គំនរឈើដែលក្រុមអ្នកកាប់ឈើដោយខុសច្បាប់គរទុកក្នុងព្រៃព្រះរកា ឋិតក្នុងស្រុកឆែប ស្រុកត្បែងមានជ័យ ស្រុកជាំក្សាន្ត និងស្រុកជ័យសែន ខេត្តព្រះវិហារ ថ្ងៃទី២៩ ខែតុលា ឆ្នាំ២០១៦។ RFA/Chuop
គោយន្តកែច្នៃគឺជាមធ្យោបាយចាំបាច់តែមួយគត់ដែលអ្នកសហគមន៍ប្រមេរ ប្រើប្រាស់ក្នុងការល្បាតព្រៃព្រះរកា។ ពេលចូលព្រៃម្ដងៗ ពួកគេកៀរគររកអ្នកមានគោយន្ត និងអ្នកស្ម័គ្រចិត្តបើកគោយន្តនោះសម្រាប់ក្រុមអ្នកល្បាត។
តើការធ្វើដំណើរដោយគោយន្តនៅក្នុងការល្បាតព្រៃព្រះរកា ជួបភាពងាយស្រួល និងការលំបាកអ្វីខ្លះ?
នៅពេលព្រឹកព្រលឹម ក្នុងទីធ្លាវត្តស្ថិតនៅភូមិប្រមេរ ឃុំប្រមេរ ឃុំត្បែងមានជ័យ ខេត្តព្រះវិហារ គោយន្ត ១០គ្រឿងត្រូវបានគេចតតម្រៀបគ្នា ដើម្បីរៀបចំសម្ភារៈមុនចេញដំណើរទៅល្បាតព្រៃ។ បន្ទាប់ពីរៀបចំរួចគោយន្តបានចេញដំណើរបន្តកន្ទុយគ្នានៅលើផ្លូវកៅស៊ូចេញពីភូមិឆ្ពោះទៅព្រៃ។
«សំឡេងរៀបចំគោយន្តមុនចេញដំណើរ»
ពេលចូលដល់ក្នុងព្រៃ គោយន្តមិនអាចបរដោយល្បឿនលឿនៗឡើយ ដ្បិតផ្លូវក្នុងព្រៃនោះតូចៗ ឡើងចុះខ្ពស់ទាបមិនទៀង។ លើសពីនេះ គោយន្តនីមួយៗក៏ត្រូវឆ្លងកាត់ស្ពានតូចៗ ចុះអូរ ចុះចំណោត កាត់ទឹកកាត់ភក់ តាមស្ថានភាពផ្លូវ។ គោយន្ដទាំងនោះតែងជាប់ផុងនៅពេលដែលភក់មានជម្រៅជ្រៅៗខ្លាំងរហូតដល់ត្រឹមជង្គង់ក៏មាន។
«សំឡេងជួយរុញគោយន្ត»
ដំណើរក្នុងព្រៃដែលមានស្ថានភាពផ្លូវបែបនោះ ទាមទារអោយអ្នកបើកបរគោយន្តអត់ធ្មត់ មានភាពវាងវៃ និងរហ័សរហួន។
ប្រធានសហគមន៍ប្រមេរ និងជាអ្នកបើកគោយន្តស្ទាត់ជំនាញមួយរូបផង លោក ស៊ុត សាវ៉ន មានប្រសាសន៍ថា ផ្លូវកាន់តែពិបាកនៅក្នុងរដូវវស្សា ជាពិសេសនៅតាមផ្លូវដែលមានគោយន្តចេញចូលច្រើនដែលលោកសំដៅដល់អ្នកប្រើប្រាស់គោយន្តដើម្បីចូលទៅលួចកាប់ និងដឹកឈើ។
លោក សាវ៉ន បន្តថា លោកបានរៀនចេះបើកគោយន្ត ៤ឆ្នាំមកហើយ នៅពេលលោកត្រូវការគោយន្តដើម្បីដឹកជញ្ជូនជ័រ ដែលក្រុមគ្រួសារលោកប្រមូលបាន៖ «តាមការពិតផ្លូវមុនដំបូងល្អស្រួល ហើយខ្ញុំបើកគោយន្តទៅដងជ័រ ខែភ្ជុំក៏បើកបាន ខែណាក៏បើកបានទាំងអស់ ប៉ុន្តែបើតាមអូរហ្នឹងទាល់តែទឹកស្រកបានអាចចម្លងបាន។ វាអត់មានភក់អ៊ីចឹងទេ ភក់នេះដោយសារតែមានក្រុមអ្នកអារឈើ ហើយគេដឹកឈើរាល់ថ្ងៃអ៊ីចឹងទៅ។ ដល់ពេលភ្លៀងធ្លាក់ទើបវាខាល់ដីធ្វើអោយបែកភក់ វាផុង គឺតែក្នុងរយៈពេល ១ឆ្នាំទេ គឺគេបររាល់ថ្ងៃក្នុង ១ថ្ងៃ ពី ៣០ អីទើបវាធ្វើអោយទៅជាពិបាកអ៊ីចឹង»។
កាលពីថ្ងៃទី៣០ ខែតុលា ជាថ្ងៃទី២ នៃយុទ្ធនាការល្បាតព្រៃព្រះរកា ដែលដឹកនាំដោយព្រះសង្ឃ ប៊ុត ប៊ុនតិញ បានបន្តការល្បាតព្រៃទាំងយប់ ពោលគឺធ្វើដំណើររហូតក្នុងរយៈពេល ២៤ម៉ោង ដើម្បីចាប់បទល្មើសព្រៃឈើ។ ការសម្រេចល្បាតព្រៃទាំងយប់កើតឡើងនៅក្រោយពេលដែលក្រុមនេះរកឃើញថា មានអ្នកលួចផ្ដល់ដំណឹងពីដំណើរល្បាតការពារព្រៃទៅអោយពួកអ្នកលួចកាប់ឈើ។ នេះជាលើកទី១ហើយ ដែលក្រុមល្បាតព្រៃ រួមមានសហគមន៍ប្រមេរ និងក្រុមព្រះសង្ឃបានល្បាតព្រៃទាំងយប់។
ការធ្វើដំណើរនៅពេលថ្ងៃបានជួបការលំបាកជាច្រើនរួចទៅហើយ ទម្រាំតែការធ្វើដំណើរពេលយប់មានការលំបាកផ្សេងបន្ថែមទៀត។ ពេលយប់ងងឹតកណ្ដាលព្រៃសំឡេងគោយន្តរោទ៍លាន់ឮពេញព្រៃនៅពេលដែលជួបស្ថានភាពផ្លូវក៏កាន់តែយ៉ាប់ខ្លាំងនៅក្រោយភ្លៀងមួយមេធំកាលពីយប់ថ្ងៃទី២៨ ខែតុលា។
«សំឡេងគោយន្ត»។
អ្នកចូលរួមល្បាតព្រៃខ្លះត្រូវធ្លាក់ពីលើគោយន្ត នៅពេលគោយន្តជួបស្ថានភាពផ្លូវពិបាកភ្លាមៗ និងបត់បែនមិនទាន់។
ប្រធានសហគមន៍ប្រមេរ និងជាអ្នកបើកគោយន្ត លោក ស៊ុត សាវ៉ន មានប្រសាសន៍បន្តថា ស្ថានភាពផ្លូវកាន់តែពិបាក អ្នកបើកបរគោយន្តត្រូវប្រើប្រាស់កម្លាំងកាន់តែខ្លាំងដែរ៖ «ក្នុងផ្លូវហ្នឹងយើងប្រុងប្រយ័ត្នទី១ គឺផ្លូវវាជង្ហុក វាចោទខ្លាំង ឬវាឡើងចំណោត ឬមានឫសឈើអីមានភក់ខ្លាំងពេលយើងបរទៅត្រូវប្រឹងដៃខ្លាំងអោយហ្នឹង បើមិនប្រឹងទេ វាអាចបោកយើងចូលដុបព្រៃ»។
ភាគតិចណាស់ដែលអ្នកល្បាតព្រៃបានជិះលើគោយន្តជាប់លាប់ជាទូទៅពួកគេត្រូវចុះដើរ ត្រូវជួយរុញ ជួយលើក ជួញទាញ និងជួយអូសគោយន្ត។ ចំពោះអ្នកសហគមន៍ពួកគាត់មិននិយមពាក់ទ្រនាប់ជើងទេ ដើម្បីងាយស្រួលឆ្លងកាត់ភក់ ល្បាប់ និងទឹកនៅតាមផ្លូវ។
ទីប្រឹក្សាសហគមន៍ប្រមេរ អ្នកស្រី នួន ម៉ុន មានប្រសាសន៍ថា ពួកគាត់ជាពលរដ្ឋតស៊ូលះបង់ចូលល្បាតព្រៃក្នុងក្ដីសង្ឃឹមតែមួយគត់គឺអាចថែរក្សាព្រៃអោយបានគង់វង្ស៖ «កន្លងមកក៏បងប្អូនអាចលះបង់មកបាន គឺគាត់មានគំនិតដូចខ្ញុំដែរ គឺមានការលះបង់កូនចៅហើយ។ យើងមកនេះគឺយើងគិតខំតែក្នុងព្រៃចូលរួមទាំងអស់គ្នា ដើម្បីការពារ គឺមានសង្ឃឹមដែរ នឹងអាចការពារព្រៃបាន»។
មិនខុសពីប្រជាសហគមន៍ទេ ក្រុមព្រះសង្ឃនៃបណ្ដាញព្រះសង្ឃដែលស្វាហាប់ និងរហ័សរហួនតែងជួយត្រួសត្រាយផ្លូវនាំមុខក្រុមអ្នកល្បាតព្រៃជានិច្ច។
យុវតី ជិន ស្រីណា ដែលស្កាត់ទៅបីខេត្តកំពង់ចាម ដើម្បីចូលរួមល្បាតព្រៃកោតសរសើរដល់ក្រុមព្រះសង្ឃដែលបានលះបង់ ចូលរួមក្នុងការល្បាតព្រៃ។ នាងក៏មានក្ដីរំពឹងដែរថា បើមានការចូលរួមសកម្មភាពពីភាគីពាក់ព័ន្ធ ជាពិសេសអាជ្ញាធរនោះនឹងអាចរក្សាព្រៃគង់វង្ស៖ «ខ្ញុំឃើញព្រះសង្ឃស្វាហាប់មែនទែន ខ្ញុំគាំទ្រ។ ពេលដែលគោយន្តជាប់ភក់អីរត់ស្លៀកចីវរ ស្លៀកស្បង់រត់តាមគោយន្តដួលប្រថាប់ប្រភីង ធ្វើអោយខ្ញុំនឹងឃើញព្រៃឈើត្រូវគេកាប់បំផ្លាញផង ខ្ញុំស្រក់ទឹកភ្នែកស្ដាយព្រៃឈើផង អាណិតព្រះសង្ឃដែលស្វាហាប់ ដែលមួយចំនួនយើងចង់និយាយថា ព្រះសង្ឃមួយចំនួនយល់ថា ឆាន់បាយហើយនៅគង់នៅវត្តល្អជាង តែនេះជាការយល់ខុស ព្រោះព្រះសង្ឃក្រុមនេះព្រះអង្គស្វាហាប់ជាងយុវជន ជាងពលរដ្ឋមួយចំនួន»។
ព្រៃព្រះរកាដែលឋិតនៅចន្លោះស្រុកចំនួន៤ ក្នុងខេត្តព្រះវិហារ រួមមានស្រុកឆែប ស្រុកត្បែងមានជ័យ ស្រុកជាំក្សាន្ត និងស្រុកជ័យសែន ត្រូវរដ្ឋាភិបាលប្រកាសបង្កើតជាដែនជម្រកសត្វព្រៃកាលពីថ្ងៃទី៩ ខែឧសភា ឆ្នាំ២០១៦។ អនុក្រឹត្យរបស់រដ្ឋាភិបាលបញ្ជាក់ថា ព្រៃនេះមានទំហំជាង ៩ម៉ឺនហិកតារ (៩០.៣៦១»។
ដំណើរល្បាតព្រៃនេះ មន្ត្រីបរិស្ថានបានចាប់ខ្លួនជនល្មើសកាប់បំផ្លាញព្រៃឈើចំនួន ៥នាក់បញ្ជូនទៅតុលាការ ៣នាក់ទៀតឋិតក្នុងការត្រួតពិនិត្យ និងស្ត្រីម្នាក់បានរត់រួចខ្លួន។
ក្រៅពីចំណាយកម្លាំងកាយ ចិត្ត ដើម្បីធ្វើដំណើរដោយមធ្យោបាយគោយន្តនេះ ទាំងអ្នកបើកគោយន្តទាំងអ្នកចូលរួម មិនបានទទួលទានអាហារ និងទឹកគ្រប់គ្រាន់ឡើយ ដ្បិតខ្វះខាតស្បៀងនៅពេលដែលដំណើរល្បាតព្រៃត្រូវផ្លាស់ប្ដូរផ្លូវវែងឆ្ងាយជាងផែនការដែលបានគ្រោងទុក។
ម៉ោង ៤ព្រឹកថ្ងៃទី៣១ ខែតុលា គោយន្ដនៃក្រុមអ្នកល្បាតព្រៃបានចេញផុតពីផ្លូវពិបាក ពោលគឺបានចេញផុតពីព្រៃ។ ពេលនោះហើយដែលទាំងអ្នកបើកគោយន្ត និងអ្នកសហគមន៍ដែលអស់កម្លាំងខ្លាំងបានសម្រាកលង់លក់ក្នុងរយៈពេលជាងមួយម៉ោងនៅមុនពេលត្រូវបន្តដំណើរត្រឡប់ទៅភូមិប្រមេរវិញ។
«សំឡេងគោយន្ត»
ដំណើរល្បាតព្រៃបានបញ្ចប់ ដោយបន្សល់ទុកអនុស្សាវរីយ៍ដែលមិនអាចបំភ្លេចបានសម្រាប់អ្នកចូលរួម។ បើទោះជានៅលើខ្លួននៃអ្នកដែលចូលរួមទាំងអស់មានស្នាមជាំចំពោះអ្នកអង្គុយ ឬធ្លាក់ពីលើគោយន្ត និងស្នាមរបួសតិចតួចក៏ដោយ ក៏ពួកគេនៅតែទន្ទឹងការចូលល្បាតព្រៃព្រះរកា សាជាថ្មីម្តងទៀត ដ្បិតការកាប់បំផ្លាញព្រៃនេះនៅមិនទាន់បញ្ចប់នៅឡើយ៕
No comments:
Post a Comment