 |
| កសិករប្រមូលផលផ្លែតាង៉ែននៅភូមិសួនអំពៅលិច សង្កាត់ប៉ៃលិន ក្រុងប៉ៃលិន ខេត្តប៉ៃលិន កាលពីថ្ងៃទី១៨ ខែមករា ឆ្នាំ២០១៧។ Photo Provided |
ប្រជាកសិករនៅស្រុកសាលាក្រៅ ខេត្តប៉ៃលិន ត្អូញត្អែរអំពីតម្លៃផ្លែតាង៉ែនចុះថោកខ្លាំង ធ្វើឲ្យលក់មិនបានប្រាក់កម្រៃដើម្បីដោះស្រាយជីវភាពគ្រួសារប្រចាំថ្ងៃ។ អ្នកភូមិអះអាងថា មូលហេតុដែលនាំឲ្យផ្លែតាង៉ែនលក់មិនបានប្រាក់កម្រៃ ដោយសារសមត្ថកិច្ចប្រចាំច្រកព្រំដែនអន្តរជាតិព្រំ យកប្រាក់ពីរថយន្តឈ្មួញជនជាតិថៃ ច្រើនហួសហេតុ។
ប្រជាកសិករនៅស្រុកសាលាក្រៅ កំពុងព្រួយបារម្ភខ្លាចរកប្រាក់សងបំណុលគេដែលបានខ្ចីយកមកធ្វើដើមទុនដាំតាង៉ែនមិនបាន ដោយសារតាង៉ែនចុះថោក។
ប្រជាកសិករម្នាក់រស់នៅភូមិផ្សារព្រំ ឃុំស្ទឹងកាច់ ស្រុកសាលាក្រៅ លោក គង់ សារ៉ុន ឲ្យដឹងនៅថ្ងៃទី១៨ មករា ថា លោកដាំតាង៉ែនចំនួន ២ហិកតារ ហើយចំណាយដើមទុនអស់ប្រមាណ ៦ពាន់ដុល្លារអាមេរិកក្នុងមួយឆ្នាំ។ លោកបន្ថែមថា ផ្លែតាង៉ែនឆ្នាំនេះចុះថោក គឺឈ្មួញក្នុងស្រុកប្រមូលទិញតាង៉ែនល្អតម្លៃ ២ពាន់រៀលក្នុងមួយគីឡូក្រាម ចំណែកតាង៉ែនមិនសូវល្អ ១.៥០០រៀលក្នុងមួយគីឡូក្រាម។
លោកអះអាងថា សព្វថ្ងៃមានឈ្មួញមកពីប្រទេសថៃ ចូលទិញឲ្យតម្លៃសមរម្យប្រមាណ ៤ពាន់រៀលក្នុងមួយគីឡូក្រាម ក៏ប៉ុន្តែក្រុមឈ្មួញទាំងនោះតម្រូវឲ្យកសិករជាអ្នកចំណាយថ្លៃបង់ឲ្យសមត្ថកិច្ចខ្មែរប្រចាំច្រកព្រំដែនអន្តរជាតិព្រំ ដែលរថយន្តចំណុះ ២តោនចំនួន ២៥ម៉ឺនរៀលក្នុងមួយជើង។ លោកថា តម្លៃទាំងអស់នេះលក់មិនបានប្រាក់ចំណេញនោះឡើយ៖ «សុំឲ្យរដ្ឋាភិបាលជួយសម្រួលមើលច្រកព្រំដែនផ្សារព្រំផង ព្រោះដោយសារតែច្រកមួយនេះធ្វើឲ្យឈ្មួញពិបាកនាំទំនិញចេញទៅប្រទេសថៃ ខ្លាំងណាស់។ ឥឡូវកសិករបាក់លែងចង់ដាំដំណាំតាង៉ែនហើយ ដោយសារពិបាករឿងនាំចេញ ហើយគ្មានទីផ្សារលក់ផ្លែតាង៉ែន»។
 |
| ចម្ការតាង៉ែននៅភូមិសួនអំពៅលិច សង្កាត់ប៉ៃលិន ក្រុងប៉ៃលិន ខេត្តប៉ៃលិន កាលពីថ្ងៃទី១៨ ខែមករា ឆ្នាំ២០១៧។ Photo Provided |
អាស៊ីសេរី ពុំអាចទាក់ទងសមត្ថកិច្ចប្រចាំច្រកព្រំដែនអន្តរជាតិព្រំ ដើម្បីឆ្លើយតបនឹងការចោទប្រកាន់នេះបានទេ នៅថ្ងៃទី១៨ មករា។
ប្រធានមន្ទីរកសិកម្ម រុក្ខាប្រមាញ់ និងនេសាទខេត្តប៉ៃលិន លោក សាយ សុផាត មានប្រសាសន៍ថា ឈ្មួញជនជាតិថៃ នៅតែបន្តទទួលទិញតាង៉ែនពីកសិកររៀងរាល់ថ្ងៃ បើទោះជាតម្លៃចុះថោកបន្តិចក៏ដោយ។ លោកសង្កត់ធ្ងន់ថា ប្រសិនបើកសិករជួបបញ្ហាតម្លៃតាង៉ែនចុះថោក គឺពួកគាត់អាចមកទាក់ទងខាងមន្ទីរកសិកម្មខេត្ត ដើម្បីអន្តរាគមន៍ទៅក្រសួងពាក់ព័ន្ធ ធ្វើលិខិតបញ្ជាក់គុណភាពអនាម័យកសិផល ដើម្បីនាំចេញទៅក្រៅប្រទេសបានងាយស្រួល៖ «ក្នុងនោះមិនជាយូរទេ ព្រោះថាខាងជំនាញគេដឹងថា យើងចេញទំនិញស្រស់អ៊ីចឹង គេមិនទុកឲ្យយូរទេ គឺយ៉ាងយូរមួយសប្ដាហ៍ ឬក៏មិនដល់ផង ព្រោះប្រទេសគេភ័យខ្លាចយើងនាំទំនិញទៅមិនមានអនាម័យត្រឹមត្រូវ ឆ្លងដល់ប្រទេសគេ»។
ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី ក្រុមប្រឹក្សាខេត្តប៉ៃលិន គណបក្សសង្គ្រោះជាតិ អ្នកស្រី វ៉ែន ដារ៉ា មានប្រសាសន៍ថា ទិន្នផលតាង៉ែននៅខេត្តប៉ៃលិន មានស្ទើរគ្រប់រដូវ ក៏ប៉ុន្តែនៅចន្លោះពាក់កណ្ដាលខែមករា ដល់ចុងខែកុម្ភៈ មានច្រើនជាងគេ។ អ្នកស្រីបន្ថែមថា បញ្ហាទិន្នផលរបស់កសិករនៅក្នុងខេត្តមួយនេះចុះថោក រួមមានដំឡូងមី ពោត និងដំណាំតាង៉ែន តែងជួបប្រទះជារៀងរាល់ឆ្នាំ៖ «អ៊ីចឹងហើយរហូតមកដល់ថ្ងៃនេះ អត់មានទីផ្សារសម្រាប់ឲ្យកសិផលរបស់ពួកគាត់ ដែលស្ថិតក្នុងតម្លៃសមរម្យនៅឡើយទេ។ ខ្ញុំប្រជុំលើកណា ក៏ខ្ញុំទាមទារឲ្យអាជ្ញាធរខេត្តរកទីផ្សារលក់កសិផលជូនប្រជាពលរដ្ឋដែរ ប៉ុន្តែដោះស្រាយមិនចេញទេ»។
របាយការណ៍មន្ត្រីកសិកម្ម រុក្ខាប្រមាញ់ និងនេសាទ ខេត្តប៉ៃលិន ឲ្យដឹងថា កសិករដាំដំណាំតាង៉ែននៅក្នុងខេត្តនេះមានផ្ទៃដីជាង ៤ពាន់ហិកតារនៅស្រុកសាលាក្រៅ និងក្រុងប៉ៃលិន។
រដ្ឋធម្មនុញ្ញមាត្រា៦២ ចែងថា រដ្ឋយកចិត្តទុកដាក់ជួយដោះស្រាយមធ្យោបាយផលិតផល ការពារថ្លៃផលិតផលជូនកសិករ សិប្បករ និងជួយរកទីផ្សារលក់កសិផល។ ចំណែកមាត្រា៦៣ ចែងថា រដ្ឋយកចិត្តទុកដាក់គ្រប់គ្រងទីផ្សារ ជួយឲ្យជីវភាពរស់នៅរបស់ប្រជាពលរដ្ឋសមរម្យ៕
