 |
| សិក្ខាសាលាស្ដីពី ការដាក់បញ្ចូលពិការភាពក្នុងការងារកាត់បន្ថយហានិភ័យគ្រោះមហន្តរាយ នៅថ្ងៃទី១៩ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៦។ RFA/Rach Vingur |
ក្រុមជនពិការអះអាងថា ពួកគាត់មិនត្រឹមតែមានសមត្ថភាពដើម្បីការពារខ្លួនឯងពីគ្រោះមហន្តរាយទេ តែក៏អាចជួយជនពិការដូចគ្នា និងអ្នកមានអវយវៈគ្រប់គ្រាន់ ឲ្យគេចផុតពីគ្រោះមហន្តរាយដែរ។ ការលើកឡើងនេះ នៅក្នុងកម្មវិធីដាក់បញ្ចូលពិការភាពក្នុងការងារកាត់បន្ថយហានិភ័យគ្រោះមហន្តរាយ។ ក្រុមជនពិការក៏អះអាងថា ថ្វីត្បិតតែពួកគាត់មានសមត្ថភាពក្ដី នៅតែមិនមានឱកាស ព្រោះការងារនៅក្នុងសង្គមខ្លះនៅតែមានការរើសអើង។
ក្រុមជនពិការអះអាងថា បើសិនពុំមានការរើសអើង ហើយបែរជាផ្ដល់ឱកាសដល់ពួកគាត់ដូចជាជនមានអវយវៈធម្មតា ក្នុងការបំពេញកិច្ចការងារសង្គមផ្សេងៗ ពួកគាត់ក៏មានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រាន់ចូលរួមអភិវឌ្ឍប្រទេសជាតិ និងជួយសង្គ្រោះជនរងគ្រោះដទៃទៀតដែរ។
បុគ្គលិកអង្គការមូលនិធិកុមារពិការ កញ្ញា ហ៊ុន ស្រីណាក់ លើកឡើងថា ប្រសិនបើជនពិការត្រូវបានគេផ្ដល់ឱកាសឲ្យបានពេញលេញក្នុងកិច្ចការងារផ្សេងៗ ឬផ្ដល់តួនាទីខ្ពស់ក្នុងជួររដ្ឋាភិបាលឲ្យបានច្រើន ពេលនោះគឺអាចលុបបំបាត់ការរើសអើងចំពោះជនពិការ ហើយក៏ជាការផ្ដល់ក្ដីសង្ឃឹមដល់ជនពិការផ្សេងទៀត ឲ្យមានកម្លាំងចិត្ត និងចេះពុះពារក្នុងឆាកជីវិតដែរ៖ «ជួនកាលការទទួលបានអាហារូបករណ៍ទៅសិក្សានៅក្រៅប្រទេសមួយចំនួន គឺនៅមានការរើសអើងពិការភាព»។
ការលើកឡើងនេះ នៅក្នុងសិក្ខាសាលាស្ដីពីការដាក់បញ្ចូលពិការភាពក្នុងការងារកាត់បន្ថយហានិភ័យគ្រោះមហន្តរាយ ដែលរៀបចំឡើងដោយអង្គការជនពិការកម្ពុជា នៅភោជនីយដ្ឋានទន្លេបាសាក់២ រាជធានីភ្នំពេញ នៅថ្ងៃទី១៩ ធ្នូ។ កម្មវិធីដែលមានអ្នកចូលរួមភាគច្រើនជាជនពិការប្រហែល ៥០នាក់ មានបំណងចង់ផ្សព្វផ្សាយពីគម្រោង ឬការជំរុញឲ្យមានការគិតគូរដាក់បញ្ចូលពិការភាពនៅក្នុងផែនការ ឬការងារគ្រប់គ្រងគ្រោះមហន្តរាយរបស់ក្រសួងស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធ។
កញ្ញា ហ៊ុន ស្រីណាក់ បន្តថា បើសិនមានការផ្ដល់ឱកាសដល់ជនពិការលើកឡើងអំពីទុក្ខលំបាកផ្សេងៗរបស់ពួកគាត់ ទៅពិភាក្សាជាមួយមន្ត្រីថ្នាក់ភូមិ-ឃុំ នឹងអាចមានដំណោះស្រាយទាន់ពេលវេលាសម្រាប់ជនពិការ គេចពីផុតពីគ្រោះមហន្តរាយ និងជួយផ្សព្វផ្សាយបន្តប្រាប់ទៅដល់អ្នកដទៃទៀត។
ទោះបីជាយ៉ាងណាក្ដី ក្រុមជនពិការលើកឡើងថា ពួកគាត់នៅតែជួបប្រទះការខ្វះទីជម្រកអំឡុងពេលមានគ្រោះមហន្តរាយ រស់នៅក្នុងភាពក្រីក្រ និងពឹងពាក់ការឧបត្ថម្ភពីគ្រួសារ ខ្វះឧបករណ៍ជំនួយ ដូចជារទេះរុញ ឈើច្រត់ និងដៃជើងសិប្បនិមិត្ត ខ្វះមជ្ឈមណ្ឌល ឬសាលារៀនផ្ដល់វិជ្ជាជីវៈដល់ជនពិការ និងខ្វះលទ្ធភាពទទួលបានសេវាសុខភាព ជាដើម។
នាយកប្រតិបត្តិអង្គការជនពិការកម្ពុជា លោក ងិន សៅរ័ត្ន បញ្ជាក់ថា មូលហេតុដែលទាមទារឲ្យមានការដាក់បញ្ចូលពិការភាពក្នុងការងារកាត់បន្ថយហានិភ័យគ្រោះមហន្តរាយ ព្រោះដោយសាររយៈពេលកន្លងទៅ ការសាងសង់ទីទួលមានសុវត្ថិភាព និងជម្រកសម្រាប់គេចពីគ្រោះពីធម្មជាតិ មិនបានធ្វើឡើងស្របតាមតម្រូវការជនពិការឡើយ ហើយអាជ្ញាធរខ្លះនៅតែមិនទាន់អាចបែងចែកថា មនុស្សប្រភេទណាខ្លះជាអ្នកពិការ និងត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ជាអាទិភាពនៅពេលកើតមានគ្រោះមហន្តរាយម្ដងៗ៖ «អាជ្ញាធរខ្លះនៅមិនទាន់ដឹងថា អ្នកដែល គ ថ្លង់ និងងងឹតភ្នែកជាដើម ជាជនពិការទេ ទាល់តែអ្នកនោះដាច់ដៃដាច់ជើង ទើបហៅជនពិការ»។
នាយកប្រតិបត្តិអង្គការជនពិការកម្ពុជា ក៏បង្ហាញថា នៅកម្ពុជា គឺមានជនពិការប្រហែល ១ម៉ឺន ៧ពាន់នាក់ ដែលទាមទារការលើកទឹកចិត្ត និងផ្ដល់តម្លៃចំពោះសមត្ថភាពរបស់ពួកគាត់។
ពាក់ព័ន្ធនឹងបញ្ហានេះ ប្រធាននាយកដ្ឋានត្រៀមទុក និងបណ្ដុះបណ្ដាល និងជាទីប្រឹក្សានៃគណៈកម្មាធិការជាតិគ្រប់គ្រងគ្រោះមហន្តរាយ លោក ឃុន សុខា អះអាងថា នៅក្នុងច្បាប់ស្ដីពីការគ្រប់គ្រងគ្រោះមហន្តរាយបានចែងថា អ្នកដែលងាយរងគ្រោះពីគ្រោះមហន្តរាយជាងគេ គឺជាជនពិការ ចាស់ជរា ស្ត្រីមេម៉ាយ កុមារ និងអ្នកក្រីក្រជាដើម នឹងត្រូវតែទទួលបានការយកចិត្តទុកដាក់ពីសំណាក់អាជ្ញាធរមូលដ្ឋានជាអាទិភាព៖ «ការប្រឈមដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ និងដ៏លំបាករបស់ជនពិការដែលបង្កពីគ្រោះមហន្តរាយកន្លងទៅ គឺត្រូវគិតគូរឲ្យបានជាអាទិភាព»។
ក្រុមជនពិការរំពឹងថា នឹងមានការដាក់បញ្ចូលពិការភាពក្នុងការងារកាត់បន្ថយហានិភ័យគ្រោះមហន្តរាយ នៅពេលពួកគាត់បន្តស្វែងរកមតិគាំទ្រជាមួយអ្នកតាក់តែងច្បាប់ ជាមួយភាគីពាក់ព័ន្ធផ្សេងៗ ជាពិសេសជាមួយគណៈកម្មាធិការជាតិគ្រប់គ្រងគ្រោះមហន្តរាយ ព្រមទាំងការផ្សព្វផ្សាយការយល់ដឹងពីពិការភាព និងគ្រោះមហន្តរាយតាមរយៈវិទ្យុសំឡេងជនពិការ និងកិច្ចសហប្រតិបត្តិការបន្តជាមួយអង្គការដៃគូធ្វើលើការងារអភិបាលកិច្ចទឹក និងគ្រោះមហន្តរាយ ជាដើម៕
No comments:
Post a Comment