ភ្នំពេញ: លោក ខែម សឿន អាយុ ៤២ ឆ្នាំបានឲ្យដឹងកាលពីម្សិលមិញថាកូនប្រុសរបស់លោកត្រូវបានគេសម្លាប់ដូចសត្វឆ្កែប្រហែលជាអាក្រក់ជាងសត្វឆ្កែទៅទៀតពីព្រោះក្រុមគ្រួសាមិនអាចរកសាកសពរបស់កូនឃើញនោះទេ។កូនប្រុសរបស់លោក សឿន ឈ្មោះ ខែម សុផាត គឺជាម្នាក់ក្នុងចំណោមកម្មករកាត់ដេរចំនួនប្រាំនាក់ដែលត្រូវបានបាញ់សម្លាប់ដោយកងកម្លាំងសន្តិសុខកាលពីបីឆ្នាំមុនខណៈដែលមានការតវ៉ាឲ្យមានការដំឡើងប្រាក់ឈ្នួលនៅតាមបណ្តោយផ្លូវវេងស្រេងក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ។
ការបង្ក្រាបដោយហិង្សាត្រូវបានធ្វើឡើងដោយកងសន្តិសុខដែលបានបង្ក្រាបទៅលើអ្នកតវ៉ាដោយសន្តិវិធីដែលមកពីសួនឧស្សាហកម្មកាណាឌីយ៉ានៅផ្លូវវេងស្រេង តែប៉ុន្មានថ្ងៃបន្ទាប់ពីមានការតវ៉ាបិទផ្លូវ និងមានដុតកង់ឡាននៅលើផ្លូវនោះផងដែរ។
នៅថ្ងៃទី ៣ ខែមករាឆ្នាំ ២០១៤ កងកម្លាំងយោធា និងប៉ូលីសជាច្រើននាក់ដែលប្រដាប់ដោយអាវុធជាច្រើនរួមជាមួយនឹងគ្រាប់ពិតផងដែរនោះបានចូលមកដើម្បីបោសសម្អាតនឹងបំបែកបាតុកម្មដែលកម្មករបិទផ្លូវអស់រយៈពេលប្រហែល ១០ ថ្ងៃបន្ទាប់ពីពួកគេច្រានចោលការដំឡើងប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមាពី ៨០ ដុល្លារទៅ ៩០ ដុល្លារជាចំនួនដែលពួកគេនិយាយថាមានចំនួនខុសគ្នាឆ្ងាយពីចំនួន ១៦០ ដុល្លារដែលពួកគេបានទាមទារ។
យ៉ាងហោចណាស់មានមនុស្សចំនួនបួននាក់ត្រូវបានសម្លាប់នៅក្នុងអំពើហិង្សានាពេលនោះជាកន្លែងដែលសាកសពរបស់យុវជនសុផាតមិនមានឃើញនៅទីនោះទេ ប៉ុន្តែមានសាក្សីម្នាក់បាននិយាយថាគាត់បានឃើញយុវជនសុផាតត្រូវបានគេបាញ់ចំដើមទ្រូង និងត្រូវបានកម្លាំងសន្តិសុខយកចេញទៅបាត់។
លោក វន់ ពៅ ប្រធានសមាគមប្រជាធិបតេយ្យ ឯករាជ្យនៃសេដ្ឋកិច្ចក្រៅប្រព័ន្ធបានឲ្យដឹងថាការតវ៉ានេះត្រូវបានគេសម្គាល់ឃើញថាជាផ្នែកមួយនៃអំពើហិង្សាដ៏ខ្លាំងបំផុតមួយរបស់ប្រទេសកម្ពុជាដែលធ្វើឲ្យមានការភ័យខ្លាចនៅក្នុងចំណោមកម្មករ។
លោកបានថ្លែងថា៖ «ផ្លូវវេងស្រេងបានបង្កើតឲ្យមានការបំភិតបំភ័យផ្នែកផ្លូវចិត្តប្រឆាំងទៅនឹងសកម្មភាពសហជីព និងការប្តេជ្ញាចិត្តរបស់កម្មករក្នុងការតវ៉ា»។
លោក ពៅ ត្រូវបានគេវាយដំយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរនៅថ្ងៃទី ២ ខែមករានឹងត្រូវបាននាំទៅឃុំឃាំងដោយរងការចោទប្រកាន់ពីបទបង្ករហិង្សាដោយចេតនាបន្ទាប់ពីលោកប៉ុនប៉ងបន្ធូរបន្ថយភាពតានតឹងរវាងកម្មករ និងកងកម្លាំងសន្តិសុខនៅខាងក្រៅរោងចក្រកាត់ដេរ Yak Jin តាមផ្លូវជាតិលេខ ៤ នៅក្នុងការតវ៉ាដាច់ដោយឡែកមួយទៀតទាក់ទងទៅនឹងការដំឡើងប្រាក់ឈ្នួលនេះដែរ។ ដោយពេលនេះភាពចលាចលនៅក្នុងឧស្សាហកម្មនេះត្រូវបានដាក់បញ្ចូលជាមួយនឹងការធ្វើបាតុកម្មក្រោយការបោះឆ្នោតរបស់គណបក្សសង្គ្រោះជាតិដែលមេដឹកនាំគណបក្សសង្គ្រោះជាតិលោក សមរង្ស៊ី បានបោះទម្ងន់នៃការប្រឆាំងនៅពីក្រោយកម្មករដែលបានស្នើឲ្យពួកគេទាមទារនូវប្រាក់ឈ្នួលចំនួន ១៦០ ដុល្លារ។
លោក ពៅ បន្ថែមថា៖ «អំពើហិង្សានេះមិនមែនជាការញុះញង់ដោយគណបក្សសង្គ្រោះជាតិ ឬដោយសហជីពនោះទេ។ គឺរដ្ឋាភិបាលដែលបានជ្រើសរើសការបាញ់ប្រហារមកលើកម្មករ»។
ការលើកឡើងរបស់លោក ពៅ ត្រូវបានបន្ទរដោយលោក អាត់ ធន់ ប្រធានសហភាពការងារកម្ពុជាដែលបាននិយាយថាអំពើហិង្សាដ៏ឃោរឃៅនេះធ្វើឱ្យមានការថយចុះនូវការចូលរួមពីកម្មករនៅក្នុងការតវ៉ាផ្សេងទៀត។
លោក ធន់ គឺជាមេដឹកនាំម្នាក់ក្នុងចំណោមមេដឹកនាំសហជីពចំនួនប្រាំនាក់ដែលត្រូវបានចោទប្រកាន់នៅប្រាំបីខែបន្ទាប់ពីការតវ៉ាចំពោះអំពើហិង្សាដោយចេតនាពីបទញុះញង់ និងការបង្ករភាពវឹកវរដល់សន្តិសុខសាធារណៈដែលករណីនេះនៅមិនទាន់យកទៅកាត់ទោសនៅឡើយ។
ខណៈដែលសហជីពពិបាកនឹងទម្លាក់ចោលនូវស្រមោលពីហេតុការណ៍ក្នុងផ្លូវវេងស្រេងនោះលោក មឿន តុលា ប្រធានអង្គការតស៊ូមតិការងារបានឲ្យដឹងថាសហជីពត្រូវបានគេបង្ខំឲ្យប្រើប្រាស់មធ្យោបាយផ្សេង។
លោក មឿន តុលា បាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំគិតថាវាមិនត្រឹមតែរឿងនៅផ្លូវវេងស្រេងនោះទេ។ ករណីទាំងនោះគឺតុលាការយកទៅប្រឆាំងនឹងមេដឹកនាំសហជីព និងច្បាប់ស្តីពីសហជីពគឺជាសមាសធាតុដែលបានផ្លាស់ប្តូរសហជីពនេះ»។
បីឆ្នាំក្រោយមកលោក តុលា បានប្រាប់ឲ្យដឹងថាសហជីពនៅតែ «ជាប់គាំងនៅក្នុងការតវ៉ាតាមចិញ្ចើមផ្លូវ» ជាប្រភេទនៃយុទ្ធសាស្ត្រដើម្បីដោះស្រាយការព្រួយបារម្ភនៅក្នុងរោងចក្ររបស់ពួកគេហើយជាចាំបាច់ត្រូវចៀសវាងនឹងទប់ស្កាត់ការបង្ក្រាបដូចនៅផ្លូវវេងស្រេងទៀត។
លោក តុលា បានបញ្ជាក់ថា៖ «ពួកគេត្រូវធ្វើយុទ្ធសាស្ត្រផ្សេងពីព្រោះនៅពេលដែលយើងនិយាយអំពីការតស៊ូគឺមិនត្រឹមតែនៅតាមដងផ្លូវនោះទេ។ ពួកគេត្រូវតែស្វែងរកវិធីផ្សេងទៀតផងដែរដើម្បីដាក់សម្ពាធដល់ក្រុមហ៊ុនផលិតដើម្បីបំពេញតម្រូវការរបស់ពួកគេ»។
ក្រុមសហជីព និងក្រុមគ្រួសាររបស់អ្នកស្លាប់នឹងរៀបចំពិធីរំឭកខួបនៅថ្ងៃនេះដើម្បីសម្គាល់ពីការសម្លាប់នេះ។ ស្រដៀងគ្នាទៅនឹងឆ្នាំមុនដែរសាលារាជធានីភ្នំពេញកាលពីម្សិលមិញបានចេញសេចក្តីថ្លែងការណ៍មួយបដិសេធមិនអនុញ្ញាតឲ្យមានការប្រារព្ធពិធីណាមួយនៅលើផ្លូវវេងស្រេងនោះទេដោយបន្ថែមថាវានឹងធ្វើឲ្យមាន «ការកកស្ទះចរាចរណ៍ និងប៉ះពាល់ដល់សណ្តាប់ធ្នាប់សាធារណៈ»៕ NS
No comments:
Post a Comment