ្វះខាត​បច្ច័យ​ក្នុង​ការ​កសាង​ព្រះវិហារ​ឲ្យ​មាន​លេចធ្លោ​ដូច​វត្ត​ដទៃ​ទៀត​ដែល​មាន​កុដិ សាលា​ឆាន់ និង​ព្រះវិហារ មាន​ក្បូរក្បាច់​រចនា​ដ៏​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ។

លោក​អាចារ្យ​វត្ត​រូប​នេះ​បាន​រៀបរាប់​ថា ពុទ្ធបរិស័ទ​នៅ​ទីនោះ​ខំ​ប្រឹង​កសាង​វត្ត​នេះ​ឡើង ក្នុង​បំណង​ដើម្បី​គោរព​បូជា​ផង និង​ដើម្បី​ទុក​ជា​តឹកតាង​ប្រវត្តិសាស្ត្រ​ខ្មែរ​ផង៖ «សូម​ជួយ​វត្ត​ពាមមន្ទារ របស់​យើង​ខ្ញុំ​នេះ​ដែល​កំពុង​កសាង ហើយ​ឥឡូវ​កំពុង​ខ្វះខាត​បច្ច័យ ដើម្បី​ទុក​ជា​អត្តសញ្ញាណ​នៅ​ជាប់​ព្រំដែន​នេះ និង​ទុក​ជា​គោលដៅ​ព្រំដែន​របស់​យើង។ ទាំងនេះ​ជា​ចំណុច​សំខាន់​ណាស់​ដែល​រដ្ឋាភិបាល​ត្រូវ​អភិវឌ្ឍ​នៅ​តាម​ព្រំដែន ដូចជា​ផ្លូវ​សាលា​រៀន មន្ទីរពេទ្យ និង​វត្ត​អារាម ដើម្បី​ទុក​ឲ្យ​កូន​ខ្មែរ​ការពារ​ព្រំដែន»។

ទោះ​បី​ជា​យ៉ាង​ណា ខុស​ពី​វត្ត​រាជាការាម ឬ​វត្ត​ប៉ាក់ណាម ដែល​ឋិត​នៅ​ឃុំ​ព្រែកជ្រៃ ស្រុក​កោះធំ ខេត្ត​កណ្ដាល ដែល​មាន​សុទ្ធតែ​ជនជាតិ​វៀតណាម រស់នៅ​ជុំជិត នៅ​ឯ​ជុំវិញ​វត្ត​ពាមមន្ទារ គឺ​មាន​ពលរដ្ឋ​ខ្មែរ​រស់នៅ​ជុំវិញ។ ប៉ុន្តែ​ដោយសារ​ពលរដ្ឋ​មាន​ភាព​ក្រីក្រ ទើប​ពួក​គេ​មិន​អាច​ជួយ​កសាង​វត្ត​ឲ្យ​ប្រណីត​ដូច​វត្ត​ដទៃ​ទៀត​បាន។

វត្ត​ពាម​សុវណ្ណ​សាគរ ហៅ​វត្ត​ពាមមន្ទារ ស្ថិត​នៅ​ភូមិ​ពាមមន្ទារ ឃុំ​ពាមមន្ទារ ស្រុក​កំពង់ត្របែក ខេត្ត​ព្រៃវែង ថ្ងៃ​ទី​២៩ ខែ​វិច្ឆិកា ឆ្នាំ​២០១៦។ RFA/Tha Kitya

នៅ​ពេល​ដែល​លោក​អ្នក​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​ដល់​ព្រំដែន​កម្ពុជា-វៀតណាម ស្ថិត​ក្នុង​ឃុំ​ពាមមន្ទារ នោះ លោក​អ្នក​នឹង​ឃើញ​ថា មិន​មែន​តែ​វត្ត​អារាម​ទេ​ដែល​ពុំ​សូវ​មាន​ការ​អភិវឌ្ឍ​នោះ ពោល​គឺ​ស្ទើរ​គ្រប់​វិស័យ​ទាំងអស់​ដែល​ជា​តម្រូវការ​ដ៏​ចាំបាច់​របស់​ប្រជាពលរដ្ឋ ក៏​មិន​សូវ​មាន​ការ​អភិវឌ្ឍ​ដែរ។ បើ​រៀបរាប់​ត្រួសៗ គឺ​គ្មាន​ទីផ្សារ គ្មាន​មន្ទីរពេទ្យ គ្មាន​អណ្ដូង​ទឹក​ស្អាត​ប្រើប្រាស់ គ្មាន​ផ្លូវ​ល្អ​ធ្វើ​ដំណើរ កំណាត់​ផ្លូវ​ខ្លះ​មាន​ភក់​ផុង​ត្រឹម​ជង្គង់ ខ្វះ​សាលា​រៀន។ រីឯ​ផ្ទះ​ប្រជាពលរដ្ឋ​ជាច្រើន និង​ប៉ុស្តិ៍​ប៉ូលិស​ការពារ​ព្រំដែន​ជាដើម​នៅ​ទីនោះ ក៏​មើល​រខេករខាក​ដែរ។ ផ្ទះ​ពលរដ្ឋ​ខ្មែរ​ខ្លះ​បិទ​បាំង​ដោយ​កន្ទេល និង​ជញ្ជាំង​ធ្វើ​ចំបើង​លាយ​អាចម៍​គោ ហើយ​ទ្រ​ដោយ​សសរ​ប៉ុនៗ​ភ្លៅ។ លើស​ពី​នេះ ពលរដ្ឋ​ខ្មែរ​ពេញ​កម្លាំង​ជាច្រើន​នាំ​គ្នា​ចំណាក​ស្រុក​ស្ងាត់​ភូមិ ចំណែក​ចាស់ៗ​នៅ​ចាំ​ផ្ទះ មើល​ថែ​ចៅ និង​រើស​អាចម៍​គោ​អាចម៍​ក្របី​ហាល​ឲ្យ​ក្រៀម ទុក​លក់​ឲ្យ​ជនជាតិ​វៀតណាម ក្នុង​មួយ​ប៉ាវ​តម្លៃ ៣​ពាន់​រៀល។ ពលរដ្ឋ​ថា អ្នក​ភូមិ​ខ្មែរ​ស្ទើរ ៩០​ភាគរយ​ធ្វើ​ស្រែ​គ្រាន់​តែ​ដោះ​បំណុល​ជនជាតិ​វៀតណាម បន្ទាប់​ពី​ជំពាក់​ថ្លៃ​ទិញ​ជី ថ្នាំ និង​ប្រេង ជាដើម។

បើ​ក្រឡេក​ទៅ​មើល​ប្រទេស​វៀតណាម វិញ ពលរដ្ឋ​គេ​រស់នៅ​អម​តាម​ផ្លូវ​ខ្សែ​ក្រវាត់​ព្រំដែន មាន​ជីវភាព​ធូរធារ មាន​ផ្ទះ​ថ្ម និង​ព្រះវិហារ​ចាក់​គ្រឹះ​យ៉ាង​រឹងមាំ​សម្រាប់​គោរព​ប្រតិបត្តិ មាន​ផ្លូវ​ចាក់​បេតុង​ស្ទើរ​គ្រប់​ខ្សែ មាន​មន្ទីរពេទ្យ មាន​ទីផ្សារ មាន​សាលា​រៀន​នៅ​ជាប់​ព្រំដែន​ជា​ហូរហែ។ និយាយ​រួម វៀតណាម មាន​ការ​អភិវឌ្ឍ​ស្ទើរ​គ្រប់​វិស័យ៖ «ផ្លូវ​គេ​នៅ​តាម​ព្រំដែន គេ​ចាក់​សុទ្ធតែ​ថ្ម ស្អាត​ណាស់ ហើយ​ចូល​ទៅ​ធ្វើ​ដំណើរ គឺ​មិន​លំបាក​ដូច​ខ្មែរ​យើង​ទេ»។

កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​២២ ខែ​សីហា ឆ្នាំ​២០១៦ លោក​នាយក​រដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន ក៏​បាន​លើក​ឡើង​ពី​ការ​ការពារ​ព្រំដែន​របស់​កម្ពុជា ដែរ។ លោក ហ៊ុន សែន ឲ្យ​ដឹង​ថា លោក​តែងតែ​ប្រាប់​ដល់​ថ្នាក់​ដឹកនាំ​ខេត្ត ឲ្យ​រៀបចំ​ឲ្យ​ប្រជាពលរដ្ឋ​រស់នៅ​បាន​សមរម្យ​តាម​ទល់ដែន និង​អភិវឌ្ឍ​ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ​តាម​ព្រំដែន​ទាំង​ខាង​កើត និង​ខាង​លិច។

ទោះ​បី​ជា​យ៉ាង​នេះ​ក្តី គេ​នៅ​តែ​មើល​ឃើញ​ថា ការ​អភិវឌ្ឍ​តំបន់​ព្រំដែន​យឺតយ៉ាវ នៅ​តែ​ជា​ចំណុច​ខ្សោយ​មួយ​របស់​រដ្ឋាភិបាល ក្នុង​ការ​ការពារ​ទឹក​ដី​របស់​ខ្លួន​ពី​ការ​រំលោភ​បំពាន​ពី​ប្រទេស​ជិត​ខាង។

ជុំវិញ​បញ្ហា​នេះ​ដែរ ប្រធាន​ស្តីទី​គណបក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ លោក កឹម សុខា ប្រកាស​ថា បើ​មាន​ឱកាស​ដឹកនាំ​រដ្ឋាភិបាល​នោះ បក្ស​ប្រឆាំង​នឹង​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​អភិវឌ្ឍ​ខេត្ត​នៅ​ជាប់​ព្រំដែន តាម​រយៈ​ការ​ធ្វើ​ផ្លូវ​ខ្សែ​ក្រវាត់​ព្រំដែន រៀបចំ​ឲ្យ​មាន​ទីផ្សារ វត្ត​អារាម និង​បង្កើត​ឲ្យ​ទៅ​ជា​តំបន់​កសិកម្ម ជាដើម៕

សហព័ន្ធ​ស្រូវ​អង្ករ​កម្ពុជា​ជំរុញ​រដ្ឋាភិបាល​ឲ្យ​ពន្លឿន​ការ​ដោះស្រាយ​ថ្លៃ​ដឹក​ជញ្ជូន


ប្រជា​កសិករ​លី​ស្រូវ​ដាក់​រថយន្ត​ឲ្យ​ឈ្មួញ​ទិញ​តាម​ផ្ទះ​នៅ​ភូមិ​វត្តកណ្ដាល ឃុំ​រាំងកេសី ស្រុក​សង្កែ ខេត្ត​បាត់ដំបង កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​១០ ខែ​កញ្ញា ឆ្នាំ​២០១៦។ RFA/Hum Chamroeun


សហព័ន្ធ​ស្រូវ​អង្ករ និង​ក្រុមហ៊ុន​នាំ​ចេញ​អង្ករ បាន​បង្ហាញ​ក្តី​បារម្ភ​ជា​ថ្មី​ថា ប្រសិន​បើ​រដ្ឋាភិបាល​គ្មាន​យន្តការ​ទប់ស្កាត់​វិបត្តិ​ធ្លាក់​ចុះ​បរិមាណ​នាំ​ចេញ​អង្ករ​នោះ​ទេ កម្ពុជា មិន​ត្រឹម​តែ​ខ្វះ​ស្បៀង​ផ្គត់ផ្គង់​ក្នុង​ស្រុក​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ វិស័យ​ស្រូវ​អង្ករ​កម្ពុជា ក៏​មិន​អាច​គេច​ចេញ​ពី​ការ​ដួល​រលំ​ដែរ។ ទន្ទឹម​គ្នា​នេះ សហព័ន្ធ​ស្រូវ​អង្ករ និង​ក្រុមហ៊ុន​នាំ​ចេញ​អង្ករ បាន​ពន្លឿន​រដ្ឋាភិបាល​ដោះស្រាយ​ថ្លៃ​ដឹក​ជញ្ជូន​ស្រូវ​អង្ករ​ឲ្យ​បាន​ឆាប់។

សហព័ន្ធ​ស្រូវ​អង្ករ និង​ក្រុមហ៊ុន​នាំ​ចេញ​អង្ករ យល់​ថា ឧបសគ្គ​នៃ​ការ​ចំណាយ​ថ្លៃ​ដឹក​ជញ្ជូន​ខ្ពស់ ខណៈ​ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ​នៅ​តែ​ខ្វះ គឺ​ជា​មូលហេតុ​ចម្បង​ដែល​ជំរុញ​ឲ្យ​មាន​វិបត្តិ​ធ្លាក់​ចុះ​តម្លៃ​ស្រូវ ព្រម​ទាំង​ជះ​ឥទ្ធិពល​ដល់​ទីផ្សារ​អង្ករ​របស់​កម្ពុជា មិន​អាច​ប្រកួត​ប្រជែង​តម្លៃ​ជាមួយ​ប្រទេស​ថៃ និង​វៀតណាម។

ការ​លើក​ឡើង​របស់​សហព័ន្ធ​ស្រូវ​អង្ករ​កម្ពុជា និង​ក្រុមហ៊ុន​នាំ​ចេញ​អង្ករ​នៅ​ពេល​នេះ ធ្វើ​ឡើង​ក្រោយ​សិក្ខាសាលា​ថ្នាក់​ជាតិ​ស្ដីពី «ការ​អភិវឌ្ឍ​វិស័យ​ភស្តុភារកម្ម​នៅ​កម្ពុជា»។

ករណី​នេះ អគ្គលេខាធិការ​សហព័ន្ធ​ស្រូវ​អង្ករ​កម្ពុជា លោក មូល សារិទ្ធី ឲ្យ​ដឹង​ថា មូលហេតុ​ដែល​បណ្ដាល​ឲ្យ​ការ​នាំ​ចេញ​អង្ករ​របស់​កម្ពុជា នៅ​តែ​ធ្លាក់​ចុះ មក​ពី​ការ​ចំណាយ​ទៅ​លើ​ថ្លៃ​ដើម​ដឹក​ជញ្ជូន​ខ្ពស់​ចាប់​ពី ២៥​ដុល្លារ​ទៅ ៣០​ដុល្លារ​ក្នុង​មួយ​តោន បើ​ធៀប​នឹង​ប្រទេស​ថៃ និង​វៀតណាម ដែល​ចំណាយ​ត្រឹម​តែ​ជាង ១០​ដុល្លារ​ប៉ុណ្ណោះ។ លោក​ថា បញ្ហា​នេះ​កំពុង​បន្ត​គំរាម​កំហែង​ដល់​ដំណើរ​ការ​ខ្សែ​សង្វាក់​ផលិតកម្ម​ស្រូវ​មាន​ភាព​យឺតយ៉ាវ និង​ធ្លាក់​ចុះ។


លោក​បន្ត​ថា ប្រសិន​ជា​គ្មាន​ការ​គិតគូរ​បាន​ទាន់​ពេល​នោះ​ទេ ការ​ធ្លាក់​ចុះ​បរិមាណ​នាំ​ចេញ​អង្ករ​នេះ វា​មិន​ត្រឹម​តែ​បន្ត​គំរាម​កំហែង​ដល់​ការ​រីក​លូតលាស់​វិស័យ​កសិកម្ម​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ វា​ក៏​គំរាម​កំហែង​ដល់​ទីផ្សារ​ស្រូវ​កសិករ និង​សេដ្ឋកិច្ច​ជាតិ​ខ្លាំង​ផង​ដែរ។

អគ្គលេខាធិការ​សហព័ន្ធ​ស្រូវ​អង្ករ​កម្ពុជា រូប​នេះ សុំ​ឲ្យ​ក្រសួង​សាធារណការ និង​ដឹក​ជញ្ជូន ពន្លឿន​ដោះស្រាយ​ថ្លៃ​ដឹក​ជញ្ជូន ព្រម​ទាំង​រៀប​ផែនការ​ស្ដារ​ផ្លូវ​រថភ្លើង និង​ស្ដារ​ផ្លូវ​ទឹក​ឡើង​វិញ ដើម្បី​កាត់​បន្ថយ​ចំណាយ​បាន​ច្រើន​ក្នុង​ខ្សែ​សង្វាក់​ផលិតកម្ម​ស្រូវ​អង្ករ៖ «នៅ​ពេល​ដែល​ថ្លៃ​ដើម​ដឹក​ជញ្ជូន​ខ្ពស់ និង​ផលិត​ខ្ពស់ ធ្វើ​ឲ្យ​លក់​តម្លៃ​ប្រហាក់ប្រហែល​គេ គឺ​ប្រាក់​ចំណេញ​របស់​យើង​បាន​ទាប​ជាង​គេ អត់​សូវ​ចំណេញ​ច្រើន​ដល់​អ្នក​រក​ស៊ី និង​កសិករ​របស់​យើង តែ​បើ​មាន​ដំណោះស្រាយ​ប្រសិទ្ធភាព​ណា​មួយ​ជួយ​ឲ្យ​កសិករ និង​អ្នក​រក​ស៊ី​មាន​កម្លាំង​ចិត្ត ពិសេស​ជំរុញ​កំណើន​សេដ្ឋកិច្ច​មួយ​កម្រិត»។

ទន្ទឹម​គ្នា​នេះ​ដែរ សហព័ន្ធ​ស្រូវ​អង្ករ​កម្ពុជា ក៏​បាន​ស្នើ​ឲ្យ​ក្រសួង​ពាណិជ្ជកម្ម ពន្លឿន​ការ​ចរចា​ជាមួយ​ភាគី​ថៃ ដើម្បី​ឲ្យ​ផលិតផល​អង្ករ​កម្ពុជា អាច​ឆ្លង​កាត់​កំពង់ផែ​របស់​ថៃ បាន ដែល​សហព័ន្ធ និង​ក្រុម​រោង​ម៉ាស៊ីន​កិន​ស្រូវ​ជឿ​ថា ថ្លៃ​នៃ​ការ​ដឹក​ជញ្ជូន​ទំនិញ​អង្ករ​នឹង​ធ្លាក់​ចុះ​យ៉ាង​ហោច ២០​ដុល្លារ​ក្នុង​មួយ​តោន។

ឆ្លើយតប​នឹង​ការ​ស្នើសុំ​នេះ រដ្ឋមន្ត្រី​ក្រសួង​សាធារណការ និង​ដឹក​ជញ្ជូន លោក ស៊ុន ចាន់ថុល បាន​ឲ្យ​ដឹង​ថា ក្រសួង​បាន​រៀបចំ​ផែនការ​អភិវឌ្ឍន៍​ផ្លូវ​ត​ភ្ជាប់​ទាំង​ផ្លូវ​ទឹក ផ្លូវ​គោក និង​ផ្លូវ​ដែក​សម្រាប់​បម្រើ​ឲ្យ​ការ​ដឹក​ជញ្ជូន​ឲ្យ​កាន់​តែ​មាន​ប្រសិទ្ធភាព។ លោក​បញ្ជាក់​ថា រហូត​មក​ដល់​ពេល​នេះ មាន​ក្រុមហ៊ុន​ឯកជន​មួយ​ចំនួន​លើក​សំណើ​វិនិយោគ​មក​កាន់​ក្រសួង ក្នុង​នោះ​មាន​គម្រោង​វិនិយោគ​ផ្លូវ​ល្បឿន​លឿន​ពី​ភ្នំពេញ​ទៅ​ខេត្ត​ព្រះសីហនុ និង​ផ្លូវ​ល្បឿន​លឿន​មួយ​ចំនួន​ទៀត។

បន្ថែម​ពី​នេះ ក្រសួង​សាធារណការ នឹង​ស្ដារ​ផ្លូវ​ដែក​ឡើង​វិញ​នៅ​ខេត្ត​ភាគ​ពាយ័ព្យ តភ្ជាប់​នឹង​ប្រទេស​ថៃ នឹង​រួច​រាល់​សម្រាប់​ភ្ជាប់​ប្រទេស​ទាំង​ពីរ​នៅ​ចុង​ឆ្នាំ​នេះ ដោយ​ភ្ជាប់​ពី​ប៉ោយប៉ែត មក​ដល់​ខេត្ត​បាត់ដំបង ខណៈ​ក្រសួង​នឹង​ពង្រីក​ផែនការ​សេវាកម្ម​នៃ​កំពង់ផែ​ស្វយ័ត​ភ្នំពេញ ដើម្បី​បំពេញ​សេចក្តី​ត្រូវការ​នៃ​ការ​រីក​ចម្រើន​ផ្នែក​ដឹក​ជញ្ជូន។

ទាក់ទិន​នឹង​ការ​ស្នើសុំ​របស់​សហព័ន្ធ​ស្រូវ​អង្ករ​កម្ពុជា ឲ្យ​ក្រសួង​ពាណិជ្ជកម្ម ពន្លឿន​ការ​ចរចា​ជាមួយ​ភាគី​ថៃ នេះ​ដែរ អ្នក​នាំ​ពាក្យ​ក្រសួង​ពាណិជ្ជកម្ម កញ្ញា សឹង សុផារី ឲ្យ​ដឹង​ថា នេះ​គឺ​ជា​ទិសដៅ​របស់​ក្រសួង​ពាណិជ្ជកម្ម ដើម្បី​ជំរុញ​ការ​នាំ​ចេញ​អង្ករ និង​ផលិតផល​កសិកម្ម​ជាច្រើន​ទៀត។ កញ្ញា​ថា ក្រសួង​ពាណិជ្ជកម្ម​កម្ពុជា និង​ក្រសួង​ពាណិជ្ជកម្ម​ថៃ នឹង​រៀបចំ​កិច្ច​ប្រជុំ​ពី​បញ្ហា​នេះ​ឆាប់ៗ៖ «សំណើ​ដែល​គាត់​ដាក់​មក គឺ​វា​ស្រប​ជាមួយ​ទិសដៅ​ក្រសួង​ពាណិជ្ជកម្ម។ ហេតុ​នេះ គាត់​នឹង​អាច​មាន​សង្ឃឹម ព្រោះ​ក្រសួង​ពាណិជ្ជកម្ម កំពុង​ខិតខំ​ដោះស្រាយ​នេះ ព្រម​ទាំង​នឹង​លើក​យក​សំណើ​នេះ​ទៅ​ជជែក​ជាមួយ​ប្រទេស​ថៃ»។

យ៉ាង​ណា សហព័ន្ធ​ស្រូវ​អង្ករ និង​ក្រុមហ៊ុន​នាំ​ចេញ​អង្ករ ក្រៅ​ពី​ពន្លឿន​រដ្ឋាភិបាល​ឲ្យ​ដោះស្រាយ​ថ្លៃ​ដឹក​ជញ្ជូន​អង្ករ សហព័ន្ធ​ស្រូវ​អង្ករ និង​ក្រុមហ៊ុន​នាំ​ចេញ​អង្ករ ក៏​ជំរុញ​ឲ្យ​រដ្ឋាភិបាល​ត្រូវ​តែ​ត្រៀម​កញ្ចប់​ទុន​ជា​បន្ទាន់ ដើម្បី​សង្គ្រោះ​វិបត្តិ​ធ្លាក់​ថ្លៃ​ស្រូវ​របស់​ប្រជា​កសិករ និង​ទប់ស្កាត់​ការ​ធ្លាក់​ចុះ​បរិមាណ​នាំ​ចេញ​អង្ករ​របស់​កម្ពុជា។ ជាង​នេះ​ទៀត ក៏​ជំរុញ​ឲ្យ​រដ្ឋាភិបាល​កម្ពុជា មិន​គួរ​ណា​បណ្ដែតបណ្ដោយ​ឲ្យ​អង្ករ​របស់​ប្រទេស​ជិត​ខាង ជាពិសេស​ប្រទេស​វៀតណាម នាំ​ចូល​មក​កម្ពុជា យ៉ាង​គគ្រឹកគគ្រេង​នោះ​ឡើយ៕

បក្ស​កាន់​អំណាច​បដិសេធ​ការ​ចោទ​ប្រកាន់​ថា​មាន​អំពើ​ពុករលួយ​ក្នុង​ការ​ប្រើប្រាស់​ថវិកា​ជាតិ

បក្ស​កាន់​អំណាច​បដិសេធ​ការ​ចោទ​ប្រកាន់​ថា​មាន​អំពើ​ពុករលួយ​ក្នុង​ការ​ប្រើប្រាស់​ថវិកា​ជាតិ

អ្នក​នាំ​ពាក្យ​គណបក្ស​ប្រជាជន​កម្ពុជា លោក សុខ ឥសាន ចេញ​ពី​សាលា​ដំបូង​រាជធានី​ភ្នំពេញ កាល​ពី​ព្រឹក​ថ្ងៃ​ទី​៦ ខែ​ឧសភា ឆ្នាំ​២០១៦។ RFA/Brach Chev

ក្រៅ​តែ​ពី​បង្កើន​ថវិកា​ទៅ​ក្នុង​វិស័យ​យោធា និង​វិស័យ​មួយ​ចំនួន​ទៀត​សម្រាប់​ឆ្នាំ​២០១៧ រាជ​រដ្ឋាភិបាល​កម្ពុជា ក៏​បាន​បង្កើន​ចំនួន​ថវិកា​បម្រុង​ទុក​ចំនួន​ជាង ៨៥០​លាន​ដុល្លារ​សម្រាប់​ត្រៀម​ចំណាយ​នៅ​ពេល​ចាំបាច់ ប៉ុន្តែ​មិន​មាន​មុខ​សញ្ញា​ច្បាស់លាស់។

សង្គម​ស៊ីវិល និង​មន្ត្រី​បក្ស​ប្រឆាំង​បារម្ភ​ថា កញ្ចប់​ថវិកា​ត្រៀម​សម្រាប់​គ្រា​អាសន្ន​នេះ អាច​ធ្លាក់​ទៅ​ក្នុង​អំពើ​ពុក​រលួយ ឬ​ត្រូវ​គណបក្ស​កាន់​អំណាច​ដក​យក​ទៅ​ប្រើប្រាស់​សម្រាប់​យុទ្ធនាការ​បោះឆ្នោត​សម្រាប់​បក្ស​ខ្លួន។ ប៉ុន្តែ​មន្ត្រី​ជាន់​ខ្ពស់​នៃ​គណបក្ស​កាន់​អំណាច ច្រាន​ចោល​ការ​ចោទ​ប្រកាន់​នេះ។

ឆ្លើយតប​ទៅ​នឹង​ការ​ចោទ​ប្រកាន់​របស់​មន្ត្រី​បក្ស​ប្រឆាំង និង​សង្គម​ស៊ីវិល ដែល​ថា​គណបក្ស​កាន់​អំណាច​ប្រើប្រាស់​ធនធាន ឬ​ថវិកា​បម្រុង​របស់​រដ្ឋ​សម្រាប់​ការ​ឃោសនា​នយោបាយ​នោះ អ្នក​នាំ​ពាក្យ​គណបក្ស​ប្រជាជន​កម្ពុជា លោក សុខ ឥសាន មាន​ប្រសាសន៍​ថា នោះ​ជា​ការ​ចោទ​ប្រកាន់​ដែល​គ្មាន​មូលដ្ឋាន។

លោក សុខ ឥសាន ដែល​ជា​តំណាង​រាស្ត្រ​ផង​នោះ​បន្ត​ថា កញ្ចប់​ថវិកា​ត្រៀម​បម្រុង​សម្រាប់​ពេល​មាន​គ្រោះ​អាសន្ន គឺ​តម្កល់​ទុក​ក្នុង​ធនាគារ​ជាតិ ឬ​រតនាគារ​ដែល​គ្មាន​នរណា​អាច​យក​ចេញ​បាន​តាម​ចិត្ត​នោះ​ទេ។ លើស​ពី​នេះ លោក​ថា រដ្ឋាភិបាល​ក៏​មាន​អាជ្ញាធរ​សវនកម្ម​ជាតិ ជា​អ្នក​ត្រួត​ពិនិត្យ​ការ​ចាយវាយ និង​អង្គភាព​ប្រឆាំង​អំពើ​ពុក​រលួយ ជា​អ្នក​ឃ្លាំ​មើល​មួយ​ជាន់​ទៀត​ផង។

លោក សុខ ឥសាន មាន​ប្រសាសន៍​ថា អ្នក​ចោទ​ប្រកាន់ ត្រូវ​បង្ហាញ​ភស្តុតាង​ផង៖ «»។

ការ​លើក​ឡើង​របស់​លោក សុខ ឥសាន ធ្វើ​ឡើង​បន្ទាប់​ពី​តំណាង​រាស្ត្រ​គណបក្ស​ប្រឆាំង លោក សុន ឆ័យ និង​ប្រធាន​វេទិកា​អនាគត លោក អ៊ូ វីរៈ ធ្វើ​ការ​រិះគន់​ទៅ​លើ​ថវិកា​ជាតិ​ត្រៀម​បម្រុង​ឆ្នាំ​២០១៧ មួយ​កញ្ចប់ ដែល​មាន​ចំនួន​ជាង ៨៥០​លាន​ដុល្លារ​សម្រាប់​ចំណាយ​ផ្សេងៗ​គ្មាន​មុខ​សញ្ញា​ច្បាស់លាស់។ លោក អ៊ូ វីរៈ ស្នើ​ឲ្យ​មាន​យន្តការ​ត្រួត​ពិនិត្យ​តឹងតែង ដោយ​ឲ្យ​រដ្ឋសភា​អនុម័ត​យល់ព្រម​មុន​រាល់​ការ​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ចាយវាយ​កញ្ចប់​ថវិកា​ត្រៀម​បម្រុង​ដ៏​ច្រើន​សន្ធឹក​នេះ ដើម្បី​ចៀសវាង​អំពើ​ពុក​រលួយ​ផ្នែក​នយោបាយ៖ «»។

ប្រធាន​វេទិកា​អនាគត លោក អ៊ូ វីរៈ ផ្ដល់​បទសម្ភាសន៍​ឲ្យ​អាស៊ីសេរី នៅ​ថ្ងៃ​ទី​៦ ខែ​ធ្នូ ឆ្នាំ​២០១៦។ RFA/Brach Chev អ្នក​នាំ​ពាក្យ​គណបក្ស​កាន់​អំណាច លោក សុខ ឥសាន មាន​ប្រសាសន៍​ថា គណបក្ស​ប្រជាជន​កម្ពុជា តែង​គោរព​ខ្ជាប់ខ្ជួន​នូវ​គោលការណ៍​ច្បាប់។ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា លោក​ថា​ប្រសិន​បើ​មាន​ករណី​បំពាន​ច្បាប់​ណា​មួយ​កើត​ឡើង គេ​អាច​ប្រើ​យន្តការ​គណៈកម្មាធិការ​ជាតិ​រៀបចំ​ការ​បោះឆ្នោត ដើម្បី​ដោះស្រាយ៖ «»។

រាល់​ការ​បោះឆ្នោត​ម្តងៗ គណបក្ស​ប្រជាជន​កម្ពុជា ដែល​ជា​គណបក្ស​កាន់​អំណាច​ដែល​គ្រប់គ្រង​រចនាសម្ព័ន្ធ​រដ្ឋបាល​ពី​ថ្នាក់​ភូមិ រហូត​ដល់​គណៈរដ្ឋមន្ត្រី​នោះ រង​ការ​ចោទ​ថា បាន​ប្រើប្រាស់​ធនធាន​រដ្ឋ មាន​ថវិកា សម្ភារ និង​មន្ត្រី​រាជការ ដើម្បី​ប្រយោជន៍​របស់​បក្ស។

របាយការណ៍​កម្រាស់ ១៣១​ទំព័រ​ចុះ​កាលបរិច្ឆេទ​ខែ​ធ្នូ ឆ្នាំ​២០១៣ របស់​គណៈកម្មាធិការ​ដើម្បី​ការ​បោះឆ្នោត​ដោយ​សេរី និង​យុត្តិធម៌​នៅ​កម្ពុជា ហៅ​កាត់​ថា ខុមហ្វ្រែល (COMFREL) បង្ហាញ​ថា គិត​ចាប់​ពី​ខែ​កញ្ញា ឆ្នាំ​២០១២ ដល់​ខែ​កក្កដា ឆ្នាំ​២០១៣ គណបក្ស​ប្រជាជន​កម្ពុជា បាន​ប្រើប្រាស់​ធនធាន​រដ្ឋ​ចំនួន ៣៤៣​ករណី ក្នុង​នោះ​មាន​ដូចជា ការ​ប្រើប្រាស់​យានជំនិះ​របស់​រដ្ឋ សម្ភារ និង​ការ​ចូលរួម​ពី​សំណាក់​កង​កម្លាំង​ប្រដាប់​អាវុធ និង​មន្ត្រី​រាជការ​ក្នុង​សកម្មភាព​ឃោសនា​នយោបាយ។

ចំណែក​សម្ព័ន្ធ​កំណែ​ទម្រង់​ការ​បោះឆ្នោត ហៅ​កាត់​ថា អ៊ឺរ៉ា (ERA) ដែល​មាន​អង្គការ​ចំនួន​១២ ជា​សមាជិក ក៏​បាន​រក​ឃើញ​ថា គណបក្ស​កាន់​អំណាច​តែង​ប្រើប្រាស់​ធនធាន​រដ្ឋ មាន​មន្ត្រី​រាជការ មន្ត្រី​យោធា និង​តុលាការ ដើម្បី​ផល​ប្រយោជន៍​របស់​បក្ស​កាន់​អំណាច។ របាយការណ៍​បញ្ជាក់​ថា គេ​មាន​ការ​ពិបាក​ក្នុង​ការ​ញែក​ឲ្យ​ដាច់​ពី​គ្នា​រវាង​បក្ស និង​រដ្ឋ ដោយសារ​តែ​ទីស្នាក់ការ​គណបក្ស​ប្រជាជន​កម្ពុជា និង​អគារ​ការិយាល័យ​រដ្ឋ​ជាច្រើន​កន្លែង តែង​នៅ​រួម​គ្នា ហើយ​បុគ្គលិក​ធ្វើ​ការ​ឲ្យ​បក្ស​ផង ធ្វើ​ការ​ឲ្យ​រដ្ឋ​ផង ដែល​អំពើ​ទាំងនេះ​ផ្ទុយ​ពី​ច្បាប់​ស្ដីពី​គណបក្ស​នយោបាយ និង​ច្បាប់​ស្ដីពី​សហលក្ខន្តិកៈ​មន្ត្រី​រាជការ​មាត្រា​៣៧។

ចំណែក​មាត្រា​៩ នៃ​ច្បាប់​ស្ដីពី​លក្ខន្តិកៈ​ទូទៅ​ចំពោះ​យោធិន​នៃ​កង​យោធពល​ខេមរភូមិន្ទ​វិញ​ចែង​ថា យោធិន​ត្រូវ​មាន​អព្យាក្រឹតភាព​ក្នុង​មុខ​នាទី ក្នុង​សកម្មភាព​ការងារ និង​ហាមឃាត់​ការ​ប្រើ​មុខងារ និង​ប្រើប្រាស់​សម្ភារ​របស់​រដ្ឋ ដើម្បី​បម្រើ​សកម្មភាព​នយោបាយ​ណា​មួយ។


តប​ទៅ​នឹង​ការ​រិះគន់​របស់​លោក អ៊ូ វីរៈ ដែល​ថា​រដ្ឋាភិបាល​បច្ចុប្បន្ន​មាន​ក្រសួង​មន្ទីរ​ជាន់​ការងារ​គ្នា​ច្រើន​ពេក បណ្ដាល​ឲ្យ​ខាតបង់​ថវិកា​ជាតិ​ច្រើន​វិញ​នោះ លោក សុខ ឥសាន ឆ្លើយ​ថា គណបក្ស​ដែល​ឈ្នះ​ឆ្នោត​ជា​អ្នក​បង្កើត​ក្រសួង​មន្ទីរ​តាម​តម្រូវការ​ជាក់ស្តែង​របស់​ជាតិ ដោយ​មិន​ចាំបាច់​ពិគ្រោះ​យោបល់​ជាមួយ​គណបក្ស​ចាញ់​ឆ្នោត និង​សង្គម​ស៊ីវិល​នោះ​ទេ៖ «»។

កាល​ពី​ពេល​ថ្មីៗ​នេះ លោក អ៊ូ វីរៈ ប្រធាន​វេទិកា​អនាគត ប្រាប់​វិទ្យុ​អាស៊ីសេរី​ថា រដ្ឋាភិបាល​បច្ចុប្បន្ន​បង្កើត​ក្រសួង​មន្ទីរ​ច្រើន គឺ​ដើម្បី​ចែក​អំណាច និង​តួនាទី​គ្នា តែ​មិន​បាន​ឆ្លុះ​បញ្ចាំង​នូវ​សេចក្តី​ត្រូវ​ការ​ជាក់ស្តែង​នោះ​ទេ។ លោក​ថា ដើម្បី​កាត់​បន្ថយ​ការ​ចំណាយ​ថវិកា​ជាតិ ដែល​មួយ​ឆ្នាំៗ​ខ្ចី​បុល​បរទេស​ផង​នោះ រដ្ឋាភិបាល​គួរ​ច្របាច់​ក្រសួង​មួយ​ចំនួន​បញ្ចូល​គ្នា ហើយ​រំលាយ​ក្រសួង​ណា​ដែល​មិន​ចាំបាច់៖ «»។

កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​៥ ធ្នូ ព្រឹទ្ធសភា​បាន​អនុម័ត​ច្បាប់​ស្ដីពី​ហិរញ្ញវត្ថុ​សម្រាប់​ការ​គ្រប់គ្រង​ថវិកា​ជាតិ ឆ្នាំ​២០១៧ ដែល​មាន​ទំហំ​ទឹកប្រាក់​ជិត ៥​ពាន់​លាន​ដុល្លា​អាមេរិក បន្ទាប់​ពី​រដ្ឋសភា​បាន​អនុម័ត​កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​២២ វិច្ឆិកា ដោយ​គ្មាន​ការ​គាំទ្រ​ពី​បក្ស​ប្រឆាំង​នៃ​សភា​ទាំង​ពីរ។ ក្នុង​ចំនួន​ថវិកា​ជិត ៥​ពាន់​លាន​ដុល្លារ​នេះ ជាង ៨៥០​លាន​ដុល្លារ ត្រូវ​បាន​ទុក​ក្នុង​កញ្ចប់​ដាច់​ដោយឡែក​សម្រាប់​ចំណាយ​ផ្សេងៗ​ដែល​គ្មាន​មុខ​សញ្ញា​ច្បាស់លាស់។ សង្គម​ស៊ីវិល​យល់​ថា ប្រសិន​បើ​យន្តការ​ត្រួត​ពិនិត្យ​ការ​ចាយវាយ​កញ្ចប់​ថវិកា​ត្រៀម​បម្រុង​នេះ​មិន​រឹងមាំ​ទេ​នោះ អាច​នឹង​ត្រូវ​បាន​យក​ទៅ​ចាយវាយ​ខុស​ទិសដៅ និង​ធ្លាក់​ទៅ​ក្នុង​អំពើ​ពុក​រលួយ​ផ្នែក​នយោបាយ៕

Faked Manet ties see man jailed for fraud


Ngun Seng Satya was charged with fraud yesterday after falsifying links to Hun Manet, Prime Minister Hun Sen’s eldest son. FACEBOOK


Thu, 8 December 2016

The Phnom Penh Municipal Court yesterday charged a soldier with fraud for allegedly attempting to pass himself off as a general close to Lieutenant General Hun Manet, eldest son of Prime Minister Hun Sen, and accepting money from others seeking to join Manet’s unit.

According to court spokesman Ly Sophanna, in addition to fraud, soldier Ngun Seng Satya was charged with forging public documents and possessing and using the uniform of a two-star general after being arrested in Phnom Penh’s Prampi Makara district. “The prosecutor has opened the investigation . . . and the investigating judge has decided to place him in pre-trial detention,” Sophanna said.

In a video of Satya speaking to police, the soldier says he bought the uniform at the capital’s Teuk Thla market, a clearinghouse for military goods, simply because he liked it.

“After I wore it and took pictures [of myself] to post on Facebook . . . I went to visit my homeland” in Siem Reap, he tells police. “At that time, brothers who were students contacted me and ap-plied to be soldiers [in Manet’s unit] through me, and some people paid $500 or $1,000, but I did not . . . demand it from them – they volunteered to pay.”

He also said he had made a chain-of-command flowchart – purporting to show him just two steps removed from Manet – just “to look at, without any intention of doing anything” with it.

Rath Srieng, Phnom Penh military police chief, could not be reached. Eng Hy, national military police spokesman, said he was unaware of the case.