Wednesday, December 21, 2016

មន្ត្រី​ជាន់​ខ្ពស់​ក្រសួង​មហាផ្ទៃ​មិន​ជឿ​លើ​ចម្លើយ​សារភាព​របស់ ជួប សម្លាប់

លោក ខៀវ សុភ័គ អ្នកនាំពាក្យ​ក្រសួង​មហាផ្ទៃ ចូលរួម​ក្នុង​កិច្ចប្រជុំ​បូក​សរុប​ពី​ការ​អនុវត្ត​ច្បាប់​ចរាចរណ៍​ដើម​ឆ្នាំ២០១៦ នា​ក្រសួង​មហាផ្ទៃ កាល​ថ្ងៃទី២១ ខែ​មករា ឆ្នាំ​២០១៦។ RFA/Brach Chev 



មន្ត្រី​ជាន់​ខ្ពស់​ក្រសួង​មហាផ្ទៃ បាន​ឲ្យ​ដឹង​ថា ជន​សង្ស័យ ជួប សម្លាប់ បាញ់​សម្លាប់​លោក​បណ្ឌិត កែម ឡី នោះ មាន​ចេតនា​ឆ្លើយ​បំភ្លៃ​សមត្ថកិច្ច។ លោក ខៀវ សុភ័គ មន្ត្រី​នាំ​ពាក្យ​ក្រសួង​មហាផ្ទៃ បញ្ជាក់​ថា ក្រោយ​ពី​ស៊ើប​អង្កេត និង​សួរ​ចម្លើយ​ឃើញ​ថា ចម្លើយ​សារភាព​របស់ ជួប សម្លាប់ មិន​មែន​ជា​ការ​ពិត។

ការ​បង្ហើប​ឲ្យ​ដឹង​ពី​ករណី ជួប សម្លាប់ មាន​ចេតនា​ឆ្លើយ​សារភាព​កុហក​សមត្ថកិច្ច​នេះ នៅ​ស្រប​ពេល​គណៈកម្មការ​ទី​១ នៃ​រដ្ឋសភា បាន​កោះ​ហៅ​លោក​ឧបនាយករដ្ឋមន្ត្រី ស ខេង និង​ជា​រដ្ឋមន្ត្រី​ក្រសួង​មហាផ្ទៃ ទៅ​សួរ​នាំ​អំពី​ការ​ស៊ើប​អង្កេត​លើ​ករណី​ឃាតកម្ម​នេះ។

មន្ត្រី​នាំ​ពាក្យ​ក្រសួង​មហាផ្ទៃ លោក ខៀវ សុភ័គ អំពាវនាវ​ឲ្យ​អ្នក​ពាក់ព័ន្ធ ជួយ​ផ្ដល់​ព័ត៌មាន​ទៅ​ក្រសួង​មហាផ្ទៃ ជុំវិញ​ករណី​ឃាតក​បាញ់​សម្លាប់​លោក​បណ្ឌិត កែម ឡី កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​១០ កក្កដា។ លោក​បញ្ជាក់​ថា ជួប សម្លាប់ ដែល​កំពុង​តែ​ជាប់​ឃុំ​នោះ បាន​ឆ្លើយ​សារភាព​បំភ័ន្ត​សមត្ថកិច្ច។

លោក ខៀវ សុភ័គ ឲ្យ​ដឹង​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​២១ ធ្នូ ថា ក្រោយ​ពី​ការ​សួរ​ចម្លើយ និង​ការ​សារភាព​របស់​ជន​សង្ស័យ ជួប សម្លាប់ លោក​មិន​ជឿ​ថា​ចម្លើយ​សារភាព​ជា​ការ​ពិត​ទេ៖ «យើង​បាន​សន្និដ្ឋាន​ថា ជន​ល្មើស​នេះ​មាន​ចេតនា​ឆ្លើយ​បំភ័ន្ត​សមត្ថកិច្ច មិន​និយាយ​ការពិត។ យើង​មិន​ជឿ​ថា ជន​ល្មើស​នេះ​ឈ្មោះ ជួប សម្លាប់ មិន​ជឿ​ថា​ជន​ល្មើស​នេះ​ឲ្យ​លុយ កែម ឡី ខ្ចី ៣​ពាន់។ (លោក យ៉ង ចាន់តារា សួរ៖លោក​ពូ​អាច​បញ្ជាក់​ហេតុ​អី​បាន​សមត្ថកិច្ច​មិន​ជឿ​នេះ?) លោក ខៀវ សុភ័គ៖ យើង​មើល​ទី​១ ជួប សម្លាប់ វា​មិន​ដែល​ខ្មែរ​យើង​អ្នក​ណា​ឈ្មោះ ជួប សម្លាប់ ទេ អា​សម្លាប់ អា​ងាប់​ទេ។ ទី​២ កែម ឡី ជំពាក់​លុយ​គេ ៣​ពាន់ គឺ​អត់​មាន​សោះ។ ទី​៣ ឈ្មោះ អាលីស លក់​កាំភ្លើង​ឲ្យ​វា ថា​តម្លៃ ៣​ពាន់​ដុល្លារ​ដែរ ហើយ​ថា​ឈ្មោះ​ប៉ូលិស​នៅ​ថៃ ទៅ​រក​ឯណា​ឃើញ? មិន​ប្រាប់​ទីកន្លែង»។

ប្រជាពលរដ្ឋ​ចូលរួម​គោរព​វិញ្ញាណក្ខន្ធ​សព​លោក​បណ្ឌិត កែម ឡី នៅ​ថ្ងៃ​ទី​១៧ ខែ​កក្កដា ឆ្នាំ​២០១៦។ RFA/Chuop Sereyroth

ការ​បង្ហើប​ឲ្យ​ដឹង​ពី​មន្ត្រី​ជាន់​ខ្ពស់​ក្រសួង​មហាផ្ទៃ មិន​ជឿ​លើ​ចម្លើយ​សារភាព​របស់​ជន​សង្ស័យ ជួប សម្លាប់ នៅ​ពេល​នេះ ត្រូវ​បាន​មន្ត្រី​ការពារ​សិទ្ធិ​មនុស្ស ព្រួយ​បារម្ភ​ខ្លាច​ករណី​ឃាតកម្ម​លើ​លោក​បណ្ឌិត កែម ឡី នេះ ដូច​ករណី​លោក ជា វិជ្ជា ដែល​មក​ទល់​ពេល​នេះ អាជ្ញាធរ​រក​ឃាតក​មិន​ទាន់​ឃើញ​នៅ​ឡើយ។

ប្រធាន​គ្រប់គ្រង​ការិយាល័យ​ស៊ើប​អង្កេត​នៃ​អង្គការ​សិទ្ធិ​មនុស្ស​លីកាដូ (LICADHO) លោក អំ សំអាត មាន​ប្រសាសន៍​ថា បញ្ហា​សំខាន់​ដែល​ក្រសួង​មហាផ្ទៃ ត្រូវ​បង្ហាញ​នោះ គឺ​កាមេរ៉ា​សុវត្ថិភាព​នៅ​ក្នុង​ហាង​ស្តារ​ម៉ាត (Star Mart) កាល់តិច (Caltex) ដើម្បី​ឲ្យ​ក្រុម​គ្រួសារ​ជន​រងគ្រោះ និង​មហាជន​បាន​ដឹង​ច្បាស់​ថា អ្នក​ណា​ជា​ឃាតក​ពិត​ប្រាកដ៖ «មាន​ករណី​ផ្សេង​ទៀត ករណី​បាញ់​សម្លាប់​ប្អូន​តារា​ចម្រៀង ឬ​បាញ់​សម្លាប់​លោក​ឧកញ៉ា អឹង ម៉េងជឺ អី​ឃើញ​ថា មាន​បញ្ចេញ​កាមេរ៉ា​ជា​បន្តបន្ទាប់ ហើយ​អាជ្ញាធរ​ចាប់​ខ្លួន​បាន​តែ​រឿង​លោក​បណ្ឌិត កែម ឡី។ ហេតុ​អី​បាន​ជា​អាជ្ញាធរ​មិន​បញ្ចេញ​កាមេរ៉ា​សុវត្ថិភាព?»។

ប្រធាន​គណបក្ស​សង្គ្រោះ​ជាតិ លោក សម រង្ស៊ី ដែល​កំពុង​រស់នៅ​ដោយ​និរទេស​ខ្លួន​នៅ​ក្រៅ​ប្រទេស បាន​ដាក់​ពាក្យ​បណ្ដឹង​ទៅ​តុលាការ​សហរដ្ឋ​អាមេរិក កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​១៣ ធ្នូ ដើម្បី​ជំរុញ​ឲ្យ​ក្រុមហ៊ុន ឆេវ​រ៉ុន (Chevron) បង្ហាញ​ពី​វីដេអូ​ឃ្លីប​ដែល​លោក សម រង្ស៊ី ជឿជាក់​ថា ក្រុមហ៊ុន​នេះ​បាន​ថត​ដោយ​កាមេរ៉ា​សុវត្ថិភាព​នៅ​ក្នុង​ហាង​ស្តារ​ម៉ាត​កាល់តិច ក្បែរ​ស្តុប​បូកគោ ដែល​ជា​កន្លែង​ឃាតក​បាញ់​សម្លាប់​លោក​បណ្ឌិត កែម ឡី កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​១០ ខែ​កក្កដា នោះ។

លោក សម រង្ស៊ី បាន​សរសេរ​នៅ​ក្នុង​របាយការណ៍​របស់​លោក ដាក់​ទៅ​តុលាការ​អាមេរិក​ថា អំពើ​ឃាតកម្ម​លើ​អ្នក​វិភាគ​សង្គម​ដ៏​មាន​ប្រជាប្រិយភាព​នេះ ធ្វើ​ឡើង​តែ​ប៉ុន្មាន​ថ្ងៃ ក្រោយ​ពេល​លោក​វិភាគ​លើ​របាយការណ៍​ដ៏​ស៊ី​ជម្រៅ​ទៅ​លើ​ការ​ស្រាវជ្រាវ​របស់​អង្គការ គ្លបល វីនេស (Global Witness) ស្ដីពី​ក្រុម​គ្រួសារ​ត្រកូល «ហ៊ុន»។

ទាក់ទង​នឹង​ករណី​នេះ​ដែរ គណៈកម្មការ​ទី​១ នៃ​រដ្ឋសភា គឺ​គណៈកម្មការ​សិទ្ធិ​មនុស្ស ទទួល​ពាក្យ​បណ្ដឹង អង្កេត និង​ទំនាក់ទំនង​ជាមួយ​រដ្ឋសភា ព្រឹទ្ធសភា លោក អេង ឆៃអ៊ាង មាន​ប្រសាសន៍​ថា គណៈកម្មការ​ទី​១ នឹង​កោះ​ហៅ​រដ្ឋមន្ត្រី​ចំនួន​ពីរ​មក​សួរ​នាំ​ពី​ករណី​ឃាតកម្ម​លើ​លោក​បណ្ឌិត កែម ឡី។ លោក អេង ឆៃអ៊ាង បញ្ជាក់​ថា នៅ​ថ្ងៃ​ទី​២១ ធ្នូ នេះ គណៈកម្មការ​សិទ្ធិ​មនុស្ស បាន​ដាក់​លិខិត​កោះ​ហៅ​លោក​ឧបនាយករដ្ឋមន្ត្រី ស ខេង រដ្ឋមន្ត្រី​ក្រសួង​មហាផ្ទៃ មក​សួរ​នៅ​រដ្ឋសភា នៅ​ថ្ងៃ​ទី​១២ ខែ​មករា ឆ្នាំ​២០១៧ អំពី​ដំណើរ​ការ​ស៊ើប​អង្កេត​ករណី​ឃាតកម្ម​លើ​លោក​បណ្ឌិត កែម ឡី។ ចំពោះ​រដ្ឋមន្ត្រី​ក្រសួង​យុត្តិធម៌ លោក អង្គ វង្ស វឌ្ឍានា វិញ នឹង​ត្រូវ​កោះ​ហៅ​នៅ​ពេល​បន្ទាប់៖ «យុត្តិធម៌​ជា​រឿង​សំខាន់ ព្រោះ​យើង​ដឹង​ហើយ​ថា ប្រជាពលរដ្ឋ​គ្រប់​រូប គឺ​ត្រូវ​តែ​ទទួល​បាន​យុត្តិធម៌​គ្រប់​រឿង​ទាំងអស់ មិន​មែន​តែ​ករណី​ឃាតកម្ម​លោក​បណ្ឌិត កែម ឡី នោះ​ទេ។ ឃាតកម្ម​ទាំងអស់ អាជ្ញាធរ​មាន​សមត្ថកិច្ច​ត្រូវ​តែ​បំពេញ​តួនាទី​ឲ្យ​បាន​ត្រឹមត្រូវ ដើម្បី​ផ្ដល់​យុត្តិធម៌​ជូន​ជន​រងគ្រោះ»។

ឆ្លើយតប​នឹង​បញ្ហា​នេះ អ្នក​នាំ​ពាក្យ​ក្រសួង​មហាផ្ទៃ លោក ខៀវ សុភ័គ បញ្ជាក់​ថា លោក​ឧបនាយករដ្ឋមន្ត្រី ស ខេង នឹង​ទៅ​ឆ្លើយ​បំភ្លឺ​នៅ​ពេល​ខាង​មុខ។

ករណី​ឃាតកម្ម​លើ​លោក​បណ្ឌិត កែម ឡី មក​ទល់​ពេល​នេះ ក្រុម​គ្រួសារ​លោក​មិន​ទាន់​រក​មេធាវី​នៅ​ឡើយ នៅ​ខណៈ​ប្រពន្ធ​កូន​លោក​បណ្ឌិត កែម ឡី បាន​ភៀស​ខ្លួន​ទៅ​ក្រៅ​ប្រទេស ដើម្បី​សុវត្ថិភាព និង​រង់ចាំ​ទៅ​ប្រទេស​ទី​បី​នោះ។

អ្នក​នាំ​ពាក្យ​សាលា​ដំបូង​រាជធានី​ភ្នំពេញ លោក លី សុផាណា ឲ្យ​អ្នក​សារព័ត៌មាន​ដឹង​តាម​ប្រព័ន្ធ​តេឡេក្រាម (Telegram) នៅ​ថ្ងៃ​ទី​២១ ធ្នូ យ៉ាង​ខ្លី​ថា សំណុំ​រឿង​ឃាតកម្ម​លើ​លោក​បណ្ឌិត កែម ឡី នេះ ចៅក្រម​ស៊ើបសួរ​កំពុង​បន្ត​ចំណាត់​ការ​ស៊ើប​សួរ​នៅ​ឡើយ។

ទោះ​បី​ជា​យ៉ាង​នេះ​ក្ដី ក្រុម​អ្នក​ការពារ​សិទ្ធិ​មនុស្ស នៅ​តែ​ព្រួយ​បារម្ភ​អំពើ​និទ្ទណ្ឌភាព ឬ​ភាព​គ្មាន​ទោសពៃរ៍​នៅ​តែ​កើត​មាន​នៅ​ក្នុង​សង្គម​កម្ពុជា ព្រោះ​ថា បើ​គិត​ចាប់​តាំង​ពី​ឆ្នាំ​១៩៩៣ មក យ៉ាង​ហោច​ណាស់​មាន​មនុស្ស​ជាង ១០០​នាក់ ត្រូវ​បាន​គេ​ធ្វើ​ឃាត ដោយសារ​តែ​ការ​បំពេញ​មុខងារ​របស់​ខ្លួន ការ​បញ្ចេញ​មតិ​រិះគន់​រដ្ឋាភិបាល ឬ​បរិហារ​ការ​ធ្វើ​ជំនួញ​ខុស​ច្បាប់​របស់​អ្នក​មាន​អំណាច។ ជន​រងគ្រោះ​ទាំងនោះ រួម​មាន​អ្នក​សារព័ត៌មាន សកម្មជន​នយោបាយ សកម្មជន​បរិស្ថាន សកម្មជន​ដីធ្លី សហជីព កម្មករ​រោងចក្រ និង​ករណី​ចុង​ក្រោយ គឺ​អ្នក​វិភាគ​បញ្ហា​សង្គម និង​នយោបាយ បណ្ឌិត កែម ឡី៕

សហគមន៍​តំបន់​ការពារ​ធម្មជាតិ​អូរ​ទុង​ខេត្ត​រតនគិរី​អះអាង​ថា​ទេសចរ​ចុះ​ថយ

សហគមន៍​តំបន់​ការពារ​ធម្មជាតិ​អូរ​ទុង ឋិត​ក្នុង​ឧទ្យាន​ជាតិ​វីរជ័យ ខេត្ត​រតនគិរី អំពាវនាវ​ឲ្យ​មន្ត្រី​ឧទ្យាន​ជាតិ​វីរជ័យ សហការ​លើ​វិស័យ​មគ្គុទ្ទេសក៍​ទេសចរណ៍​រួម​ជាមួយ​សហគមន៍ ដើម្បី​ជំរុញ​ឲ្យ​វិស័យ​ទេសចរណ៍​មាន​ភាព​ប្រសើរ និង​ធានា​សុវត្ថិភាព​ជូន​អ្នក​ទេសចរ​មក​កម្សាន្ត​នៅ​ក្នុង​តំបន់​ការពារ​ធម្មជាតិ។

ទំនាស់​ទាក់ទិន​ការ​គ្រប់គ្រង​ផ្នែក​ទេសចរណ៍​នៅ​ក្នុង​តំបន់​ការពារ​ធម្មជាតិ​អូរ​ទុង ក្នុង​ឧទ្យាន​ជាតិ​វីរជ័យ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​សហគមន៍​ជនជាតិ​ដើម​ភាគតិច​ដែល​អភិរក្ស​តំបន់​ការពារ ត្អូញត្អែរ​ថា បរិមាណ​ភ្ញៀវ​ទេសចរ​ថយ​ចុះ​នៅ​ឆ្នាំ​២០១៦។

តួលេខ​ប៉ាន់​ប្រមាណ​របស់​សហគមន៍​អូរ​ទុង យ៉ាង​ហោច​ណាស់​មាន​ទេសចរ​បរទេស​ប្រមាណ​ជាង ១០០​នាក់​ទៅ ២០០​នាក់ នាំ​គ្នា​មក​កម្សាន្ត​នៅ​តំបន់​ការពារ​ធម្មជាតិ​អូរ​ទុង​ក្នុង​មួយ​ឆ្នាំៗ ក៏ប៉ុន្តែ​ចាប់​ពី​ដើម​ឆ្នាំ​២០១៦ រហូត​បច្ចុប្បន្ន តួលេខ​នេះ​បាន​ថយ​ចុះ ក្រោយ​ពី​មន្ត្រី​អនុរក្ស​ចាប់​អ្នក​ទេសចរ​ផាក​ពិន័យ​ជា​ប្រាក់​ប្រមាណ ១០​ម៉ឺន​រៀល​ទៅ ១០០​ដុល្លារ ប្រសិន​អ្នក​ទេសចរ​ចូល​កម្សាន្ត​ព្រៃ​តាម​រយៈ​មគ្គទេសក៍​ទេសចរណ៍​ជា​លក្ខណៈ​បុគ្គល មិន​មាន​ការ​អនុញ្ញាត​ពី​ឧទ្យានុរក្ស​នៃ​ឧទ្យាន​ជាតិ។

អនុប្រធាន​សហគមន៍​តំបន់​ការពារ​អូរ​ទុង លោក ស៊ុត វើល កត់​សម្គាល់​ថា ភាព​អនាធិបតេយ្យ​ទាក់ទិន​មគ្គុទ្ទេសក៍​ទេសចរណ៍ គឺ​ជា​បញ្ហា​ដែល​នាំ​ឲ្យ​អ្នក​ទេសចរ​ត្រូវ​ប្រឈម​មុខ​នឹង​ការ​ផាក​ពិន័យ។ លោក​ថា សមាជិក​សហគមន៍​ខ្លះ​បាន​ជូន​ដំណើរ​អ្នក​ទេសចរ​ចូល​ព្រៃ​កម្សាន្ត ដោយ​បង្កើត​មគ្គុទ្ទេសក៍​ទេសចរណ៍​ផ្ទាល់​ខ្លួន មិន​សហការ​ជាមួយ​សហគមន៍ និង​ឧទ្យានុរក្ស ហេតុ​នេះ​អ្នក​ទេសចរ​ខ្លះ​ត្រូវ​ឧទ្យានុរក្ស​ឃាត់​ខ្លួន និង​ផាក​ពិន័យ​ជា​ប្រាក់ ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ទេសចរ​ខ្លះ​ភ័យ​ខ្លាច៖ «អ្នក​ខ្លះ​ខ្លាច ព្រោះ​គាត់​ដឹង​ថា​អ្នក​មុនៗ​គេ​ចាប់។ ពួក​ខ្ញុំ​ចង់​បញ្ចូល​អេកូ​ទេសចរណ៍​ហ្នឹង​ឲ្យ​ពួក​គាត់​មក​ពី​ខេត្ត មក​យក​សំបុត្រ​ពី​សហគមន៍ លុយ​ហ្នឹង​ចំណូល​សហគមន៍​ទាំងអស់​គ្នា កុំ​ឲ្យ​ជូន​រញ៉េរញ៉ៃ កុំ​ឲ្យ​ពិបាក​គ្រប់គ្រង»។

ក្រសួង​បរិស្ថាន បាន​កាត់​ចេញ​ដី​តំបន់​ឧទ្យាន​ជាតិ​វីរជ័យ ជិត​មួយ​ម៉ឺន​ហិកតារ បង្កើត​ជា​តំបន់​ការពារ​ធម្មជាតិ​អូរ​ទុង ចាប់​ពី​ឆ្នាំ​២០១៤ រហូត​មក ក៏ប៉ុន្តែ​សហគមន៍​ដែល​អភិរក្ស​តំបន់​នោះ​បាន​ប្រើប្រាស់​តំបន់​ធម្មជាតិ​ជា​តំបន់​អេកូ​ទេសចរណ៍​ធម្មជាតិ ដើម្បី​ទាក់ទាញ​វិស័យ​ទេសចរណ៍។

មេ​ឃុំ​កុកឡាក់ លោក ផុន សឿង ទទួល​ស្គាល់​ថា ភាព​អនាធិបតេយ្យ​នៃ​ការ​រក​ប្រាក់​ចំណូល​ពី​វិស័យ​ទេសចរណ៍​របស់​សហគមន៍ គឺ​ជា​មូលហេតុ​សំខាន់​ធ្វើ​ឲ្យ​កើត​មាន​ទំនាស់​ផល​ប្រយោជន៍​រវាង​សហគមន៍ និង​សហគមន៍ និង​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ទេសចរ​ខ្វះ​សុវត្ថិភាព។ លោក​ថា ដោយសារ​តំបន់​នោះ​ឋិត​ក្រោម​ការ​អភិរក្ស​របស់​សហគមន៍ ហេតុ​នេះ​ការ​គ្រប់គ្រង​អ្នក​ទេសចរ គួរ​ឲ្យ​ក្រុម​ឧទ្យានុរក្ស​ប្រគល់​សិទ្ធិ​មក​ឲ្យ​សហគមន៍ ដើម្បី​ប្រមូល​ប្រាក់​ចំណូល​អភិវឌ្ឍ​តំបន់​នោះ​ឲ្យ​បាន​ត្រឹមត្រូវ ចៀសវាង​កើត​មាន​មគ្គុទ្ទេសក៍​ទេសចរណ៍​ឯកជន គ្មាន​ការ​ទទួល​ខុស​ត្រូវ​ជាក់លាក់៖ «ឲ្យ​គណៈកម្មការ ព្រោះ​គណៈកម្មការ​ធ្វើ​ការ​គ្មាន​ថវិកា ធ្វើ​ការ​ដោយ​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត។ អ៊ីចឹង​លុយ​កាក់​ហ្នឹង​ការងារ​ល្បាត​គ្រប់គ្រង​ជាមួយ​សហគមន៍ ធ្វើ​អ៊ីចឹង​បាន​ល្អ»។

តំបន់​ការពារ​ធម្មជាតិ​អូរ​ទុង សម្បូរ​ទៅ​ដោយ​ព្រៃ​ឈើ និង​តំបន់​ទឹកជ្រោះ​កម្សាន្ត​បែប​ធម្មជាតិ។ អ្នក​ទេសចរ​ភាគច្រើន​ជា​ជន​បរទេស ចូល​ចិត្ត​ទៅ​កម្សាន្ត​នៅ​តំបន់​ព្រៃ​ភ្នំ​រយៈពេល​ពីរ​ទៅ​បី​ថ្ងៃ ឬ​ទៅ​មួយ​សប្ដាហ៍​ក៏​មាន។

ប្រធាន​មន្ទីរ​ទេសចរណ៍​ខេត្ត​រតនគិរី លោក ង៉ែត ពិទូ ទទួល​ស្គាល់​ថា ទំនាស់​ផល​ប្រយោជន៍​ទាក់ទិន​ប្រាក់​ចំណូល​ផ្នែក​ទេសចរណ៍​របស់​សហគមន៍​អូរ​ទុង នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ប៉ះពាល់​អារម្មណ៍​ភ្ញៀវ​ទេសចរ និង​វិស័យ​ទេសចរណ៍​ក្នុង​ខេត្ត។ លោក​ថា នឹង​សម្របសម្រួល​ជាមួយ​អាជ្ញាធរ​ពាក់ព័ន្ធ​តំបន់​អភិរក្ស រក​លទ្ធភាព​ដោះស្រាយ​បញ្ហា​នេះ៖ «បើ​យើង​មិន​រក​ដំណោះស្រាយ​ឲ្យ​គាត់​ប៉ះពាល់​ទាំង​សងខាង បើ​សិន​គាត់​មិន​បើក​ឲ្យ​ចូល ចំណូល​ក៏​គាត់​រក​មិន​បាន​ពី​វិស័យ​ទេសចរណ៍​ដែរ ហើយ​ទេសចរ បិទ​ថា​មិន​ទៅ​លេង​គាត់​ក៏​ខាត​ចំណូល​ដែរ។ ខ្ញុំ​ជឿ​ថា​អាច​ប៉ះពាល់ ប៉ុន្តែ​មិន​អាច​ថា​ដោះស្រាយ​មិន​បាន​ទេ»។

ក្រសួង​បរិស្ថាន បាន​ទទួល​ស្គាល់​បង្កើត​សហគមន៍​តំបន់​ការពារ​ធម្មជាតិ​ចំនួន​៥ នៅ​ក្នុង​ឧទ្យាន​ជាតិ​វីរជ័យ រួម​មាន​តំបន់​ការពារ​ធម្មជាតិ​អូរ​ចាយ អូរ​តាបូក មណ្ឌល​យ៉ន អូរ​ខាំផា និង​អូរ​ទុង ក្នុង​ខេត្ត​ស្ទឹងត្រែង និង​ខេត្ត​រតនគិរី រួម​ទាំង​តំបន់​ការពារ​ធម្មជាតិ​ចំនួន​ពីរ​ទៀត ក្នុង​ដែន​ជម្រក​សត្វ​ព្រៃ​លំផាត់ គឺ​តំបន់​ការពារ​ធម្មជាតិ​អូរ​គគីរ និង​តំបន់​ការពារ​ធម្មជាតិ​សេដា។

តាម​គោលការណ៍​របស់​ក្រសួង​បរិស្ថាន មន្ត្រី​ឧទ្យានុរក្ស គឺ​ជា​អ្នក​គ្រប់គ្រង​អ្នក​ទេសចរ​ដែល​ចូល​ទៅ​កម្សាន្ត​នៅ​តំបន់​ការពារ​ណា​មួយ​ក្នុង​ឧទ្យាន​ជាតិ​វីរជ័យ ហេតុ​នេះ​អ្នក​ទេសចរ​ត្រូវ​ទិញ​សំបុត្រ​ជា​កញ្ចប់​មាន​តម្លៃ​ប្រមាណ ២០​ម៉ឺន​រៀល​ឡើង​ទៅ ដើម្បី​ឆ្មាំ​អនុរក្ស​ឧទ្យាន​ជាតិ សហការ​ជាមួយ​សហគមន៍​រៀបចំ​មគ្គុទ្ទេសក៍​ជូន​ដំណើរ​ការ​ហូប​ចុក រួម​ទាំង​ការពារ​សុវត្ថិភាព​អ្នក​ទេសចរ​ទាំងនោះ​ផង។ ចំណូល​ពី​ការ​លក់​សំបុត្រ​មួយ​ផ្នែក ត្រូវ​បង់​ចូល​ថវិកា​ជាតិ និង​ចំណូល​មួយ​ផ្នែក ត្រូវ​បែងចែក​ជូន​សហគមន៍​នៃ​តំបន់​អភិរក្ស​ផ្ទាល់ ដើម្បី​ប្រើប្រាស់​ទៅ​លើ​ការងារ​អភិរក្ស​សហគមន៍។

នាយក​ឧទ្យាន​ជាតិ​វីរជ័យ លោក ព្រិន សំបូរ បញ្ជាក់​ថា នេះ​ជា​គោលការណ៍​កំណត់​របស់​ក្រសួង​បរិស្ថាន ពីព្រោះ​ឆ្មាំ​អនុរក្ស​ឧទ្យាន​ជាតិ​មាន​ភារកិច្ច​គ្រប់គ្រង​ឧទ្យាន​ជាតិ និង​ការពារ​សុវត្ថិភាព​ជូន​អ្នក​ទេសចរ ហេតុ​នេះ​អ្នក​ទេសចរ​ត្រូវ​ទិញ​សំបុត្រ​ចូល​កម្សាន្ត​ក្នុង​ឧទ្យាន​ក្រោម​ការ​ទទួល​ខុស​ត្រូវ​របស់​ឧទ្យានុរក្ស។ លោក​ថា នឹង​រៀបចំ​ការ​ជួប​ពិភាក្សា​ជាមួយ​អាជ្ញាធរ​មូលដ្ឋាន រួម​ជាមួយ​សហគមន៍ ដើម្បី​ពន្យល់​សហគមន៍ រួម​ទាំង​ដោះស្រាយ​លុប​បំបាត់​មគ្គុទ្ទេសក៍​ទេសចរណ៍​អនាធិបតេយ្យ៖ «រឿង​អ្នក​ទេសចរ​គាត់​ចូល​តួ​ខាង​ក្រៅ​ទេ ដែល​គាត់​មាន​បញ្ហា​អ៊ីចឹង បើ​គាត់​ចូល​ខាង​វីរជ័យ ទី​១ សន្តិសុខ​សុវត្ថិភាព យើង​មាន​ឆ្មាំ​ជូន»។

ទោះ​ជា​យ៉ាង​នេះ​ក៏ដោយ អនុប្រធាន​សហគមន៍ លោក ស៊ុត វើល ទទូច​ឲ្យ​ក្រសួង​បរិស្ថាន ពិចារណា​ប្រគល់​សិទ្ធិ​គ្រប់គ្រង​វិស័យ​ទេសចរណ៍​ក្នុង​តំបន់​ការពារ​ធម្មជាតិ​មក​សហគមន៍​គ្រប់គ្រង​វិញ ពីព្រោះ​ប្រាក់​ចំណូល​ដែល​ឧទ្យានុរក្ស​ផ្តល់​ឲ្យ​សហគមន៍​មាន​ចំនួន​តិចតួច​បំផុត មិន​អាច​ឲ្យ​សហគមន៍​មាន​ប្រាក់​ចំណូល​គ្រប់គ្រាន់ ដើម្បី​អភិវឌ្ឍ​អេកូ​ទេសចរណ៍​នៅ​តំបន់​នោះ​បាន​ប្រសើរ​ឡើយ៕

ឈើ​មូល​រាប់​ម៉ឺន​ដើម​ត្រូវ​បាន​គេ​កាប់​ពី​តំបន់​ដែន​ជម្រក​សត្វព្រៃ​លំផាត់

ឈើ​មូល​ប្រភេទ​ផ្ចឹក សុក្រំ រាប់​ម៉ឺន​ដើម ត្រូវ​បាន​គេ​កាប់​នាំ​ចេញ​ពី​ដែន​ជម្រក​សត្វព្រៃ​លំផាត់ លក់​ទៅ​​ឲ្យ​ក្រុមហ៊ុន​សម្បទាន​វៀតណាម ហ័ង អាញ់ លំផាត់ (Hoang Anh Lumphat) ដើម្បី​ធ្វើ​ជន្លង់​ដើមស្រកានាគ។ មន្ត្រី​អនុរក្ស​ដែន​ជម្រក​សត្វព្រៃ​លំផាត់ និង​ក្រុមហ៊ុន​ត្រូវ​បាន​សហគមន៍​អះអាង​ថា ជា​អ្នក​នៅ​ពី​ក្រោយ​សកម្មភាព​កាប់​បំផ្លាញ​ព្រៃឈើ​នេះ។

មន្ត្រី​ឃ្លាំមើល​ការ​កាប់​បំផ្លាញ​ព្រៃឈើ​សមាគម​អាដហុក (ADHOC) អំពាវនាវ​សុំ​ឲ្យ​ក្រសួង​បរិស្ថាន ស៊ើប​អង្កេត​​បន្ទាន់​ទៅ​លើ​សកម្មភាព​កាប់​ឈើ​មូល​មិន​ទាន់​គ្រប់​អាយុ​ចេញ​ពី​ដែន​ជម្រក​សត្វ​ព្រៃ​លំផាត់ រាប់​ម៉ឺន​​ដើម។

ការ​អំពាវនាវ​នេះ ធ្វើ​ឡើង​ខណៈ​ដែល​សហគមន៍​តំបន់​ការពារ​ធម្មជាតិ​អូរ​គគីរ រាយការណ៍​ថា ក្រុមហ៊ុន​សម្បទាន​សេដ្ឋកិច្ច​វៀតណាម មាន​ទី​តាំង​នៅ​ជាប់​នឹង​ព្រៃ​ដែន​ជម្រក​សត្វ​លំផាត់ និង​មន្ត្រី​អនុរក្ស​ជាប់​ពាក់ព័ន្ធ​សង្ស័យ​ឃុបឃិត​ឲ្យ​ប្រជាពលរដ្ឋ​ចូល​ព្រៃ​កាប់​ឈើ ហើយ​ក្រុមហ៊ុន ហ័ង អាញ់ លំផាត់ គឺ​ជា​អ្នក​ប្រមូល​ទិញ​ឈើ​ដើម្បី​ធ្វើ​ជន្លង់​ដើម​ស្រកានាគ។

ប្រធាន​សហគមន៍​តំបន់​ការពារ​ធម្មជាតិ​អូរ​គគីរ លោក ផាត់ សាវុន កត់សំគាល់​ថា ជាង ៦​ខែ​ហើយ​ដែល​ប្រជាពលរដ្ឋ​រស់​នៅ​ជិត​តំបន់​ព្រៃ​ដែន​ជម្រក​សត្វព្រៃ​លំផាត់ នាំ​គ្នា​កាប់​យក​ដើម​ផ្ចឹក និង​សុក្រំ មុខ​កាត់ ២​តឹក ប្រវែង ២​ម៉ែត្រ​រាប់​ម៉ឺន​ដើម​ហើយ​ដឹក​ជញ្ជូន​មក​លក់​ឲ្យ​ក្រុមហ៊ុន​ចាំ​ប្រមូល​ទិញ​ធ្វើ​ជន្លង់​ដើម​ស្រកានាគ។

លោក​បន្ត​ថា ឈើ​នោះ​អ្នក​ភូមិ​កាប់​នៅ​តំបន់​ព្រៃ​ដែន​ជម្រក​ក្រៅ​បរិវេណ​តំបន់​ការពារ​ធម្មជាតិ ចំណែក​មន្ត្រី​អនុរក្ស​មិន​បាន​ទប់ស្កាត់​ករណី​នេះ​ទេ។ លោក​បន្ត​ថា គោយន្ត​ប្រភេទ​កាឡេថង ត្រូវ​បាន​អ្នក​ភូមិ​ប្រើប្រាស់​ដឹក​ជញ្ជូន​ឈើ​ចេញ​ពី​ព្រៃ​មក​ស្តុក​ទុក​នៅ​ការដ្ឋាន​ក្រុមហ៊ុន​ជា​អ្នក​ប្រមូល​ទិញ​ក្នុង​តម្លៃ​មួយ​ដើម ២​ពាន់​រៀល៖ «ធ្វើ​ហ្នឹង​នៅ​ក្នុង​តំបន់​ឧទ្យានុរក្ស​ការពារ​មិន​បាន​ធ្វើ​នៅ​តំបន់​សហគមន៍​ទេ។ ពេល​សហគមន៍​ចុះ​ម្តងៗ​ច្រើន​ខាង​បរិស្ថាន​ទូរស័ព្ទ​ប្រាប់​ថា សហគមន៍​ចុះ​ហើយ​កម្លាំង​សហគមន៍​ច្រើន​គេ​ខ្លាច»។

​ដែន​ជម្រក​សត្វព្រៃ​លំផាត់ មាន​ផ្ទៃដី​ជាង ២៥​ម៉ឺន​ហិកតារ។ កន្លង​ទៅ​នេះ ក្រសួង​បរិស្ថាន បាន​ផ្តល់​សម្បទាន​ដី​ព្រៃ​ដែន​ជម្រក​សត្វ​ព្រៃ​នេះ​ទៅ​ឲ្យ​ក្រុមហ៊ុន​បរទេស និង​ក្រុមហ៊ុន​ក្នុង​ស្រុក​ចំនួន​៦ វិនិយោគ​ដំណាំ​កសិ-ឧស្សាហកម្ម​លើ​ផ្ទៃដី​អស់​ជាង ៣​ម៉ឺន​ហិកតារ។

មេការ និង​ជា​អ្នក​បកប្រែ​ក្រុមហ៊ុន ហ័ង អាញ់ លំផាត់ ឈ្មោះ ថា ទទួល​ស្គាល់​ថា ក្រុមហ៊ុន​ពិត​ជា​ទិញ​កូនឈើ​ពី​ប្រជាពលរដ្ឋ​កាប់​ពី​ក្នុង​ព្រៃ​ដែន​ជម្រក ក៏​ប៉ុន្តែ​បុរស​ឈ្មោះ ថា មិន​អត្ថាធិប្បាយ​ទាក់​ទិន​ផល​​ប៉ះពាល់​នៃ​ការ​កាប់​បំផ្លាញ​ព្រៃ​ឈើ​នោះ​ទេ ដោយ​ថា ចាំ​ផ្តល់​ព័ត៌មាន​ទៅ​នាយក​ក្រុមហ៊ុន។

ចំណែក​នាយក​រង​ដែន​ជម្រក​សត្វ​ព្រៃ​លំផាត់ លោក សាន សានី បញ្ជាក់​ថា លោក​មិន​បាន​ទទួល​ព័ត៌មាន​នេះ​ទេ។ លោក​ជំរុញ​ឲ្យ​សួរ​ទៅ​សហគមន៍​អូរទុង ពីព្រោះ​តំបន់​ព្រៃ​ដែល​ជាប់​នឹង​ក្រុមហ៊ុន ហ័ង អាញ់ គឺ​ជា​តំបន់​ព្រៃ​ការពារ​ធម្មជាតិ​អូរទុង ដែល​អភិរក្ស​ដោយ​សហគមន៍​អូរទុង៖ «ខ្ញុំ​សាកសួរ​ទៅ​ប្រធាន​ស្នាក់ការ​នៅ​ហ្នឹង​ដែរ ខ្ញុំ​អត់​បាន​ដឹង​ផង។ អូរ​គគីរ មិន​មែន​នៅ​ក្រៅ​ទេ នៅ​ក្នុង​សហគមន៍​ហើយ»។

មន្ត្រី​សម្របសម្រួល​សមាគម​អាដហុក ខេត្ត​រតនគិរី លោក ឆាយ ធី បញ្ជាក់​ថា លោក​ក៏​បាន​ទទួល​សេចក្ដី​រាយការណ៍​នេះ​ដែរ ក៏ប៉ុន្តែ​មន្ត្រី​លោក​មិន​ទាន់​បាន​ចុះ​ស៊ើបអង្កេត​ករណី​នេះ​នៅ​ឡើយ។ លោក​អំពាវនាវ​សុំ​ឲ្យ​ក្រសួង​បរិស្ថាន ស៊ើប​អង្កេត​ករណី​កាប់​កូន​ឈើ​ធ្វើ​ជន្លង់​ដើម​ស្រកានាគ​ដើម្បី​រក្សា​កូន​ឈើ​ដែល​នៅ​សេសសល់​នេះ៖ «នេះ​ជា​ក្ដី​ព្រួយបារម្ភ បើ​មិន​មាន​ការ​ទប់ស្កាត់​យើង​គិត​ថា ក្រុមហ៊ុន​​ជា​អ្នក​ទិញ​ពី​ពលរដ្ឋ ឬ​ជា​អ្នក​ជំរុញ​ឲ្យ​ពលរដ្ឋ​ចូល​ព្រៃ​កាប់»។

កាល​ពី​ឆ្នាំ​២០១៥ សហគមន៍​ស្រែ​អង្គ្រង និង​មន្ត្រី​អាដហុក ខេត្ត​រតនគិរី រក​ឃើញ​ឈើ​មាន​តម្លៃ រួម​ទាំង​ឈើ​ប្រណិត និង​ដើម​ឈើ​ផលិត​ជ័រទឹក​សហគមន៍​ក្នុង​ដែន​ជម្រក​សត្វ​ព្រៃ​ត្រូវ​បាន​គេ​លួច​កាប់​រាប់​រយ​ដើម​ដឹក​ជញ្ជូន​ចូល​ការដ្ឋាន​ក្រុមហ៊ុន​សម្បទាន​នៅ​ក្បែរ​ព្រៃ​នោះ៕

ពលរដ្ឋ​ជិត​២០០​គ្រួសារ​នៅ​បាត់ដំបង​ចោទ​អាជ្ញាធរ​ក្រុង​ថា​បណ្ដេញ​ពួកគាត់​ឲ្យ​ចេញ​ពី​ដី​ទាំង​បង្ខំ

ប្រជាពលរដ្ឋ​មាន​ទំនាស់​ដី​ធ្លី​​​ជិត ២០០​គ្រួសារ នៅ​ក្នុង​ភូមិ​ចំនួន​៣ នៅ​ក្រុង​បាត់ដំបង ខេត្ត​បាត់ដំបង ចោទ​ប្រកាន់​អាជ្ញាធរ​ក្រុង​នេះ​ថា ឃុបឃិត​គ្នា​ប្រើ​ច្បាប់​ព្រៃ​បណ្ដេញ​ពួកគាត់​ឲ្យ​ចេញ​ពី​ដី​ទាំង​បង្ខំ ដើម្បី​យក​ដី​ទៅ​លក់ និង​​បែងចែក​​ឲ្យ​អ្នក​មាន​ទ្រព្យធន​ដោយ​ខុសច្បាប់។ ប៉ុន្តែ​អភិបាល​រង​ក្រុង​បាត់ដំបង បញ្ជាក់​ថា ​អាជ្ញាធរ​រៀបចំ​សណ្ដាប់ធ្នាប់​​​នៅ​ក្នុង​ក្រុង​ដើម្បី​អភិវឌ្ឍន៍​ឲ្យ​មាន​របៀបរៀបរយ។

​​​​​​​​​​​​​​ប្រជាពលរដ្ឋ​មាន​ទំនាស់​ដី​​នៅ​ក្រុង​បាត់ដំបង កំពុង​ព្រួយ​បារម្ភ​ខ្លាច​ អាជ្ញាធរ​នាំ​សមត្ថកិច្ច​រុះរើ​​ផ្ទះសម្បែង​របស់​ពួកគាត់​បង្ខំ​យក​ដី ហើយ​គ្មាន​ទី​កន្លែង​ស្នាក់​នៅ។

ពលរដ្ឋ​ម្នាក់​រស់​នៅ​ភូមិ​អូរខ្ជាយ សង្កាត់​ព្រែកព្រះស្ដេច ក្រុង​បាត់ដំបង​ លោកស្រី ធឿន សាវេត ផ្ដល់​សម្ភាសន៍​ឲ្យ​អាស៊ីសេរី នៅ​ចិញ្ចើម​ផ្លូវ​តំបន់​ដី​ទំនាស់​​ភូមិ​អូរខ្ជាយ ថ្ងៃ​ទី​២១ ខែ​ធ្នូ ថា ដី​របស់​លោកស្រី​ទទឹង ៦​ម៉ែត្រ​ និង​បណ្ដោយ ១៦​ម៉ែត្រ​​ រស់​នៅ​តាំង​ពី​ឆ្នាំ​១៩៨៨ មក។ លោកស្រី​អះអាង​ថា អាជ្ញាធរ​ក្រុង​បាត់ដំបង ឃុបឃិត​ជាមួយ​ចៅ​សង្កាត់​ព្រែកព្រះស្ដេច នាំ​សមត្ថកិច្ច​បណ្ដេញ​អ្នកស្រី​​ឲ្យ​ចេញ​ពី​ដី​នោះ​ទាំង​បង្ខំ​ជា​ច្រើន​លើក​មក​ហើយ​ ដើម្បី​យក​ដី​ទៅ​លក់​ក្នុង​រូបភាព​យក​ទៅ​ចែក​ឲ្យ​អ្នក​ផ្សេង៖ «អាជ្ញាធរ​ក្រុង​បាត់ដំបង ប្រើ​អំណាច​ផ្ដាច់ការ​យក​ដី​ពី​ប្រជាពលរដ្ឋ​ខ្លាំង​ជាង​កាល​ពី​សម័យ​ខ្មែរ​ក្រហម​ទៅ​ទៀត។ កាល​ពី​សម័យ​ខ្មែរ​ក្រហម គេ​មាន​ឲ្យ​បាយ​ពលរដ្ឋ​ហូប​ខ្លះ តែ​គាត់​បណ្ដេញ​ពលរដ្ឋ​ទាំង​បង្ខំ»។

ស្រដៀង​គ្នា​នេះ​ដែរ​ពលរដ្ឋ​ម្នាក់​ទៀត​រស់​នៅ​ភូមិ​ចំការឫស្សី សង្កាត់​ព្រែកព្រះស្ដេច លោកស្រី ហេង ណារី ដែល​កំពុង​ជជែក​គ្នា​នៅ​តំបន់​ដី​ទំនាស់​នោះ​ដែរ​ថ្លែង​ថា ដី​របស់​អ្នកស្រី​ទទឹង ២៣​ម៉ែត្រ​ និង​បណ្ដោយ ៣០​ម៉ែត្រ រស់​នៅ​តាំង​ពី​១៩៨៥ មក ប៉ុន្តែ​អាជ្ញាធរ​ក្រុង​បង្ខំ​ឲ្យ​អ្នកស្រី​ចាកចេញ​ពី​ដី​នេះ។

លោកស្រី​អះអាង​ថា សព្វ​ថ្ងៃ​លោកស្រី​មិន​ហ៊ាន​ចេញ​ទៅ​ធ្វើ​ការងារ​ឆ្ងាយ​ពី​ផ្ទះសម្បែង​​នោះ​ទេ​ ពីព្រោះ​​​ខ្លាច​អាជ្ញាធរ​នាំ​កម្លាំង​ទៅ​​រុះរើ​ផ្ទះ​របស់​ខ្លួន​​យក​ដី ហើយ​គ្មាន​ទី​កន្លែង​ស្នាក់​នៅ៖ «អាជ្ញាធរ​ពុក​រលួយ​យក​ដី​ពួក​ខ្ញុំ​ដែល​រស់​នៅ​ពិត​ប្រាកដ​មិន​ចែក​ឲ្យ​ទេ តែ​ទៅ​ចែក​ឲ្យ​អ្នក​ដែល​មាន​ឡាក​ជិះ​ទំនើបៗ​មក​ពី​ឆ្ងាយ​ទៅ​វិញ»។

​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​ឆ្លើយ​តប​នឹង​បញ្ហា​នេះ​អភិបាល​ក្រុង​បាត់ដំបង​ លោក ឌី ពៅ​ មាន​ប្រសាសន៍​ថា​ ដី​ដែល​ប្រជាពលរដ្ឋ​រស់​នៅ​នោះ​ដើម​ឡើយ​ជា​ដី​សួន​សាធារណៈ ក្រោយ​មក​អាជ្ញាធរ​ខេត្ត​បាត់ដំបង បាន​ស្នើ​សុំ​ទៅ​ក្រសួង​មហាផ្ទៃ ​មក​ធ្វើ​​ជា​ដី​​ឯកជន​របស់​ខេត្ត​ដើម្បី​បែងចែក​ឲ្យ​ពលរដ្ឋ​ក្រីក្រ ហើយ​ពលរដ្ឋ​មួយ​ចំនួន​បាន​រស់​នៅ​លើ​ដី​នោះ​ដោយ​ខុស​ច្បាប់។ លោក​បន្ថែម​ថា​​ អាជ្ញាធរ​មិន​បាន​យក​ដី​នោះ​ទៅ​លក់​នោះ​ទេ​ គឺ​ដោយសារ​រៀប​ចំ​សណ្ដាប់ធ្នាប់​ក្រុង ហើយ​​ត្រូវ​បាន​ចែង​ចែក​ដី​នោះ​ស្នើៗ​គ្នា ទាំង​អ្នក​​​​រស់​នៅ​ថ្មី អ្នក​ដែល​ធ្លាប់​កាន់កាប់​ពី​មុន​មក៖ «ហើយ​ដល់​តែ​គាត់​ចេះ​តែ​កៀរគរ​អ្នក​ផ្សេង​មក​លើស​ពី​ដែល​យើង​ចងក្រង​សហគមន៍​ឆ្នាំ​២០០៧ គឺ​វា​ក្រៅ​ច្បាប់។ អ្នក​ណា​ទៅ​ដោះស្រាយ​ឲ្យ​គាត់​បាន។ ហើយ​ខ្លះ​មាន​ឈ្មោះ​នៅ​ក្នុង​សហគមន៍​ហើយ មក​ទាមទារ​ដី​របស់​ខេត្ត​សម្រាប់​ទុក​ឲ្យ​កូន​ទុក​ឲ្យ​ចៅ។ អ្នក​ណា​គេ​មាន​ដី​ឲ្យ​គាត់​នោះ»។

ទោះ​ជា​យ៉ាង​នេះ​ក្ដី​ មន្ត្រី​សម្របសម្រួល​សមាគម​ការពារ​សិទ្ធិមនុស្ស​អាដហុក (ADHOC) ខេត្ត​បាត់ដំបង លោក យិន ម៉េងលី មាន​ប្រសាសន៍​ថា អាជ្ញាធរ​មិន​ត្រូវ​បណ្ដេញ​ប្រជាពលរដ្ឋ​ចេញពី​ដី​នោះ​ឡើយ។ ម្យ៉ាង​ទៀត​លោក​បន្ថែម​ថា អាជ្ញាធរ​​​គួរ​តែ​បែងចែក​ដី​ទៅ​ឲ្យ​ពលរដ្ឋ​ដែល​ធ្លាប់​រស់​នៅ​ពី​មុន​​ច្រើន​ជាង​អ្នក​ចំណូល​ថ្មី​ ព្រោះ​ពួកគាត់​បាន​កាន់កាប់​អស់​ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ​មក​ហើយ៖ «កាលណា​យើង​យក​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ធ្វើ​អាជីវកម្ម ហ្នឹង​ហើយ​ជា​អំពើ​ពុក​រលួយ​នោះ។ អ៊ីចឹង​ដើម្បី​បង្ហាញ​តម្លាភាព យើង​សហការ​ជាមួយ​ប្រជាពលរដ្ឋ ធ្វើ​ឲ្យ​បាន​ត្រឹមត្រូវ កុំ​ឲ្យ​ដី​ធ្លាក់​ទៅ​លើ​អ្នក​មាន ដែល​ប្រជាពលរដ្ឋ​លើក​ឡើង​ហ្នឹង មក​ពី​គាត់​មិន​អស់​ចិត្ត។ គាត់​គិត​ថា​ការ​អនុវត្ត​សង្គមកិច្ច​មិន​បាន​ដល់​អ្នក​ក្រ​ពិត​ប្រាកដ»។

​​​​​​​​ផ្ទៃដី​មាន​ទំនាស់​ប្រវែង ១.៧៦០​ម៉ែត្រ ទទឹង​កន្លែង​ខ្លះ​ពី ២០​ម៉ែត្រ​ ទៅ​ជាង ៣០​ម៉ែត្រ​ នៅ​ក្នុង​ភូមិ​ចំនួន​៣ គឺ​ភូមិ​អូរខ្ជាយ ១៣មករា និង​ភូមិ​ចំការឫស្សី​ សង្កាត់​ព្រែកព្រះស្ដេច ក្រុង​បាត់ដំបង។ អាជ្ញាធរ​បាន​អង្កន់​ដី​នេះ​ទទឹក ៤​ម៉ែត្រ​កន្លះ​ និង​បណ្ដោយ ១៦​ម៉ែត្រ ​បាន​ជាង ៦០០​ឡូត៍ ដើម្បី​បែងចែក​ទៅ​ឲ្យ​ពលរដ្ឋ​ជាង ៦០០​គ្រួសារ។ ប៉ុន្តែ​ពលរដ្ឋ​ដែល​រស់​ពី​មុន​មក​ចំនួន ១៦៣​គ្រួសារ​បាន​តវ៉ា​ប្រឆាំង​នឹង​គម្រោង​នេះ​ជា​បន្ត​បន្ទាប់៕

ពលរដ្ឋ​មាន​ជម្លោះ​ដីធ្លី​សម្រុក​ទាមទារ​ដំណោះស្រាយ​ដីធ្លី​ពី​ក្រសួង​រៀបចំ​ដែនដី

ពលរដ្ឋ​ជាង ១០០​នាក់​មាន​ជម្លោះ​ដីធ្លី​ជាមួយ​ភាគី​ក្រុមហ៊ុន​លោក​ឧកញ៉ា ហ៊ុយ ហេង ក្រុមហ៊ុន​ស្ករ​អំពៅ​ឈ្មោះ កោះកុង ស៊ូហ្គើ (Kohkong Sugar) និង​ក្រុមហ៊ុន​កោះកុង ផ្លេនថេសិន (Kohkong Plantation) មក​ពី​ខេត្ត​កោះកុង នាំ​គ្នា​ទៅ​តវ៉ា​នៅ​ខាង​មុខ​ក្រសួង​រៀបចំ​ដែនដី នៅ​រសៀល​ថ្ងៃ​ទី​២១ ខែ​ធ្នូ ទាមទារ​ដំណោះស្រាយ។ រីឯ​ក្រសួង​រៀបចំ​ដែនដី សន្យា​ដោះស្រាយ​ជូន​ពួក​គាត់។

«សំឡេង​ស្រែក​តវ៉ា​របស់​ពលរដ្ឋ​មាន​ជម្លោះ​ដីធ្លី»

នេះ គឺ​ជា​សម្រែក​ស្វែងរក​ដំណោះស្រាយ​ដីធ្លី​នៅ​ខាង​មុខ​ក្រសួង​រៀបចំ​ដែនដី នគរូបនីយកម្ម និង​សំណង់ របស់​ប្រជាពលរដ្ឋ​មាន​ជម្លោះ​ដីធ្លី​ជាង ១០០​នាក់​តំណាង​ឲ្យ​ពលរដ្ឋ​សរុប​ចំនួន ១៤៧​គ្រួសារ​មក​ពី​ភូមិ​ចំនួន​៧ នៅ​ក្នុង​ស្រុក​ចំនួន​២ គឺ​ស្រុក​បុទុមសាគរ និង​ស្រុក​ស្រែអំបិល ខេត្ត​កោះកុង។

ពលរដ្ឋ​ម្នាក់​ឈ្មោះ ខន ផុន រៀបរាប់​ថា ការ​ដែល​ពួក​គាត់​មក​ប្រមូល​ផ្តុំ​នេះ គឺ​ដើម្បី​សុំ​ឲ្យ​ក្រសួង​រៀបចំ​ដែនដី ជួយ​ពន្លឿន​ដំណោះស្រាយ​ដីធ្លី​ជូន​ពួក​គាត់​ឲ្យ​បាន​ឆាប់​តាម​ការ​សន្យា បន្ទាប់​ពី​ពួក​គាត់​បាន​ដាក់​ញត្តិ​សុំ​កិច្ច​អន្តរាគមន៍​កាល​ពី​ខែ​កក្កដា កន្លង​ទៅ ប៉ុន្តែ​រហូត​មក​ដល់​ពេល​នេះ គ្មាន​ដំណោះស្រាយ​ជូន​ពួក​គាត់៖ «ឲ្យ​អាជ្ញាធរ​ជួយ​ជំរុញ​យក​ដី​ពី​ក្រុមហ៊ុន លី យ៉ុងផាត់ មក​វិញ​មក ព្រោះ​ឥឡូវ​នេះ​លំបាក​ណាស់ ហើយ​គ្មាន​ដី​គ្មាន​ទឹក​ទេ​សម្រាប់​ធ្វើ​អី​ហូប​ទេ»។

ប្រជាពលរដ្ឋ​អះអាង​ថា ដីធ្លី​ពួក​គេ​មាន​ទាំង​ដី​លំនៅឋាន និង​ដី​ចម្ការ ត្រូវ​ក្រុមហ៊ុន​លោក​ឧកញ៉ា ហ៊ុយ ហេង ក្រុមហ៊ុន​ស្ករ​អំពៅ​ឈ្មោះ កោះកុង ស៊ូហ្គើ និង​ក្រុមហ៊ុន​កោះកុង ផ្លេនថេសិន ឈូស​ឆាយ​រំលោភ​យក​ជា​ហូរហែ​ចាប់​តាំង​ពី​ឆ្នាំ​២០០៦។

ពួក​គាត់​សុំ​ឲ្យ​ក្រសួង​រៀបចំ​ដែនដី ជួយ​អន្តរាគមន៍​ធ្វើ​យ៉ាង​ណា​ឲ្យ​ពួក​គេ​ទទួល​បាន​ដីធ្លី​មក​អាស្រ័យ​ផល​ឡើង​វិញ ព្រោះ​បច្ចុប្បន្ន​នេះ ពួក​គាត់​កំពុង​ជួប​វិបត្តិ​សេដ្ឋកិច្ច​គ្រួសារ និង​វិបត្តិ​ផ្លូវ​ចិត្ត៖ «ធ្វើ​បាប​ប្រជាពលរដ្ឋ​ណាស់! ខ្ញុំ​អត់​មាន​ផ្ទះ​នៅ​ទេ! រាល់​ថ្ងៃ​រស់នៅ​ប្រក់​តង់​ជាង ១០​ឆ្នាំ​ហើយ តាំង​ពី​គេ​ឈូស​ឆាយ​យក​ដីធ្លី​នោះ​មក គឺ​ហូប​តែ​ដំឡូង​ព្រៃ ហើយ​កូន​ប្រាំបួន​នាក់​អត់​បាន​រៀន​ទេ ព្រោះ​អត់​លុយ។ កាល​ដែល​ក្រុមហ៊ុន​មិន​ទាន់​យក​លុយ​ខ្ញុំ​នោះ គឺ​ធ្វើ​ក្នុង​មួយ​ឆ្នាំ​បាន​បី​លាន ហើយ​អត់​ជំពាក់​អង្គការ​ណា​ទេ។ តែ​ឥឡូវ​ជំពាក់​អង្គការ ព្រោះ​យក​លុយ​ទិញ​អង្ករ​ហូប»។

កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​២០ ខែ​ធ្នូ ប្រជាពលរដ្ឋ​ទាំងនេះ​ក៏​បាន​ទៅ​ស្វែងរក​កិច្ច​អន្តរាគមន៍​ពី​ខាង​រដ្ឋសភា និង​ក្រសួង​បរិស្ថាន ដែរ ប៉ុន្តែ​ពុំ​មាន​ដំណោះស្រាយ​ឡើយ ហើយ​មិន​តែ​ប៉ុណ្ណោះ ពួក​គាត់​រៀបរាប់​ថា ក្រសួង​បរិស្ថាន ក៏​បាន​ដឹក​ពួក​គាត់​យក​ទៅ​ចាក់​ចោល​នៅ​លើ​គំនរ​សំរាម​ក្បែរ​វត្ត​សាមគ្គីរង្សី។ ពួក​គាត់​គ្មាន​អាហារ​បរិភោគ និង​ត្រូវ​ដេក​ផ្ទាល់​ដី និង​សំរាម ព្រម​ទាំង​មូស​ខាំ​យ៉ាង​ខ្លោចផ្សា​ពេញ​មួយ​យប់​ទៀត​ផង៖ «មក​ល្ងាច​មិញ គេ​ធ្វើ​បាប​ណាស់! គេ​យក​ទៅ​ចាក់​ចោល​លើ​គំនរ​សំរាម អត់​បាន​ដេក​មួយ​យប់​ទល់​ភ្លឺ ហើយ​អត់​បាយ​ហូប តែ​បាន​ប្រជាពលរដ្ឋ​នៅ​ក្បែរ​នោះ​ឲ្យ​មី​ហូប​ម្នាក់​មួយ​កញ្ចប់ អត់​មាន​លុយ​ទិញ​បាយ​ហូប​ទេ លំបាក​ណាស់!»។

ក្នុង​ការ​តវ៉ា​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ ពួក​គាត់​នាំ​គ្នា​លើក​បដា និង​រូបថត​លោក​នាយក​រដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន និង​អ្នកស្រី ប៊ុន រ៉ានី ហ៊ុន សែន។ ពួក​គាត់​មួយ​ចំនួន​ទៀត ក៏​ត្រូវ​បាន​អាជ្ញាធរ​រារាំង​ដែរ​នៅ​ខាង​មុខ​ស្ថានទូត​វៀតណាម ដោយ​អាជ្ញាធរ​រុញ​ច្រាន​ពួក​គាត់​ឲ្យ​ត្រឡប់​ថយ​ក្រោយ ហាម​មិន​ឲ្យ​ជួប​ប្រមូល​ផ្តុំ​នៅ​ខាង​មុខ​ក្រសួង​រៀបចំ​ដែនដី ប៉ុន្តែ​ពុំ​បាន​សម្រេច។ មក​ដល់​មុខ​ក្រសួង​រៀបចំ​ដែនដី ពួក​គាត់​ស្រែក​យំ និង​លុត​ជង្គង់​ថ្វាយ​បង្គំ​ក្រសួង​រៀបចំ​ដែនដី ឲ្យ​ជួយ​រក​យុត្តិធម៌​ជូន​ពួក​គាត់ ដែល​បាត់បង់​ដីធ្លី ផ្ទះ​សម្បែង​សម្រាប់​ចិញ្ចឹម​ជីវិត។ ពួក​គាត់​រៀបរាប់​ថា អាជ្ញាធរ​មិន​ត្រឹម​តែ​មិន​ជួយ​ពួក​គាត់​ទេ តែ​ថែម​ទាំង​ចោទ​ប្រកាន់​ផ្ដេសផ្ដាស និង​តាម​ជិះជាន់​ធ្វើ​បាប​លើ​ពួក​គាត់​បន្ថែម​ទៀត​ផង៖ «ទោះ​បី​ជា​គេ​ធ្វើ​បាប ចង់​កាប់ និង​ចង់​បាញ់​សម្លាប់​ចោល​ក៏ដោយ ក៏​មិន​រាថយ​ដែរ ប្ដេជ្ញា​បូជា​ជីវិត​ដើម្បី​បាន​ដី​ត្រឡប់​មក​វិញ​ទុក​សម្រាប់​កូន​ចៅ»។

ក្រោយ​ពី​អង្គុយ​ស្រែក​តវ៉ា តំណាង ៧​នាក់ ត្រូវ​បាន​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​អគារ​ដើម្បី​ជួប​ពិភាក្សា​ជាមួយ​មន្ត្រី​ក្រសួង​រៀបចំ​ដែនដី។

បន្ទាប់​ពី​ជួប​ពិភាក្សា​ប្រហែល​ពីរ​ម៉ោង អ្នក​តំណាង​ដែល​ចេញ​មក​វិញ គឺ​លោកស្រី ណុំ វណ្ណារី បាន​និយាយ​ថា ខាង​ក្រសួង​សន្យា​ជាមួយ​ពួក​គាត់​ថា នឹង​ព្យាយាម​ដោះស្រាយ​ជម្លោះ​ដីធ្លី​រវាង​ពលរដ្ឋ ១៥​គ្រួសារ​ជាមួយ​ក្រុមហ៊ុន​របស់​ឧកញ៉ា ហេង ហ៊ុយ និង​ពលរដ្ឋ ១៤៧​គ្រួសារ​មាន​ជម្លោះ​ដីធ្លី​ជាមួយ​ក្រុមហ៊ុន​លោក​ឧកញ៉ា លី យ៉ុងផាត់។ លោកស្រី​បន្ថែម​ថា ខាង​ក្រសួង​នឹង​ផ្តល់​ដំណឹង​ជូន​ពលរដ្ឋ​វិញ​ក្នុង​រយៈពេល ៣​ថ្ងៃ​ខាង​មុខ​ទៀត បន្ទាប់​ពី​ក្រសួង​ណាត់​ជួប​ជជែក​ជាមួយ​ក្រុមហ៊ុន​ទាំង​ពីរ៖ «ក្រសួង​គ្រោង​ជួប​ក្រុមហ៊ុន​ទាំង​ពីរ គឺ​ក្រុមហ៊ុន ហ៊ុយ ហេង និង​ក្រុមហ៊ុន លី យ៉ុងផាត់»។

ក្រៅ​តែ​ពី​សម្រែក​តវ៉ា​របស់​ពលរដ្ឋ​មក​ពី​ខេត្ត​កោះកុង ក៏​មាន​សម្រែក​ទាមទារ​ដំណោះស្រាយ​ដីធ្លី​របស់​ពលរដ្ឋ​មួយ​ក្រុម​ទៀត​ប្រមាណ​ជិត ១០០​នាក់​ដែរ​មក​ពី​ខេត្ត​ព្រះវិហារ។ អតីត​អ្នក​ភូមិ​ស្វាយជ្រុំ នៃ​ឃុំ​កន្ទួត ស្រុក​ជាំក្សាន្ត បាន​កាន់​បដា និង​ឈរ​ទាមទារ​ឲ្យ​អាជ្ញាធរ​ប្រគល់​ដី​ភូមិ​ចាស់​មក​ពួក​គេ​កាន់​កាប់​វិញ បន្ទាប់​ពី​អ្នក​ភូមិ​ទាំងនោះ ត្រូវ​អាជ្ញាធរ​ខេត្ត​ព្រះវិហារ បង្ខំ​ឲ្យ​ចាកចេញ ដោយ​ការ​ដោះដូរ​ដី​កន្លែង​ផ្សេង​ឲ្យ​រស់នៅ​រយៈពេល ៤​ឆ្នាំ​មក​ហើយ​គិត​តាំង​ពី​ឆ្នាំ​២០១២។ ពួក​គាត់​ថា សព្វថ្ងៃ ពួក​គាត់​ជួប​ការ​លំបាក​ខ្លាំង បន្ទាប់​ពី​ផ្ទះ​របស់​ពួក​គាត់ រួម​ទាំង​វត្ត​អារាម នៅ​ភូមិ​ស្វាយជ្រុំ នោះ ត្រូវ​បាន​អាជ្ញាធរ​ឈូស​ឆាយ​វាយ​កម្ទេច។

ចំពោះ​ជម្លោះ​ដីធ្លី​នេះ ត្រូវ​បាន​ប្រធាន​ដោះស្រាយ​វិវាទ​ដីធ្លី​ទី​៣៥ នៃ​ក្រសួង​រៀបចំ​ដែនដី លោក ហេង រ៉ាន់ សន្យា​ថា នឹង​ពិនិត្យ​ដោះស្រាយ​ជម្លោះ​ដីធ្លី​នេះ៖ «ក្រសួង​នៅ​តែ​មាន​ជំហរ​ដោះស្រាយ​រហូត យើង​មិន​ធ្វើ​ឲ្យ​ប្រជាជន​មក​ដាក់​ញត្តិ​នេះ​ខក​ចិត្ត​ទេ ព្រោះ​រដ្ឋមន្ត្រី​គាត់​មិន​ចង់​ឲ្យ​មាន​បាតុកម្ម​មក​ដល់​កន្លែង​នេះ​ទេ អ៊ីចឹង​អ្វី​ដែល​យើង​ដោះស្រាយ​នោះ ដោះស្រាយ​រហូត ទល់​តែ​ទី​បញ្ចប់​ទូទាំង​ប្រទេស»។

ការ​សន្យា​នេះ បាន​ឲ្យ​ពលរដ្ឋ​មក​ពី​ខេត្ត​ព្រះវិហារ ស្ងប់​ចិត្ត​បន្តិច ហើយ​នាំ​គ្នា​ទះ​ដៃ​សាទរ​ដោយ​សង្ឃឹម​ថា ពួក​គាត់​អាច​នឹង​ទទួល​បាន​ដំណោះស្រាយ។

ចំណែក​ពលរដ្ឋ​មាន​ជម្លោះ​ដីធ្លី​នៅ​ភ្នំពេញ ដែល​មក​ពី​សហគមន៍​ភ្នំ​បាត អ្នក​បុរីកីឡា និង​សហគមន៍​ថ្មគោល ជាដើម ក៏​មាន​វត្តមាន​ស្រែក​តវ៉ា​សុំ​ដំណោះស្រាយ​នៅ​ខាង​មុខ​ក្រសួង​រៀបចំ​ដែនដី ដែរ ប៉ុន្តែ​ពួក​គាត់​មិន​ត្រូវ​បាន​ខាង​ក្រសួង​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ដោះស្រាយ​ឡើយ ដោយ​តម្រូវ​ឲ្យ​ពួក​គាត់​រង់ចាំ ហើយ​ផ្តល់​ឱកាស​ឲ្យ​អ្នក​ខេត្ត​មុន។

ក្រុម​ពលរដ្ឋ​មាន​ជម្លោះ​ដីធ្លី​នេះ​លើក​ឡើង​ថា ពួក​គាត់​នឹង​នៅ​តែ​បន្ត​តវ៉ា​ទៀត​ដោយ​មិន​រាថយ​ឡើយ ជាពិសេស​ពលរដ្ឋ​មក​ពី​ខេត្ត​កោះកុង អះអាង​ថា ពួក​គាត់​នឹង​មិន​ត្រឡប់​ទៅ​ស្រុក​វិញ​ឡើយ ដោយ​ពួក​គាត់​នឹង​បន្ត​សុំ​កិច្ច​អន្តរាគមន៍​ពី​ស្ថាប័ន​ដទៃ​ទៀត​នៅ​ទីក្រុង​ភ្នំពេញ ព្រោះ​ថា បើ​ពួក​គាត់​ត្រឡប់​ទៅ​វិញ​ទាំង​គ្មាន​ដោះស្រាយ​ដីធ្លី​នោះ គឺ​ពួក​គាត់​នឹង​ត្រូវ​ដាច់​ពោះ​ស្លាប់​ដូច​គ្នា ដោយសារ​គ្មាន​ដី​អាស្រ័យ​ផល និង​ទី​ជម្រក​ពិត​ប្រាកដ៕

អាជ្ញាធរ​មិន​ទាន់​មាន​ដំណឹង​ពី​ប៉ូលិស​ស្រុក​ស្អាង​បី​នាក់​ដែល​ព្រួត​វាយ​បុរស​ម្នាក់​ស្លាប់

ភរិយា​ជនរងគ្រោះ​ដែល​ស្លាប់ អ្នកស្រី ឃួន ស្រីមុំ (ស្ដាំ) និង​ជន​ដែល​រង​ការ​វាយ​ដំ ឈ្មោះ ទិត លាភ ពេល​ផ្ដល់​បទសម្ភាសន៍​ដល់​អាស៊ីសេរី នៅ​ស្រុក​សំរោងទង ខេត្ត​កំពង់ស្ពឺ នៅ​ថ្ងៃ​ទី​២៦ តុលា ឆ្នាំ​២០១៦។ RFA/Ou Banung



ទាំង​អាជ្ញាធរ​នគរបាល និង​មន្ត្រី​តុលាការ នៅ​តែ​មិន​ទាន់​មាន​ដំណឹង​ពី​នគរបាល​ស្រុក​ស្អាង ខេត្ត​កណ្ដាល ៣​នាក់ ដែល​រង​ការ​ចោទ​ថា បាន​ព្រួត​គ្នា​វាយ​បុរស​ម្នាក់​ឲ្យ​ស្លាប់​កាល​ពី​ខែ​តុលា នៅ​ឡើយ​ទេ។ រហូត​មក​ដល់​ពេល​នេះ ករណី​វាយ​សម្លាប់​នេះ មន្ត្រី​តុលាការ​អះអាង​ថា នៅ​បន្ត​នីតិវិធី​របស់​ខ្លួន។

ព្រះរាជអាជ្ញា​រង​អម​សាលា​ដំបូង​ខេត្ត​កណ្ដាល លោក សំរឹទ្ធ វាសនា មាន​ប្រសាសន៍​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​២១ ធ្នូ ថា ខាង​លោក​បាន​បញ្ចប់​ការ​សាកសួរ​សាច់ញាតិ​ភាគី​ជន​រងគ្រោះ ដែល​ត្រូវ​នគរបាល​វាយ​សម្លាប់​នោះ​ហើយ៖ «មក​តែ​ខ្លួន​គាត់ គឺ​ប្រពន្ធ​អ្នក​ស្លាប់ ហើយ​អ្នក​ដែល​ត្រូវ​គេ​វាយ​ហ្នឹង ដែល​ជិះ​ជាមួយ​អ្នក​ស្លាប់​ឆ្លើយ​រួច​ហើយ។ សួរ​ហើយ»។

លោក​មិន​ទាន់​បាន​ទទួល​ព័ត៌មាន​ពី​សមត្ថកិច្ច​នគរបាល ដែល​តាម​ស្វែងរក​នាយ​នគរបាល​ស្រុក​ស្អាង បី​នាក់ ព្រួត​គ្នា​វាយ​បុរស​ម្នាក់​ឈ្មោះ ចំរើន សីហា ឲ្យ​ស្លាប់​នៅ​ឡើយ​ទេ រហូត​មក​ដល់​ពេល​នេះ។

ទាក់ទង​នឹង​នគរបាល​ស្រុក​ស្អាង ខេត្ត​កណ្ដាល ៣​នាក់​នោះ ត្រូវ​បាន​អធិការ​នគរបាល​ស្រុក​ស្អាង ខេត្ត​កណ្ដាល លោក សេង សុជាតិ មាន​ប្រសាសន៍​នៅ​រសៀល​ថ្ងៃ​ដដែល​ថា ខាង​លោក​កំពុង​បន្ត​ស្វែងរក​នគរបាល ៣​រូប ដែល​កំពុង​គេច​ខ្លួន​នោះ។ លោក​បញ្ជាក់​ថា នគរបាល​ទាំងនោះ​មិន​បាន​ចូល​កន្លែង​ធ្វើ​ការ​ចាប់​តាំង​ថ្ងៃ​ទី​២២ ខែ​តុលា មក៖ «ទោះ​បី​ជា​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​កាលៈទេសៈ និង​ស្ថានភាព​បែប​ណា ឯកឧត្ដម​ស្នងការ​ក៏​លោក​បាន​ផ្ដាំ​ផ្ញើ​ឲ្យ​អនុវត្ត​តាម​វិធាន​ច្បាប់​ដែរ។ បុគ្គល​ណា​ប្រព្រឹត្ត​ខុស​ច្បាប់ បុគ្គល​នោះ​ទទួល​ទោស​តាម​ផ្លូវ​ច្បាប់។ ប៉ុន្តែ​ពេល​នេះ​អត់​ទាន់​ឃើញ​ចូល​មូលដ្ឋាន​ទេ ហើយ​ខ្ញុំ​បាន​ឲ្យ​កម្លាំង​ស៊ើប​មើល​ម្ដុំ​លំនៅឋាន​គាត់​ដែរ អត់​ឃើញ»។

អាស៊ីសេរី មិន​អាច​ទាក់ទង​សាកសួរ​ព័ត៌មាន​បន្ថែម​ពី​ប្រពន្ធ​ជន​រងគ្រោះ​ឈ្មោះ ចំរើន សីហា បាន​ទេ នៅ​ថ្ងៃ​ទី​២១ ធ្នូ។ ម្ដាយ​ក្មេក​ជន​រងគ្រោះ​ដែល​ទទួល​ទូរស័ព្ទ​ថ្លែង​ថា កូន​របស់​លោកស្រី​កំពុង​នៅ​ខូច​ចិត្ត​ខ្លាំង​នៅ​ឡើយ។ លោកស្រី​ថ្លែង​ថា កូន​ប្រសា​របស់​លោកស្រី​ជា​មនុស្ស​ល្អ​ម្នាក់៖ «ស្ដាយ​ណាស់! កូន​ប្រសា​ខ្ញុំ​រក​អត់​បាន​ទេ។ មនុស្ស​ទៀង​ត្រង់ មនុស្ស​ដឹង​តែ​ធ្វើ​បុណ្យ​ទាន»។

កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​១៤ ធ្នូ ប្រពន្ធ​ជន​រងគ្រោះ គឺ​លោកស្រី ឃួន ស្រីមុំ មាន​ប្រសាសន៍​ថា លោកស្រី​ព្រម​ទទួល​យក​ទឹក​ប្រាក់ ២​ម៉ឺន​ដុល្លារ​សហរដ្ឋ​អាមេរិក តាម​រយៈ​មេធាវី​ចុង​ចោទ​ដែល​សង​ជា​សំណង​រដ្ឋប្បវេណី ដើម្បី​បញ្ចប់​រឿង​ក្ដី​នេះ។ លោកស្រី​ថា លោកស្រី​មិន​ចង់​បន្ត​រឿង​ក្ដី​នេះ​វែង​ឆ្ងាយ​ត​ទៅ​ទៀត​ទេ ហើយ​លោកស្រី​ក៏​មិន​មាន​មេធាវី​ដែរ។

លោកស្រី ឃួន ស្រីមុំ បញ្ជាក់​ថា ចំនួន​ទឹក​ប្រាក់​សំណង​នេះ​មិន​គ្រប់​តាម​ការ​ទាមទារ​ដំបូង​ទេ៖ «បាន​តែ​ជំងឺ​ចិត្ត​ខ្ញុំ​ទេ។ ពី​មុន​ខ្ញុំ​ទាមទារ ៦​ម៉ឺន ៥​ពាន់​ដុល្លារ។ គាត់​ហ៊ាន​ឲ្យ​ខ្ញុំ​តែ ២​ម៉ឺន​ហ្នឹង​ទេ។ ទាំងអស់​គ្នា»។

ទោះ​ជា​មាន​ការ​សង​សំណង​នេះ​ក៏ដោយ ក៏​ខាង​អ្នក​ច្បាប់ និង​តុលាការ នៅ​តែ​ចង់​បន្ត​ដំណើរ​ការ​នីតិវិធី​របស់​តុលាការ ស្វែងរក​ការ​ពិត​ក្នុង​បទ​ព្រហ្មទណ្ឌ​ដដែល ព្រោះ​សំណង​នោះ​គ្រាន់​តែ​ជា​ការ​ជួសជុល​ការ​ខូចខាត​ផ្នែក​រដ្ឋប្បវេណី​ប៉ុណ្ណោះ។

កាល​ពី​ល្ងាច​ថ្ងៃ​ទី​២១ ខែ​តុលា បុរស​ឈ្មោះ ចំរើន សីហា អាយុ ២៦​ឆ្នាំ បាន​ស្លាប់​នៅ​ពេល​បញ្ជូន​ទៅ​មន្ទីរពេទ្យ​ក្នុង​ក្រុង​តាខ្មៅ គឺ​ក្រោយ​ពេល​គេ​ចោទ​ថា នគរបាល​ស្រុក​ស្អាង ខេត្ត​កណ្ដាល ៣​នាក់ ព្រួត​គ្នា​វាយ។ អ្នក​ជិះ​ម៉ូតូ​ជាមួយ​អ្នក​ស្លាប់​ម្នាក់ គឺ​លោក ទិត្យ លាភ អាយុ ២២​ឆ្នាំ បាន​របួស​ធ្ងន់​ពី​ការ​វាយ​ដំ​នោះ​ដែរ។ បញ្ហា​នេះ​កើត​ចេញ​ពី​ជម្លោះ​ជិះ​ម៉ូតូ​ជែង​គ្នា​មួយ ហើយ​ត្រូវ​នគរបាល​ទាំងនោះ​ចោទ​បុរស​ទាំង​ពីរ​នាក់​ថា​ជា​ចោរ​ប្លន់។

នគរបាល​ដែល​ជាប់​ចោទ​នោះ​មាន​ឈ្មោះ ឆៃ ស៊ីណា ជា​នាយ​ការិយាល័យ​នគរបាល​អន្តោប្រវេសន៍​ស្រុក ឈ្មោះ ភក្ដី វិទូ ជា​អធិការ​រង​នគរបាល​ស្រុក និង ឃាង សុថេង ជា​នាយ​រង​នគរបាល​បច្ចេកទេស​ស្រុក៕

ប្រទេស​កូរ៉េ​ខាង​ត្បូង​ដាក់​ស្ថាន​កុងស៊ុល​លើក​ដំបូង​នៅ​ខេត្ត​សៀមរាប


មន្ត្រី​រដ្ឋាភិបាល​ខ្មែរ និង​ស្ថានទូត​កូរ៉េ​ខាង​ត្បូង រួម​គ្នា​កាត់​ខ្សែ​បូ​បើក​សម្ពោធ​ស្ថាន​កុងស៊ុល​កូរ៉េ​ខាង​ត្បូង នៅ​ខេត្ត​សៀមរាប ថ្ងៃ​ទី​២១ ខែ​ធ្នូ ឆ្នាំ​២០១៦។ RFA/Hang Savyouth


កូរ៉េ​ខាង​ត្បូង ដែល​បាន​ភ្ជាប់​ទំនាក់ទំនង​ការទូត​ជាមួយ​កម្ពុជា រយៈពេល ២០​ឆ្នាំ​មក​ហើយ ចង់​បង្ហាញ​ថា មិត្តភាព​នៃ​ប្រទេស​ទាំង​ពីរ​មិន​ថយ​ចុះ​ទេ គឺ​កាន់​តែ​មាន​កិច្ច​សហប្រតិបត្តិការ​ល្អ​នឹង​គ្នា​កាន់​តែ​ច្រើន​វិស័យ​ថែម​ទៀត។

ការ​មើល​ឃើញ​ចំណង​មិត្តភាព​ការទូត​ជាមួយ​កម្ពុជា កាន់​តែ​រីក​ចម្រើន​នេះ សាធារណរដ្ឋ​កូរ៉េ បាន​ឈាន​ដល់​ការ​ពង្រីក​ស្ថាន​កុងស៊ុល​នៅ​តាម​តំបន់ បន្ថែម​ពី​លើ​ស្ថានទូត​របស់​ខ្លួន​ដែល​កំពុង​តែ​មាន​ស្រាប់​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​កម្ពុជា។

ស្ថានទូត​សាធារណរដ្ឋ​កូរ៉េ ប្រចាំ​កម្ពុជា ដែល​តំណាង​ឲ្យ​ក្រសួង​ការ​បរទេស​របស់​ខ្លួន បាន​ចូលរួម​ជា​អធិបតី​បើក​សម្ពោធ​ស្ថាន​កុងស៊ុល​នៅ​ខេត្ត​សៀមរាប ដែល​ជា​ខេត្ត​ល្បីល្បាញ​ខាង​ទាក់ទាញ​ភ្ញៀវ​ទេសចរ​បរទេស​កាល​ពី​ព្រឹក​ថ្ងៃ​ពុធ ទី​២១ ខែ​ធ្នូ។

មន្ត្រី​ស្ថានទូត​នៃ​សាធារណរដ្ឋ​កូរ៉េ ឲ្យ​ដឹង​ថា នេះ​គឺ​ជា​ស្ថាន​កុងស៊ុល​ដំបូង​គេ​បំផុត ដែល​បាន​បើក​ជា​ផ្លូវ​ការ​នៅ​ខេត្ត​ភាគ​ឧត្តរ​របស់​ប្រទេស​កម្ពុជា។

អគ្គ​កុងស៊ុល​កូរ៉េ ប្រចាំ​នៅ​ខេត្ត​សៀមរាប គឺ​លោក ប៉ាក សឹងឃ្យូ (Park Seung Gyoo)។ លោក​ថ្លែង​ក្នុង​ឱកាស​បើក​សម្ពោធ​ជា​ផ្លូវ​ការ​នូវ​ស្ថាន​កុងស៊ុល នៅ​ព្រឹក​ថ្ងៃ​ពុធ ទី​២១ ខែ​ធ្នូ ថា ចាប់​តាំង​ពី ២​ឆ្នាំ​មុន គឺ​ជនជាតិ​កូរ៉េ​ខាង​ត្បូង​ជាច្រើន បាន​ស្នើសុំ​ឲ្យ​រដ្ឋាភិបាល​បើក​ស្ថាន​កុងស៊ុល​នៅ​ក្នុង​ខេត្ត​សៀមរាប។ លោក​ជឿជាក់​ថា ការ​បើក​ស្ថាន​កុងស៊ុល​ពេល​នេះ គឺ​ពិត​ជា​អាច​ជួយ​សម្របសម្រួល​បញ្ហា​នានា ដើម្បី​ឲ្យ​មាន​ភាព​ងាយ​ស្រួល​ចំពោះ​ជនជាតិ​កូរ៉េ ដែល​កំពុង​មក​រក​ស៊ី និង​ធ្វើ​ទេសចរណ៍​នៅ​ក្នុង​ខេត្ត​សៀមរាប៖ «ខ្ញុំ​សូម​អំពាវនាវ​ដល់​ជនជាតិ​កូរ៉េ ដែល​រស់នៅ​ទីនេះ​ទាំងអស់ សូម​ព្យាយាម​រស់នៅ និង​ធ្វើ​ការ​ប្រាស្រ័យ​ទាក់ទង​ជាមួយ​ប្រជាជន​ខ្មែរ​ដោយ​អំពើ​ល្អ និង​យោគយល់​អធ្យាស្រ័យ​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក»។

ចំណែក​ឯកអគ្គរដ្ឋទូត​កូរ៉េ​ខាង​ត្បូង​ប្រចាំ​កម្ពុជា លោក គឹម វុន ជីន (Kim Weon Jin) ថ្លែង​ថា លោក​មាន​ជំនឿ​ថា ស្ថាន​កុងស៊ុល​ថ្មី​នេះ នឹង​ប្រឹងប្រែង​ធ្វើ​ការងារ​ឲ្យ​អស់​ពី​សមត្ថភាព ដើម្បី​នាំ​ទំនាក់ទំនង​រវាង​កម្ពុជា-កូរ៉េ​ខាង​ត្បូង ឲ្យ​កាន់​តែ​រីក​ចម្រើន​ខ្លាំងក្លា និង​វិសេសវិសាល​ថែម​ទៀត។ លោក​ឯកអគ្គរដ្ឋទូត​បញ្ជាក់​ថា រយៈពេល ២០​ឆ្នាំ​នៃ​ការទូត​កម្ពុជា-កូរ៉េ​ខាង​ត្បូង គឺ​មាន​ការ​រីក​ចម្រើន​រហូត​ដល់ ៣០០​ដង ផ្នែក​ការទូត និង​កិច្ច​សហប្រតិបត្តិការ ដែល​ជា​សញ្ញា​វិសេសវិសាល​សម្រាប់​យើង​ទាំងអស់​គ្នា។

ស្ថាន​កុងស៊ុល​របស់​កូរ៉េ​ខាង​ត្បូង ដែល​មាន​ទីតាំង​នៅ​ខេត្ត​សៀមរាប សម្រាប់​ជួយ​សម្របសម្រួល​ការងារ និង​ដោះស្រាយ​បញ្ហា​នានា​របស់​ជនជាតិ​កូរ៉េ ដែល​ស្នាក់នៅ​ក្នុង​ខេត្ត​ចំនួន​៦ របស់​កម្ពុជា មាន​ខេត្ត​សៀមរាប ខេត្ត​ព្រះវិហារ ឧត្តរមានជ័យ បន្ទាយមានជ័យ បាត់ដំបង និង​ខេត្ត​ប៉ៃលិន។

រដ្ឋលេខាធិការ​ក្រសួង​ការ​បរទេស​ខ្មែរ លោក ឡុង វិសាលោ មាន​ប្រសាសន៍​ថា លោក​គាំទ្រ​ចំពោះ​រដ្ឋាភិបាល​នៃ​សាធារណរដ្ឋ​កូរ៉េ ដែល​បាន​ប្រឹងប្រែង​ធ្វើ​ការ​ជាមួយ​រាជ​រដ្ឋាភិបាល​កម្ពុជា ដើម្បី​បើក​ស្ថាន​កុងស៊ុល​នៅ​ពេល​នេះ។ លោក ឡុង វិសាលោ ចាត់​ទុក​ថា វត្តមាន​ស្ថាន​កុងស៊ុល​កូរ៉េ​ខាង​ត្បូង​នៅ​ក្នុង​ខេត្ត​សៀមរាប ពេល​នេះ ពិត​ជា​មាន​សារសំខាន់​យ៉ាង​ខ្លាំង៖ «វា​មិន​ត្រឹម​តែ​ពង្រឹង​មិត្តភាព​កម្ពុជា-កូរ៉េ ប៉ុណ្ណោះ​ទេ ក៏ប៉ុន្តែ​វា​ក៏​ជា​ការ​ការពារ​ផល​ប្រយោជន៍​ជនជាតិ​កូរ៉េ ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ទំនុក​ចិត្ត​ចូល​មក​ធ្វើ​ទេសចរណ៍ និង​រក​ស៊ី​នៅ​ក្នុង​កម្ពុជា កាន់​តែ​ច្រើន​ឡើងៗ»។

មន្ត្រី​ស្ថានទូត​កូរ៉េ​ប្រចាំ​កម្ពុជា ឲ្យ​ដឹង​ថា បច្ចុប្បន្ន​មាន​ជនជាតិ​កូរ៉េ​ខាង​ត្បូង​ប្រមាណ ៤០​ម៉ឺន​នាក់ បាន​មក​ទស្សនា​អង្គរវត្ត​ក្នុង​មួយ​ឆ្នាំៗ ហើយ​មាន​ប្រជាជន​កូរ៉េ​ប្រមាណ ២

ព្រះសង្ឃ​១៧​អង្គ​ក្អួត​ចង្អោរ​សង្ស័យ​ពុល​ទឹក​តែ​នៅ​វត្ត​ស្រែល្អ​ខេត្ត​ឧត្តរមានជ័យ


ព្រះសង្ឃ​ក្មេងៗ​ចំនួន ១៧​អង្គ​នៅ​វត្ត​ស្រែល្អ ដែល​សង្ស័យ​ថា​ពុល​ទឹក​តែ សម្រាក​ព្យាបាល​នៅ​មន្ទីរពេទ្យ​ស្រុក​អន្លង់វែង ខេត្ត​ឧត្ដរមានជ័យ ថ្ងៃ​ទី​២០ ខែ​ធ្នូ ឆ្នាំ​២០១៦។ Photo Provided




ព្រះសង្ឃ​វ័យ​ក្មេង​ចំនួន ១៧​អង្គ​គង់​នៅ​វត្ត​ស្រែល្អ ឃុំ​បាក់អន្លូង នៃ​ស្រុក​ត្រពាំងប្រាសាទ ខេត្ត​ឧត្តរមានជ័យ ដែល​ជាប់​ព្រំ​ប្រទល់​គ្នា​នឹង​ស្រុក​ជាំក្សាន្ត ខេត្ត​ព្រះវិហារ មាន​អាការ​ក្អួត​ចង្អោរ តឹង​ទ្រូង ហើយ​ថប់​ដង្ហើម បន្ទាប់​ពី​ឆាន់​ទឹក​តែ កាល​ពី​រាត្រី​ថ្ងៃ​ទី​២០ ខែ​ធ្នូ។

អាជ្ញាធរ​ស្រុក​ត្រពាំងប្រាសាទ បាន​ហៅ​រថយន្ត​ពេទ្យ​ដឹក​ជញ្ជូន​ក្រុម​ព្រះសង្ឃ​ទាំងនោះ​យក​ទៅ​សង្គ្រោះ​ភ្លាមៗ​នៅ​មន្ទីរពេទ្យ​ស្រុក​អន្លង់វែង បន្ទាប់​ពី​ឃើញ​ហេតុការណ៍​ដែល​គេ​សង្ស័យ​ថា​អាច​ពុល​អាហារ។

អភិបាល​ស្រុក​ត្រពាំងប្រាសាទ គឺ​លោក នៅ សំតារារិទ្ធ។ លោក​មាន​ប្រសាសន៍​នៅ​រសៀល​ថ្ងៃ​ពុធ ទី​២១ ខែ​ធ្នូ ថា កាល​ពី​យប់​ថ្ងៃ​ទី​២០ ខែ​ធ្នូ គឺ​យាយជី​តាជី​ខ្លះ បាន​ទិញ​តែ និង​ស្ករស​ទៅ​ធ្វើ​ជា​ភេសជ្ជៈ​ប្រគេន​ព្រះសង្ឃ​ដែល​គង់​នៅ​វត្ត​ស្រែល្អ។ បន្ទាប់​ពី​ព្រះសង្ឃ​វ័យ​ក្មេង​ជាច្រើន​បាន​ឆាន់​ទឹក​តែ​លាយ​ស្ករស​មក គឺ​នៅ​ម៉ោង​ប្រហែល​ជា ៨​យប់ ក៏​មាន​អាការ​ពុល​តែ​ម្ដង៖ «យាយជី​តាជី​នៅ​នឹង​វត្ត គាត់​ទិញ​ស្ករស ទឹកដោះ​គោ តែ យក​ទៅ​ឆុង​ប្រគេន​លោក។ ប្រហែល​ជា​ជាតិ​ពុល​អាច​ពាក់ព័ន្ធ​ជាមួយ​នឹង​ស្ករ»។

ទោះ​បី​ជា​យ៉ាង​ណា អភិបាល​ស្រុក​ត្រពាំងប្រាសាទ បញ្ជាក់​ថា អាការ​ពុល​នោះ​មិន​មាន​ព្រះសង្ឃ​ណា​មួយ​ធ្ងន់ធ្ងរ​រហូត​ដល់​សុគត​ទេ។

នេះ​ជា​លើក​ទី​ពីរ​ហើយ​ដែល​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​ត្រពាំងប្រាសាទ មាន​អ្នក​ពុល​អាហារ។ កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​១៧ ខែ​វិច្ឆិកា កន្លង​ទៅ សិស្ស​សាលា​បឋម​សិក្សា​ត្រាំប៉ោង ១៤០​នាក់​នៅ​ឃុំ​ព្រះប្រឡាយ ជាប់​គ្នា​នឹង​ឃុំ​បាក់អន្លូង នោះ បាន​ពុល​បង្អែម​ចេក​ខ្ទិះ​ម្ដង​មក​ហើយ៕

Plans spilt for oil refinery


Timber tycoon Try Pheap, right, stands on the staircase of an oil storage tank in Kampot province. Photo supplied



A mysterious cluster of crude oil storage tanks recently constructed on the coast near Kampot are linked to a $400 million project by timber baron Try Pheap to build an industrial park and oil refinery, government officials confirmed yesterday.

The five 2-million-litre tanks are part of 20 crude oil storage tanks slated for construction on a 51-hectare port project the tycoon is developing in Kampot province’s Teuk Chhou district, and connected to a special economic zone (SEZ) and oil refinery that his subsidiary petroleum company intends to build on an adjacent 268 hectares of land, they said.

PAPA Petroleum Co Ltd, Pheap’s wholly-owned private fuel distribution company, submitted plans for the SEZ and refinery to the Council for the Development of Cambodia (CDC), which has appointed the Ministry of Commerce to verify the company’s claim of land ownership, according to Sam Serei Rath, an undersecretary of state at the ministry.

“Government policy means that the CDC gives the final approval for Try Pheap’s development,” he said. “We were just assigned to inspect the investment site to see if it was ready.”

According to Serei Rath, the master plan under review is split into four segments with an international deepwater seaport, a smaller port, an industrial area and an oil refinery.

In May, Hong Kong-based Hutchison Port Holdings Ltd announced an agreement with Pheap’s eponymous holding company to develop a $300 million international seaport on the tycoon’s property in Kampot. The seaport was designed to handle oil shipments, but at the time the possibility of crude oil imports or a refinery was not discussed.

Serei Rath confirmed that plans for an oil refinery have now been tabled. Pheap, however, is not waiting for approval and has already started building a crude oil storage depot and begun clearing land for the SEZ and refinery.

“The company is already in the process of constructing fuel facilities on the 51 hectares of land, [and is also preparing] the special economic zone,” he said. “We are waiting to see if Try Pheap has control over the rest of the land with official hard titles.”

Local administrators have also taken notice of the development, claiming Pheap’s company was clearing the land and constructing fuel storage tanks at an impressive pace.

“We know that Try Pheap has a real commitment to this investment,” said Soem Sothear, Kampot provincial cabinet chief. “I think the development is not complicated because the land belongs to Try Pheap and it is not an economic land concession.”

He added that the tycoon was continuing to expand his land holdings in the province, and had been buying the titles to properties surrounding the proposed SEZ from local villagers.

According to Kong Bunra, a local commune chief who claimed he was informed but not involved in the project, a total of 20 crude oil storage tanks are to be built at the port by the time the oil refinery becomes operational.

“We are now in the first stage of oil refinery construction,” he said. “So far we already have five storage facilities and we expect to have a total of 12 completed by March or April.”

Hann Khieng, managing director of Cambodia Petrochemical Company (CPC), which has partnered with Chinese firms to build a $2.3 billion oil refinery in Kampot province, said Pheap’s proposed refinery is an unrelated project.

“I have seen a lot of new petroleum trucks in the area and brand new petroleum storage tanks,” he said. “But as for the Try Pheap plan for a refinery and SEZ on that land, I do not have any details about it as it is a private investment.”

Pheap appears to have been courting Russian investors for the refinery project. In July, in a meeting brokered by Mines Minister Suy Sem, the tycoon discussed the potential for joint ventures with visiting executives of Putin Consulting, a firm owned by the nephew of Russia’s president.

“The meetings with the head of Try Pheap Group and the Minister of Energy were held during this trip,” Roman Putin, founder of Putin Consulting, confirmed in an email to The Post in October, adding that his delegation proposed several projects, including “oil processing”.

Russia has actively pursued opportunities to invest in Cambodia’s upstream and downstream oil activities. A state visit by Prime Minister Hun Sen to Moscow in May resulted in agreements on a number of energy projects.

Among them, heavyweight Russian oil and gas company Tatneft signed a memorandum of understanding with the Ministry of Mines and Energy to research and implement an oil refinery project to be completed by 2020. Russia’s state-owned Gazprom, a company in which Putin has shares, also signed an agreement to deliver crude oil and assist with refinery procedures.

Neither Putin Consulting nor Tatneft responded to inquiries about a potential refinery deal.

Dith Tina, secretary of state at the Ministry of Mines and Energy, and the official in charge of handling oil permits and refinery applications, did not respond to phone and email requests for an interview.

Ministry spokesman Meng Saktheara said while he was not aware of whether or not Pheap was seeking government approval to build an oil refinery, the capacity to process crude oil shipments would be beneficial to the economy.

“If there is a refinery project, providing that it is built well and does not destroy the environment, it would be good for the country to start opening up new markets and new industries,” he said.

កម្ពុជា-វៀតណាម ប្ដេជ្ញារកដំណោះស្រាយរួម លើការកំណត់ បង្គោលព្រំដែន នៅសេសសល់





ភ្នំពេញ៖ សម្ដេចតេជោ ហ៊ុន សែន  នាយករដ្ឋមន្រ្តីនៃកម្ពុជា និងនាយក​រដ្ឋមន្ត្រី​វៀតណាម លោក ង្វៀន សួនហ្វ៊ុក បានធ្វើការប្ដេជ្ញារួមគ្នា ស្វែងរកដំណោះស្រាយជា​ស្ថាពរ នូវ​កំណាត់​ខ្សែព្រំដែន ដែលនៅសេសសល់ ដើម្បីបញ្ចប់ការខណ្ឌសីមា និងបោះបង្គោល​ព្រំដែនគោក​ឱ្យបានឆាប់តាមដែលអាចធ្វើបាន ដើម្បីកសាងបន្ទាប់ព្រំដែននៃសន្តិភាព ស្ថេរភាព មិត្តភាព កិច្ចសហប្រតិបត្តិការ និងការអភិវឌ្ឍប្រកបដោយចីរភាព។

ការអះអាងរបស់កម្ពុជា និងវៀតណាមបែបនេះ បានធ្វើឡើងក្នុងកិច្ចពិភាក្សាទ្វេភាគី រវាងសម្ដេចតេជោ ហ៊ុន សែន  នាយករដ្ឋមន្រ្តីនៃកម្ពុជា និងនាយក​រដ្ឋមន្ត្រី​វៀតណាម លោក ង្វៀន សួនហ្វ៊ុក ក្នុងដំណើរទស្សនកិច្ចជាប្រវត្តិសាស្រ្ត របស់សម្ដេចតេជោ ហ៊ុន សែន  ទៅកាន់សាធារណរដ្ឋសង្គមនិយមវៀតណាម រយៈពេល២ថ្ងៃគឺចាប់ពីថ្ងៃទី ២០ ដល់២១ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៦។

យោងតាមអង្គភាពព័ត៌មាន និងប្រតិកម្មរហ័សនៃទីស្ដីការគណៈរដ្ឋមន្រ្តី ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃទី២០ ធ្នូ បានឲ្យដឹងថា សម្ដេចតេជោ ហ៊ុន សែន  និងនាយក​រដ្ឋមន្ត្រី​វៀតណាម លោក ង្វៀន សួនហ្វ៊ុក  បានប្តេជ្ញាអនុវត្ត​យ៉ាងពេញលេញ នូវគោលការណ៍​ ដែល​មាន​ចែង ក្នុងសេចក្តីប្រកាសរួមកម្ពុជា វៀតណាម ឆ្នាំ១៩៩៩ ឆ្នាំ២០០៥ ឆ្នាំ២០១១ ឆ្នាំ២០១៤ និងឆ្នាំ​២០១៦​ ដើម្បីគោរពឯករាជ្យភាព អធិបតេយ្យភាព បូរណភាពទឹកដី មិនជ្រៀតជ្រែកកិច្ចការផ្ទៃក្នុងគ្នា និងធានា​ថា មិនឱ្យមានកម្លាំងអមិត្តណាមួយ ប្រើប្រាស់ទឹកដីរបស់ខ្លួន ដើម្បីគំរាម​កំហែង​ សន្តិសុខ​ប្រទេស​មួយ​ទៀត និងដោះស្រាយរាល់បញ្ហា ដែល​កើតឡើងរវាងប្រទេស​ទាំងពីរ តាមរយៈ​ការពិភាក្សា​ដោយសន្តិវិធី។

ប្រភពដដែលបន្ថែមថា មេដឹកនាំទាំងពីរ បានឯកភាពគ្នាក្នុងការបង្កើនកិច្ចប្រជុំកម្រិតខ្ពស់ ការទាក់ទងនិង​ការផ្លាស់​ប្តូរ​គណៈប្រតិភូនៅគ្រប់ជាន់ថ្នាក់ និងជំរុញ ឱ្យមានការប្រាស្រ័យទាក់ទងគ្នា រវាងប្រជាជន និងប្រជាជន ជាពិសេសនៅតាម បណ្តាខេត្តជាប់ព្រំដែន។ ភាគីទាំងពីរ ក៏បានគូសបញ្ជាក់ពីសារសំខាន់ ក្នុងការអប់រំប្រជាជនទាំងពីរ ឱ្យយល់ដឹងពីមិត្តភាពជាប្រពៃណី និងការជួយគ្នាទៅវិញទៅមក។

ទន្ទឹមនឹងនេះ មេដឹកនាំទាំងពីរ បានឯកភាពធ្វើការជាមួយគ្នា ក្នុងការរៀបចំខួបអនុស្សាវរីយ៍លើកទី៥០ នៃការបង្កើតទំនាក់ទំនងការទូត របស់ប្រទេសទាំងពីរ ដើម្បីបង្កើនការយោគ​យល់គ្នា ​ទៅវិញ​ទៅមក ​រវាង​ប្រជាជនទាំងពីរ ពិសេសរវាងយុវជនជំនាន់ក្រោយ។ មេដឹកនាំទាំង​ពីរ បានវាយ​តម្លៃខ្ពស់ ចំពោះ​កិច្ចព្រម​ព្រៀង ​សហប្រតិបត្តិការលើវិស័យនានា ដែលបានចុះហត្ថលេខា​ ដោយបានឯកភាព​ណែនាំឱ្យ​ក្រសួង​ និងស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធ ធ្វើការសម្របសម្រួលក្នុង​ការកែសម្រួលយន្តការ​ពាក់ព័ន្ធ​ ដើម្បីស្វែងរ​កវិធាន​ការ ដែលមានប្រសិទ្ធភាព ក្នុងការបង្កើតទំហំពាណិជ្ជកម្មទ្វេភាគី ឱ្យសម្រេចតាមគោលដៅ ៥ពាន់លាន​ដុល្លារអាមេរិកនាបណ្តាឆ្នាំខាងមុខ។

អង្គភាពព័ត៌មាន និងប្រតិកម្មរហ័ស បានសរសេរបញ្ជាក់ថា "ក្នុងកិច្ចពិភាក្សាទ្វេភាគីនោះដែរ មេដឹកនាំទាំង​ពីរបា ន​បញ្ជាក់ពីការអះអាងសារជាថ្មី នូវការគោរព និងការអនុវត្តឱ្យបាន​ពេញលេញ នូវ​សន្ធិសញ្ញា​កំណត់​ព្រំដែន​ និងកិច្ចព្រមព្រៀងពាក់ព័ន្ធដទៃទៀត រវាងរដ្ឋទាំងពីរ។ តាមរយៈនោះ មេដឹកនាំទាំងពីរ បាន​កោតសរសើរយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ ចំពោះកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែង របស់គណៈ​កម្មាធិការ​ចម្រុះ ​ខណ្ឌ​សីមា​ព្រំដែន​គោក ដែលបានសម្រេចបានជាង៨៣% នៃការងារខណ្ឌសីមា និងបោះបង្គោលព្រំដែនគោ ​ក្នុងរយៈពេលកន្លងមក ដោយឈរលើមូលដ្ឋាន នៃសន្ធិសញ្ញាកំណត់ព្រំដែន រវាងប្រទេសទាំងពីរ"។