Sunday, December 11, 2016

ពលរដ្ឋ​ស្រុក​មេមត់​ចោទ​អាជ្ញាធរ​ថា​មិន​អើពើ​ករណី​ក្រុមហ៊ុន​ជីក​ប្រឡាយ​ផ្ដាច់​ផ្លូវ​ដឹក​កសិផល


ទីតាំង​ដី​ក្រុមហ៊ុន ម៉ែន សារុន នៅ​ចំណុច​ឃុំ​ជាំក្រវៀន ជាប់​ឃុំ​ទន្លូង ស្រុក​មេមត់ ខេត្ត​ត្បូងឃ្មុំ ដែល​ប្រជា​សហគមន៍​បញ្ជាក់​ថា ក្រុមហ៊ុន​បាន​ជីក​ប្រឡាយ​ផ្តាច់​ផ្លូវ​ធ្វើ​ដំណើរ។ រូបថត​ខែ​វិច្ឆិកា ឆ្នាំ​២០១៦ Photo Provided


ប្រជា​សហគមន៍​នៅ​ឃុំ​ជាំក្រវៀន ស្រុក​មេមត់ ខេត្ត​ត្បូងឃ្មុំ ចោទ​អាជ្ញាធរ​ឃុំ ថា​មិន​បាន​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ជួយ​ដោះស្រាយ​បញ្ហា​ប្រឈម​ពួក​គាត់​ឡើយ។ ការ​លើក​ឡើង​នេះ បន្ទាប់​ពី​ប្រជាពលរដ្ឋ​នាំ​គ្នា​ដាក់​ពាក្យ​បណ្ដឹង​ទៅ​អាជ្ញាធរ​ឃុំ ឲ្យ​ជួយ​ដោះស្រាយ​បញ្ហា​ក្រុមហ៊ុន ម៉ែន សារុន ជីក​ប្រឡាយ​ផ្តាច់​ផ្លូវ​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​កាន់​ដី​ចម្ការ​របស់​ពួក​គាត់ ប៉ុន្តែ​អាជ្ញាធរ​មិន​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ដោះស្រាយ​បញ្ហា​នេះ​ទេ។ មេ​ឃុំ​ជាំក្រវៀន អះអាង​ថា បញ្ហា​នេះ​នឹង​អាច​ដោះស្រាយ​ក្នុង​ពេល​ឆាប់ៗ។

ប្រជា​សហគមន៍​លើក​ឡើង​ថា ផលិតផល​កសិកម្ម​របស់​ពួក​គាត់​រួម​មាន ស្រូវ ពោត ដំឡូង ជាដើម កំពុង​ប្រឈម​ការ​ខូចខាត​ជា​បណ្ដើរៗ ហើយ​ក្នុង​រយៈពេល​ខ្លី​ខាង​មុខ វា​នឹង​ខូចខាត​កាន់​តែ​ច្រើន​ដោយសារ​មិន​មាន​ផ្លូវ​ដឹក​ជញ្ជូន​ចេញ​មក​ផ្ទះ​សម្បែង​បាន។

បញ្ហា​នេះ កើត​ឡើង​បន្ទាប់​ពី​ភាគី​ក្រុមហ៊ុន ម៉ែន សារុន បាន​ជីក​ប្រឡាយ​ផ្តាច់​ផ្លូវ​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​កាន់​ដី​ចម្ការ​របស់​ពលរដ្ឋ​ជាច្រើន​ខែ​មក​ហើយ ប៉ុន្តែ​អាជ្ញាធរ​នៅ​តែ​មិន​អាច​ដោះស្រាយ​បាន បើ​ទោះ​បី​ជា​ប្រជា​សហគមន៍​បាន​ដាក់​ពាក្យ​បណ្ដឹង​ជា​ផ្លូវ​ការ​ក៏ដោយ។

ពលរដ្ឋ​នៅ​ឃុំ​ជាំក្រវៀន មួយ​រូប​សុំ​មិន​បញ្ចេញ​អត្តសញ្ញាណ​និយាយ​ថា ស្រូវ​របស់​លោកស្រី​ជាច្រើន​ហិកតារ លោកស្រី​បាន​ច្រូត​កាត់​រួច​រាល់​តាំង​ពី​ខែ​វិច្ឆិកា ប៉ុន្តែ​ត្រូវ​រក្សា​ទុក​នៅ​ដី​ស្រែ​នោះ​រហូត​មក ពីព្រោះ​មិន​អាច​ដឹក​ជញ្ជូន​យក​មក​ផ្ទះ​បាន។ លោកស្រី​បន្ត​ថា ប្រសិន​បើ​អាជ្ញាធរ​មិន​អាច​ដោះស្រាយ​ជាមួយ​ភាគី​ក្រុមហ៊ុន​បាន​ទេ ស្រូវ​របស់​គាត់ និង​អ្នក​ភូមិ​ជាច្រើន​គ្រួសារ​ផ្សេង​ទៀត ព្រម​ទាំង​ដំណាំ​ដំឡូង អាច​ត្រូវ​ខូចខាត​កាន់​តែ​ធ្ងន់ធ្ងរ​មិន​ខាន៖ «មិន​ដឹង​ធ្វើ​ម៉េច បាន​រាល់​ថ្ងៃ​នៅ​ស្ងៀម​ហ្នឹង ដឹក​មិន​ទាន់​ចេញ មួយៗ​នៅ​គ្រប់​គ្នា»។

តំណាង​សហគមន៍​ឃុំ​ជាំក្រវៀន លោក ផុន សុផល មាន​ប្រសាសន៍​ថា កំណាត់​ផ្លូវ​នៅ​ក្នុង​ក្រុមហ៊ុន ម៉ែន សារុន ចំនួន​បី​កន្លែង ត្រូវ​បាន​ក្រុមហ៊ុន​ជីក​ប្រឡាយ​កាត់​ផ្តាច់ គឺ​មាន​ទទឹង​ជាង ១​ម៉ែត្រ និង​ជម្រៅ​ជាង ១​ម៉ែត្រ។ លោក​ថា ក្រុមហ៊ុន​បាន​ជីក​កាត់​ផ្តាច់​កាល​ពី​ខែ​តុលា គឺ​បណ្ដាល​ឲ្យ​ប៉ះពាល់​ដល់​ប្រជាពលរដ្ឋ​ជាង ១០០​គ្រួសារ ដែល​ប្រើប្រាស់​ផ្លូវ​នោះ​ជា​ចាំបាច់​សម្រាប់​ដឹក​ផលិតផល​កសិកម្ម​របស់​ពួក​គាត់។ លោក​យល់​ថា អាជ្ញាធរ​ឃុំ​មិន​បាន​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ជួយ​ដោះស្រាយ​បញ្ហា​ប្រឈម​របស់​ពួក​គាត់​ឡើយ ម្យ៉ាង​ការ​ជីក​ផ្តាច់​ផ្លូវ​នេះ គឺ​ជា​ការ​ធ្វើ​បាប​ប្រជាពលរដ្ឋ​តែ​ម្តង៖ «ក្រុមហ៊ុន​ធ្វើ​បែប​នេះ គឺ​ចង់​បំផ្លាញ ហើយ​ទី​មួយ​គឺ​ចង់​បំបាក់​មុខ​រាជ​រដ្ឋាភិបាល​តែ​ម្តង»។

កាល​ពី​ខែ​វិច្ឆិកា តំណាង​ប្រជាពលរដ្ឋ​ជិត ១០​នាក់ បាន​ដាក់​ពាក្យ​ប្ដឹង​ទៅ​អាជ្ញាធរ​ឃុំ ដោយ​រៀបរាប់​ថា ក្រុមហ៊ុន ម៉ែន សារុន នៅ​តែ​បន្ត​ជីក​ប្រឡាយ​ព័ទ្ធ​ដី​របស់​ពួក​គាត់​នៅ​ចំណុច​ទួល​គ្រោះ ហើយ​មួយ​ទៀត ក្រុមហ៊ុន​បាន​ជីក​ប្រឡាយ​ផ្តាច់​ផ្លូវ​មិន​ឲ្យ​ពលរដ្ឋ​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​កាន់​ដី​ចម្ការ​បាន។

អាស៊ីសេរី នៅ​មិន​ទាន់​អាច​ទាក់ទង​ទៅ​តំណាង​ក្រុមហ៊ុន ម៉ែន សារុន លោក សុខ វាសនា បាន​ទេ​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​១១ ធ្នូ។

យ៉ាង​នេះ​ក្តី កាល​ពី​ខែ​វិច្ឆិកា មេ​ឃុំ​ជាំក្រវៀន លោក អ៊ួច យឿន បាន​ចុះ​ទៅ​ពិនិត្យ​ដល់​ទីតាំង​ដែល​ក្រុមហ៊ុន​ជីក​ផ្តាច់​ផ្លូវ​នោះ​ដែរ ប៉ុន្តែ​ក្រោយ​មក​ក៏​បាត់​ដំណឹង​សូន្យ។

ទាក់ទង​បញ្ហា​នេះ មេ​ឃុំ​ជាំក្រវៀន លោក អ៊ួច យឿន បញ្ជាក់​ថា បញ្ហា​ទាំងនោះ​លោក​បាន​ដឹង​ហើយ ប៉ុន្តែ​ដោយសារ​លោក​រវល់​ពេក ទើប​មិន​ទាន់​បាន​ហៅ​ភាគី​ក្រុមហ៊ុន​ចូល​មក​ដោះស្រាយ។ តែ​យ៉ាង​ណា បញ្ហា​នេះ​នឹង​ត្រូវ​បាន​ដោះស្រាយ​នៅ​ប៉ុន្មាន​ថ្ងៃ​ខាង​មុខ​ទៀត៖ «បើ​និយាយ​ពី​រឿង​ត្រឹមត្រូវ គឺ​វា​មិន​ត្រឹមត្រូវ​ទេ»។

ជម្លោះ​ដីធ្លី​រវាង​ក្រុមហ៊ុន ម៉ែន សារុន ជាមួយ​ពលរដ្ឋ គឺ​កើត​ឡើង​ខ្លាំង​តាំង​ពី​ឆ្នាំ​២០១៤។ កាល​ពី​ខែ​សីហា ឆ្នាំ​២០១៦ រដ្ឋមន្ត្រី​ក្រសួង​រៀបចំ​ដែនដី នគរូបនីយកម្ម និង​សំណង់ លោក ជា សុផារ៉ា បាន​សរសេរ​នៅ​លើ​គេហទំព័រ​ហ្វេសប៊ុក (Facebook) របស់​លោក​ដោយ​បញ្ជាក់​ថា លោក​នាយក​រដ្ឋមន្ត្រី សម្រេច​ប្រគល់​ដី​ចំនួន​ជិត ២​ពាន់​ហិកតារ (១.៩៦០​ហិកតារ) ដែល​ជា​ដី​ពាក់ព័ន្ធ​ក្រុមហ៊ុន ម៉ែន សារុន ឲ្យ​ទៅ​ពលរដ្ឋ​ជាង ៦០០​គ្រួសារ (៦៤៣​គ្រួសារ) នៅ​ឃុំ​ជាំក្រវៀន ឃុំ​ទន្លូង ឃុំ​ចាន់មូល ឃុំ​រូង ឃុំ​ត្រមូង និង​ឃុំ​ជាំ ក្រោម​ទម្រង់​ដី​សម្បទាន​សង្គមកិច្ច។ ប៉ុន្តែ​មក​ទល់​ពេល​នេះ ពលរដ្ឋ​នៅ​មិន​ទាន់​ទទួល​បាន​ប្លង់​កម្មសិទ្ធិ​ដី​ទាំងនោះ​ជា​ផ្លូវ​ការ​ឡើយ ហើយ​ទំនាស់​រវាង​ពលរដ្ឋ និង​ក្រុមហ៊ុន ចេះ​តែ​កើត​មាន​ជា​បន្តបន្ទាប់។

មន្ត្រី​សម្របសម្រួល​សមាគម​ការពារ​សិទ្ធិ​មនុស្ស​អាដហុក (ADHOC) លោក នាង សុវ៉ាត មាន​ប្រសាសន៍​ថា អាជ្ញាធរ​ឃុំ​ត្រូវ​ដោះស្រាយ​បញ្ហា​ប្រឈម​របស់​ពលរដ្ឋ​ជា​អាទិភាព ពុំ​មែន​យក​ហេតុផល​រវល់​មក​ដោះសា​នោះ​ឡើយ៖ «ហើយ​គាត់​ឆ្លើយ​ថា​រវល់ អា​ហ្នឹង​វា​មិន​មែន​ជា​រឿង​មន្ត្រី​រាជការ​ទេ តែ​ជា​រឿង​ថៅកែ​ផ្សេង​ទេ ប៉ុន្តែ​បើ​មន្ត្រី​រាជការ​រវល់ គឺ​រវល់​រឿង​ប្រជាពលរដ្ឋ»។

លោក​យល់​ថា មូលហេតុ​ធ្វើ​ឲ្យ​ទំនាស់​ដីធ្លី​នេះ​មិន​អាច​ដោះស្រាយ​ចប់ ពីព្រោះ​អាជ្ញាធរ​មិន​ហ៊ាន​ដោះស្រាយ​ទេ ដោយ​ខ្លាច​ប៉ះពាល់​ផល​ប្រយោជន៍​របស់​ខ្លួន។ លោក​ថា ដើម្បី​ដោះស្រាយ​បញ្ហា​ទាំងនេះ​បាន រាជ​រដ្ឋាភិបាល​ត្រូវ​ដក​មន្ត្រី​អាជ្ញាធរ​ណា​ដែល​អសកម្ម​ចោល​តែ​ម្តង ហើយ​ដាក់​អ្នក​ថ្មី​ដែល​ធានា​ថា​មិន​ជាប់​ពាក់ព័ន្ធ​ទំនាស់​ផល​ប្រយោជន៍​របស់​ខ្លួន​ជាមួយ​ក្រុមហ៊ុន៕

ជនជាតិ​ដើម​ភាគតិច​១២​គ្រួសារ​ស្នើ​ឲ្យ​អាជ្ញាធរ​ដោះស្រាយ​វិវាទ​ដីធ្លី​ដោយ​យុត្តិធម៌


ដើម​ច្បោះ ឬ​ដើម​ឈើ​ផលិត​ជ័រ​ទឹក​របស់​ជនជាតិ​ដើម​ភាគតិច​កួយ នៅ​ឃុំ​សំអាង ស្រុក​ថាឡាបរិវ៉ាត់ ខេត្ត​ស្ទឹងត្រែង កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​១០ ខែ​ធ្នូ ឆ្នាំ​២០១៦។ RFA/Men Sothyr
ដើម​ច្បោះ ឬ​ដើម​ឈើ​ផលិត​ជ័រ​ទឹក​របស់​ជនជាតិ​ដើម​ភាគតិច​កួយ នៅ​ឃុំ​សំអាង ស្រុក​ថាឡាបរិវ៉ាត់ ខេត្ត​ស្ទឹងត្រែង កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​១០ ខែ​ធ្នូ ឆ្នាំ​២០១៦។ RFA/Men Sothyr




អាជ្ញាធរ​ខែត្រ​ស្ទឹងត្រែង បាន​បញ្ជូន​ក្រុម​ការពារ​ពិសេស​ចុះ​ស្រាវជ្រាវ​វិវាទ​ដីធ្លី​នៅ​ឃុំ​អន្លង់ជ្រៃ និង​ឃុំ​សំអាង ស្រុក​ថាឡាបរិវ៉ាត់ រវាង​ជនជាតិ​ដើម​ភាគតិច ១២​គ្រួសារ ជាមួយ​ពលរដ្ឋ​ចំណូល​ថ្មី។ ការ​ស៊ើប​អង្កេត​នេះ ក្រោយ​ពី​ជនជាតិ​ដើម​ភាគតិច​កួយ ១២​គ្រួសារ បាន​ប្ដឹង​ពលរដ្ឋ​ចំណូល​ថ្មី​កាប់​បំផ្លាញ​ដើម​ឈើ​ផលិត​ជ័រ​ទឹក​របស់​ពួក​គាត់​រាប់​រយ​ដើម។

អាជ្ញាធរ​ខែត្រ​ស្ទឹងត្រែង សន្យា​ថា​នឹង​ដោះស្រាយ​វិវាទ​ដីធ្លី​របស់​ជនជាតិ​ដើម​ភាគតិច​កួយ ១២​គ្រួសារ​ដោយ​យុត្តិធម៌ ផ្អែក​តាម​ស្ថានភាព​ជាក់ស្តែង​នៅ​មូលដ្ឋាន និង​សេចក្តី​រាយការណ៍​របស់​ប្រជាពលរដ្ឋ ព្រម​ទាំង​ឯកសារ​ពាក់ព័ន្ធ​នានា​ទាក់ទិន​វិវាទ​ដីធ្លី​នេះ។

អ្នក​នាំ​ពាក្យ​សាលា​ខែត្រ​ស្ទឹងត្រែង លោក ម៉ែន គុង ឲ្យ​ដឹង​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​១១ ធ្នូ ថា អាជ្ញាធរ​ខែត្រ​ស្ទឹងត្រែង បាន​ចាត់​ឲ្យ​មន្ត្រី​ជំនាញ​ចុះ​ស្រាវជ្រាវ និង​ពិនិត្យ​ទិដ្ឋភាព​ជាក់ស្តែង​ទាក់ទិន​ជម្លោះ​ដីធ្លី​នេះ កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​៩ ធ្នូ។ លោក​បញ្ជាក់​ថា ក្រោយ​ពី​ស៊ើប​អង្កេត​បញ្ហា​នេះ​រួច​រាល់ អាជ្ញាធរ​ខែត្រ​នឹង​ពិចារណា​បញ្ហា​នេះ ព្រម​ទាំង​រាយការណ៍​ករណី​នេះ​ជូន​ថ្នាក់​ដឹកនាំ​ខែត្រ។ លោក​បន្ត​ថា ជំហរ​សំខាន់​របស់​អាជ្ញាធរ​ខែត្រ ប្រសិន​បើ​រក​ឃើញ​ថា នៅ​តំបន់​នោះ​មាន​ផល​ប៉ះពាល់​ដល់​ពលរដ្ឋ​ធ្ងន់ធ្ងរ អាជ្ញាធរ​ខែត្រ​អាច​នឹង​ដោះស្រាយ​បញ្ហា​នេះ​ជូន​ពលរដ្ឋ​ផ្ទាល់​នៅ​មូលដ្ឋាន។ លោក​បញ្ជាក់​ថា រដ្ឋបាល​ខែត្រ​ស្ទឹងត្រែង សម្ដែង​ការ​គាំទ្រ​ចំពោះ​ការ​លើក​ឡើង​របស់​ពលរដ្ឋ​ទាក់ទិន​ការ​អភិរក្ស​ធនធាន​ធម្មជាតិ និង​ការ​អាស្រ័យ​ផល​ធនធាន​ធម្មជាតិ៖ «រាល់​កិច្ច​ការងារ​ទាំងអស់​របស់​អាជ្ញាធរ​មូលដ្ឋាន ឬ​ក៏​អាជ្ញាធរ​ខែត្រ យើង​ត្រូវ​តែ​ដោះស្រាយ​ដោយ​យុត្តិធម៌ ប៉ុន្តែ​យើង​ត្រូវ​ពឹង​ផ្អែក​លើ​ទិន្នន័យ​ជាក់ស្តែង ទើប​យើង​អាច​ធ្វើ​ការ​វិនិច្ឆ័យ​បាន»។

ដើម​ឈើ​ដែល​ត្រូវ​គេ​កាប់​ក្នុង​បរិវេណ​ដី​ព្រៃ​សហគមន៍​ភ្នំ​ជម្រក​សត្វ ឋិត​នៅ​ភូមិ​ឆ្វាំង ឃុំ​សំអាង ស្រុក​ថាឡាបរិវ៉ាត់ ខែត្រ​ស្ទឹងត្រែង កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​១០ ខែ​ធ្នូ ឆ្នាំ​២០១៦។ RFA/Men Sothyr

ជនជាតិ​ដើម​ភាគតិច​កួយ ១២​គ្រួសារ បាន​ប្ដឹង​សុំ​ការ​អន្តរាគមន៍​ពី​សាលា​ខែត្រ​ស្ទឹងត្រែង ចំនួន ៣​លើក គឺ​កាល​ពី​ឆ្នាំ​២០១៤ ឆ្នាំ​២០១៥ និង​ឆ្នាំ​២០១៦។ ខ្លឹមសារ​ពាក្យ​បណ្ដឹង​នោះ​សរសេរ​ថា សុំ​ឲ្យ​អភិបាល​ខែត្រ​ស្ទឹងត្រែង លោក ម៉ុម សារឿន ជួយ​អន្តរាគមន៍​ដោះស្រាយ​វិវាទ​ដីធ្លី​របស់​ពួក​គេ​ដោយ​យុត្តិធម៌ ករណី​ក្រុម​គ្រួសារ​លោក សន សូត្រ បាន​កាប់​បំផ្លាញ​ដើម​ឈើ​ផលិត​ជ័រ​ទឹក​ជាង ៣០០​ដើម ដើម្បី​យក​ដី​ប្រើប្រាស់​ជា​កម្មសិទ្ធិ​បុគ្គល កាល​ពី​ឆ្នាំ​២០១៣។ លើស​ពី​នេះ ពួក​គេ​ទាមទារ​ឲ្យ​មាន​ទទួល​ខុស​ត្រូវ​បញ្ហា​នេះ ដោយ​ផ្តល់​សំណង​ដើម​ច្បោះ ឬ​ដើម​ឈើ​ផលិត​ជ័រ​ទឹក​មួយ​ដើម​តម្លៃ ១​លាន​រៀល ឬ​ប្រគល់​ដី​ដែល​ពួក​គាត់​ធ្លាប់​ដង​ជ័រ​ទឹក​នៅ​តំបន់​នោះ​ជាង ២០​ហិកតារ ជូន​ជនជាតិ​ដើម​ភាគតិច​វិញ។

ទាក់ទិន​បញ្ហា​នេះ​ដែរ តំណាង​ជនជាតិ​ដើម​ភាគតិច​កួយ ១២​គ្រួសារ លោកស្រី ចាន់ សុខា ចោទ​ប្រកាន់​ថា ក្រុម​គ្រួសារ​លោក សន សូត្រ និង​លោក សូត្រ សឿន ដែល​ជា​ពលរដ្ឋ​ចំណូល​ថ្មី​មក​ពី​ខែត្រ​កំពង់ចាម ថា​មាន​មហិច្ឆតា​បំពាន​ដី​ព្រៃ​ច្បោះ ឬ​ដើម​ឈើ​ជ័រ​ទឹក ឋិត​នៅ​ឃុំ​សំអាង ជាប់​ព្រំប្រទល់​ឃុំ​អន្លង់ជ្រៃ ស្រុក​ថាឡាបរិវ៉ាត់ ហើយ​កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​៨ ខែ​ធ្នូ ឆ្នាំ​២០១៦ នេះ នៅ​តែ​បន្ត​កាប់​បំផ្លាញ​ជិត ១០​ដើម​បន្ថែម​ទៀត។ លោកស្រី​ត្អូញ​ថា ដើម​ផលិត​ជ័រ​ទឹក​របស់​ពួក​គាត់​ត្រូវ​គេ​កាប់​បំផ្លាញ​ចោល បង្ក​ផល​ប៉ះពាល់​សេដ្ឋកិច្ច​ជនជាតិ​ដើម​ភាគតិច​ធ្ងន់ធ្ងរ ខណៈ​ដើម​ឈើ​ទាំងនោះ​ជាង ៣០០​ដើម អាច​មាន​លទ្ធភាព​ជួយ​សម្រាល​ជីវភាព​អ្នក​ភូមិ​ច្រើន​គ្រួសារ​តាំង​ពី​ដើម​មក។ ក្នុង​មួយ​ខែ ពួក​គេ​អាច​ដង​ជ័រ​ទឹក​បាន​រាប់​រយ​កាន (ក្នុង​មួយ​កាន​មាន ៣០​លីត្រ) ហើយ​ក្នុង​មួយ​កាន​ពួក​គេ​អាច​លក់​បាន ៣​ម៉ឺន​រៀល​ទៅ ៤​ម៉ឺន​រៀល៖ «ក្រុម​ការពារ​ចុះ​ទៅ​វា​រត់​អស់ ហើយ​ពេល​ហៅ​មក​វា​ថា​វា​កាប់​យក​ស្វា។ ខ្ញុំ​ថា​កាប់​យក​ស្វា​របៀប​ម៉េច អស់​រាប់​រយ​ដើម។ អា​លុយ​គេ​ឲ្យ​អា​ដោះស្រាយ ក៏​គេ​មិន​ដោះ​រាល់​ថ្ងៃ​នេះ ចឹង​បាន​ថា​ពួក​ខ្ញុំ​រង​ទុក្ខ​លំបាក​រហូត។ គេ​នៅ​តែ​បើក​ដៃ​ឲ្យ​ពួក​វា​កាប់​រហូត​ទាល់​តែ​អស់​ព្រៃ​ច្បោះ​ហ្នឹង»។

មន្ត្រី​សម្របសម្រួល​សមាគម​អាដហុក (ADHOC) ខែត្រ​ស្ទឹងត្រែង លោក ហូ សំអុល កត់​សម្គាល់​ថា យន្តការ​ដោះស្រាយ​វិវាទ​ដីធ្លី​ករណី​នេះ​របស់​អាជ្ញាធរ​ខែត្រ​ស្ទឹងត្រែង ហាក់​ដូចជា​យឺតយ៉ាវ។ ភាព​យឺតយ៉ាវ​នេះ បង្ក​ឲ្យ​ភាគី​ម្ខាង​ដែល​ជា​ពលរដ្ឋ​ចំណាក​ស្រុក នៅ​តែ​បន្ត​កាប់​ទន្ទ្រាន​ដី​ព្រៃ​ពង្រីក​ផ្ទៃដី​ធ្វើ​កសិកម្ម និង​កាប់​បំផ្លាញ​ដើម​ឈើ​ផលិត​ជ័រ​ទឹក​របស់​ជនជាតិ​ដើម​ភាគតិច​ជា​បន្តបន្ទាប់ ពុំ​ឃើញ​មាន​មន្ត្រី​ជំនាញ​ចុះ​អនុវត្ត​ច្បាប់។ លោក​ផ្តល់​ទស្សនៈ​ថា អាជ្ញាធរ​ខែត្រ​ស្ទឹងត្រែង ត្រូវ​ប្រកាន់​ជំហរ​ច្បាស់លាស់​ក្នុង​ការ​ស៊ើប​អង្កេត​ករណី​នេះ​ឲ្យ​គ្រប់​ជ្រុងជ្រោយ និង​ដោះស្រាយ​បញ្ហា​នេះ​ដោយ​យុត្តិធម៌ ដើម្បី​ផ្សះផ្សា​ផ្លូវ​ចិត្ត​ជនជាតិ​ដើម​ភាគតិច​ដែល​រងគ្រោះ​ដោយ​ការ​បាត់បង់​ធនធាន​ធម្មជាតិ៖ «សំណូមពរ​ទៅ​លោក​អភិបាល​ខែត្រ និង​ស្ថាប័ន​អយ្យការ មេត្តា​ពង្រឹង​ឲ្យ​បាន​មែនទែន​ទៅ​លើ​ផ្លូវ​ច្បាប់​ហ្នឹង។ អ្វី​ដែល​ជា​ច្បាប់ យើង​គោរព​ច្បាប់​ទាំងអស់​គ្នា​ឲ្យ​បាន​ស្មើ​ភាព​គ្នា​ទៅ»។

កាល​ពី​ខែ​មករា ឆ្នាំ​២០១៥ មន្ត្រី​ជំនាញ រួម​ទាំង​អាជ្ញាធរ​ស្រុក បាន​កោះ​ប្រជុំ​ភាគី​ទំនាស់ គឺ​ពលរដ្ឋ​ចំណាក​ស្រុក និង​ជនជាតិ​ដើម​ភាគតិច ១២​គ្រួសារ សម្របសម្រួល​ដោយ​តម្រូវ​ឲ្យ​ចែក​ដី​គ្នា​ធ្វើ​កសិកម្ម ក៏ប៉ុន្តែ​ភាគី​ខាង​ពលរដ្ឋ​ចំណាក​ស្រុក មិន​យល់ព្រម។

អ្នក​ភូមិ​ឲ្យ​ដឹង​ទៀត​ថា ក្រោយ​ពី​មាន​វត្តមាន​ពលរដ្ឋ​ចំណាក​ស្រុក​រាប់​ពាន់​គ្រួសារ​មក​ពី​ខែត្រ​កំពង់ចាម និង​ខែត្រ​ត្បូងឃ្មុំ មក​តាំង​ទីលំនៅ​នៅ​ស្រុក​ថាឡាបរិវ៉ាត់ តាំង​ពី​ឆ្នាំ​២០១២ រហូត​មក ដី​ព្រៃ​ឈើ និង​ដី​ព្រៃ​អភិរក្ស​របស់​សហគមន៍ ត្រូវ​រង​ការ​កាប់​ទន្ទ្រាន​យក​ដី​អស់​រាប់​ម៉ឺន​ហិកតារ ជាពិសេស​គឺ​ដើម​ឈើ​ផលិត​ជ័រ​ទឹក​របស់​ជនជាតិ​ដើម​ភាគតិច​រាប់​ពាន់​ដើម ត្រូវ​បាន​កាប់​បំផ្លាញ​ដើម្បី​យក​ដី​ធ្វើ​កសិកម្ម និង​ធ្វើ​អាជីវកម្ម។

ប្រពៃណី​ជនជាតិ​ដើម​ភាគតិច​កួយ គឺ​រស់​អាស្រ័យ​អនុផល​ព្រៃ​ឈើ ដូចជា​ការ​រក​វល្លិ ផ្ដៅ បន្លែ ផ្លែ​ឈើ​ព្រៃ ដង​ជ័រ និង​ប្រមាញ់​សត្វ ជាដើម៕