តើមួយណាគួរកើតមានជាមុន? លុយច្រើនឬកិច្ចការល្អ?

RE: ក្រសួង​អប់រំ​ប្រកាស​ឲ្យ​សាលារៀន​ក្នុង​រាជធានី​ចូល​រួម​ប្រឡង​​សាលារៀន​ស្អាត​បរិស្ថាន​ល្អ

(ដោយជូលាងហាក់)


នៅកម្ពុជា ក្នុងចំណោមទីកន្លែងស្អាតៗទាំងអស់ ដែលមានសោភ័ណភាពគួរគយគន់ គឺទេសភាពនៅជុំវិញព្រះបរមរាជវាំង នៅ

ភ្នំពេញ។ ខ្ញុំតែងគិតគូរម្តងៗដែរថា បើ(ខ្មែរ)មានគំនិតអាចធ្វើឱ្យទីកន្លែងមួយនេះ បានស្អាតបាតល្អល្អះអ៊ីចឹង ម៉េចបានជា(ខ្មែរ)

មិនប្រើចក្ខុវិស័យប្រមើលមើល ឱ្យឃើញសោភ័ណភាពល្អសឿងបឿងជាទូទៅ នៃប្រទេសដ៏តូចកំប៉ិចរបស់ខ្លួនផងដែរ? តើមាន

មូលហេតុ ឬឧបស័គ្គប៉ុន្មានជាន់ ហើយធំៗប៉ុនណា ដែលទាញសតិបញ្ញា(ខ្មែរ) មិនឱ្យសម្រេចកិច្ចការនេះបាន? អ្នកណាខ្លះជាខ្មែរ?


គឺ(ខ្មែរ)ជាទូទៅក្នុងប្រទេសរបស់ខ្លួន ដែលគួរមានចរិតរើសអើងនិងទម្លាប់រស់នៅក្នុងបរិស្ថានស្អាតបាត។ ចេះទើសភ្នែក ហើយ

មិនព្រមនៅស្ងៀម កាលបើបរិស្ថានក្នុងស្រុកភូមិរបស់ខ្លួន មានសម្រាមក្រខ្វក់រាយប៉ាយគ្រប់កន្លែង។ រដ្ឋាភិបាលពីខាងលើរហូត

ដល់អាជ្ញាធរភូមិដ្ឋាន គួរជាប្រភពនៃភ្នែកច្រមុះដែលចុះទៅមើលតាមមូលដ្ឋាន ហើយធ្វើការក្នុងករណីងាយស្រួលតូចកំប៉ិចនេះ។

ជាករណីតូចកំប៉ិចដែលអាចក្លាយជាធំប៉ុនភ្នំព្រះសុមេរុ ឬជាសមុទ្រសម្រាម ក៏តាំងលែងខ្វល់ ហើយចេះតែរស់យ៉ាងគគ្រិចគគ្រក់

អ៊ីចឹងទៅ រាប់តំណ តទៅមុខទៀត។


ចរិតនៃការរស់នៅក្នុងភាពគគ្រិចគគ្រក់ជាទម្លាប់អាក្រក់របស់ខ្មែរ រាប់រយឆ្នាំមកហើយ ដែលទិដ្ឋភាពគួរខ្មាស់អៀនទាំងនេះ បាន

ក្លាយជាទិដ្ឋភាពធម្មតា យ៉ាងស៊ាំភ្នែកចំពោះ(ខ្មែរ)រាល់គ្នាជាទូទៅ ដែលវាបានជួយបំបាំងគំនិតខ្មែរមិនឱ្យចេះខ្មាស់គេឯងសោះ។

ប្រហែលជាមានមនុស្ស១ពាន់លាននាក់ កំពុងចង្អុលដាក់កំហុសទៅលើគណបក្សប្រជាជន ក្នុងករណីនេះ។


ពេលនេះ ខ្ញុំបានអានសារព័ត៌មានថ្មីៗមួយ ដែលជួយឱ្យខ្ញុំមានចិត្តខ្មាស់ជំនួសផងដែរ ព្រោះថា(ខ្មែរអ្នកចេះដឹង)ក្នុងស្ថាប័នសិក្សា

បាននិយាយបញ្ចេញយោបល់ ដែលឆ្លុះបញ្ចាំងគំនិតគ្មានអំពល់ ចំពោះការរស់នៅយ៉ាងគគ្រិចគគ្រក់ នៃជីវិតខ្លួនជាខ្មែរ តែខ្លួនមាន

គំនិតជាចម្បង ក្នុងការរកលុយឱ្យបានច្រើន ទោះជាត្រូវរស់ក្នុងទិដ្ឋភាពឱយថយយ៉ាងណាក៏ដោយ។ សូមអានឃ្លាទាំងនេះ ដែល

ខ្ញុំសុំចម្លងពីសារព័ត៌មានវិទ្យុអាស៊ីសេរី ផ្សាយចេញម្សិលម៉ិញ ក្រោមចំណងជើង "ក្រសួងអប់រំប្រកាសឲ្យសាលារៀនក្នុងរាជធានី

ចូលរួមប្រឡងសាលារៀនស្អាតបរិស្ថានល្អ" ៖



"ក្រសួងអប់រំយុវជន និងកីឡា ធ្វើយុទ្ធនាការប្រឡងប្រណាំងសាលារៀនស្អាត បរិស្ថានល្អ នៅក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ។"

"សមាគមគ្រូបង្រៀនកម្ពុជាឯករាជ្យ មិនស្វាគមន៍កម្មវិធីនេះឡើយ ប៉ុន្តែជំរុញឲ្យក្រសួងពង្រឹងគុណភាពអប់រំ និងផ្គត់ផ្គង់ប្រាក់ខែ

ដល់គ្រូបង្រៀនឲ្យមានជីវភាពរស់នៅសមរម្យទើបជាការប្រសើរ។"


យោបល់ខាងលើនេះ ក៏ដូចគ្នានឹងយោបល់ខាងក្រោមរបស់អ្នកគ្រូ អ៊ុកឆាយ៉ាវី នៅវគ្គខាងក្រោមផងដែរ។ ជាយោបល់ដែលឆ្លុះ

បញ្ចាំងឱ្យស្គាល់គំនិតអន់ខ្សោយ នៃសមាគមគ្រូបង្រៀននិងអ្នកគ្រូ ដែលផ្តោតអារម្មណ៍ តែទៅលើរឿងឡើងប្រាក់ខែបានច្រើន

ហើយយកលេសហ្នឹងថាជាឋាមពល ជួយធ្វើឱ្យគុណភាពអប់រំបានដុះឡើង។ ឯរឿងក្រខ្វក់គគ្រិចគគ្រក់នៃបរិស្ថានសាលា ពួក

គាត់គឺគ្មានការចាប់អារម្មណ៍នឹងគិតគូរ ពីផលវិជ្ជមាន ដែលអាចនឹងដុះចេញពីទស្សនីយភាពស្អាតស្អំ ព្រមទាំងសោភ័ណភាព

ស្រស់ត្រកាលនោះទេ។ ចង់ភ្នែកអ្នកណាគេមើលឃើញជាយ៉ាងណា ក៏អត់ខ្វល់ដែរ។ ពួកគាត់គិតរឿងបានលុយច្រើនៗគឺចប់។   


"ប្រធានស្ដីទីនៃសមាគមគ្រូបង្រៀនកម្ពុជាឯករាជ្យ អ្នកគ្រូ អ៊ុក ឆាយ៉ាវី មានប្រសាសន៍ថា អ្នកគ្រូមិនចាប់អារម្មណ៍លើយុទ្ធនាការ

នេះ ប៉ុន្មាននោះទេ ពីព្រោះអ្នកគ្រូគិតថា ក្រសួងធ្វើឲ្យតែល្អមើល ចំណែកលទ្ធផលនឹងមិនបានល្អប្រសើរឡើយ ព្រោះទាំងគ្រូ

ទាំងសិស្ស នៅខ្វល់ច្រើនលើបញ្ហាជីវភាពប្រចាំថ្ងៃ។"


"អ្នកគ្រូបន្តថា យុទ្ធនាការនេះអាចជោគជ័យទៅបានទាល់តែក្រសួងពង្រឹងគុណភាពអប់រំ និងផ្គត់ផ្គង់ប្រាក់ខែឲ្យលោកគ្រូ អ្នកគ្រូ

ក្នុងកម្រិតមួយឲ្យពួកគាត់មានជីវភាពរស់សមរម្យជាចម្បង៖ «ដើម្បីប្រកួតប្រជែងឲ្យបានល្អលុះត្រាតែលោកគ្រូ អ្នកគ្រូ រស់នៅ

មានជីវភាពសមរម្យ ហើយសិស្សានុសិស្សទទួលបានការអប់រំដោយភាពថ្លៃថ្នូរ»"។ សូមអានអត្ថបទក្នុងខ្សែភ្ជាប់ខាងក្រោម។


យោបល់ខ្ញុំគឺថា រឿងតម្លើងប្រាក់ខែគ្រូនិងរឿងបង្កើនគុណភាពអប់រំ, ដែលខ្ញុំក៏ជួយគាំទ្រ, ជារឿងដែលជាប់ទាក់ទងដល់កិច្ចការ

ស្អាតស្អំនោះផងដែរ។ ដូច្នេះ មនុស្សអ្នកចេះដឹងទាំងហ្នឹង ចាំបាច់ត្រូវយល់ស្របថា ការថែរក្សាបរិស្ថានស្អាតស្អំក្នុងទីធ្លាសាលាក្តី

ក្នុងថ្នាក់រៀនក្តី គឺជាការចាំបាច់មួយ ក្នុងបរិយាកាសនៃកម្មវិធីសិក្សាទាំងសាលាខ្ពស់ទាំងថ្នាក់ទាប ព្រោះវានឹងជួយឱ្យពួកគ្រូៗ

និងសិស្ស ទាំងពាន់ ទាំងម៉ឺននាក់ មានមោទនភាពហ៊ឹកហ៊ាក់សឿងបឿងក្នុងអារម្មណ៍ ដោយសារសោភ័ណភាពល្អត្រកាល នៃ

សាលារបស់ខ្លួន ស្រដៀងគ្នានឹងទិដ្ឋភាពព្រះរាជវាំងនៃរូបខាងលើ។


ដូច្នេះដែលពួកគេ(គួរ)ជួយជ្រោមជ្រែង ឬជួយជម្រុញឱ្យកម្មវិធីដែលគេផ្ចុងផ្តើមបង្កើតឡើងនេះ មានប្រសិទ្ធភាពល្អ ប្រកបដោយ

ជោគជ័យជាក់ស្តែង (កុំ)គិតតែរឿងលុយច្រើន តែមានគំនិតឆិនឆៃមិនខ្វល់ចំពោះសោភ័ណភាពថ្លៃថ្នូរនៃបរិស្ថានដែលជាកន្លែង

សិក្សា ហើយដែលពួកគ្រូនិងសិស្សចូលទៅជួបជុំគ្នា បង្រៀននិងក្រេបយកចំណេះវិជ្ជាជារឿងរាល់ថ្ងៃនៃអំឡុងបវេសនកាលនោះ។


សុំឱ្យជឿថា កាលបើគ្រូនិងសិស្សទាំងពាន់ទាំងម៉ឺននាក់មានមោទនភាពក្នុងអារម្មណ៍(ដោយសារ)សោភ័ណភាពថ្នាក់រៀនស្អាតល្អ

ទីធ្លាសាលាស្អាតបាត, គ្មានសម្រាមពាសវាលពាសកាល, ហើយក៏ប្រកបដោយផ្កាភ្ញីដើមឈើតូចៗស្រស់ស្អាត ដែលភ្នែករាល់គ្នា

មើលឃើញជារៀងរាល់ថ្ងៃ វានឹងធ្វើឱ្យមោទនភាពនោះ បានក្លាយជាកម្លាំងចិត្តសាស្ត្រ ដែលតផ្ជាប់ទៅសតិបញ្ញាអ្នករាល់គ្នាហើយ

វាជួយប៉ះប៉ូវឱ្យសតិបញ្ញាហ្នឹងកាន់តែលូតលាស់ដុះដាលល្អឡើងចំពោះគ្រូនិងសិស្ស ក្នុងបឋមវ័យនៃកម្មវិធីសិក្សា។


មោទនភាពនេះគឺប្រាកដជាមានឋាមពលសំបើម ដល់សរសៃសរសូងនៃខួរក្បាលអ្នករាល់គ្នាជាគ្រូនិងសិស្ស។ នេះហើយជាផល

វិជ្ជមានធំ ផលិតដោយសោភ័ណភាពនៃថ្នាក់រៀនស្អាត និងបរិវេណស្អាតល្អត្រកាលជុំវិញទីធ្លាសាលា។ ដូច្នេះ សូម(កុំ)មើលរំលង

ផលវិជ្ជមាននៃមោទនភាពមួយនេះសោះឡើយ។


កាលបើសាលាមួយ បានទទួលជោគជ័យខ្ពស់ក្នុងកម្មវិធីសិក្សា នៃឆ្នាំនិមួយៗនោះ ពួកគ្រូៗគួរទទួលបានប្រាក់បៀវត្សខ្ពស់តាម

លទ្ធផលល្អខ្ពស់ដូច្នោះដែរ។ អ៊ីចឹង ពួកគ្រូរាល់គ្នាគួរយល់ឱ្យច្បាស់ពីផលវិជ្ជមាន ខ្ញុំបានពន្យល់ហ្នឹង ហើយចាប់ផ្តើម ជួយជ្រោម

ជ្រែងកម្មវិធី ប្រណាំងសាលារៀនស្អាត ព្រមទាំងធ្វើកិច្ចការនេះឱ្យបានជោគជ័យជាមុនសិន មុននឹងបានទទួលបៀវត្សខ្ពស់។


កិច្ចការល្អដែលនឹងបង្កើតជាលទ្ធផលល្អ គឺប្រាកដជាបានមកពីអ្នករាល់គ្នាមានមោទនភាពល្អ, ជាចំណីខួរក្បាល, ដោយសារវា

បានទទួលពីផ្នែកមួយនៃទស្សនីយភាពល្អគួរគយគន់ក្នុងបរិវេណសាលា ហើយថ្នាក់រៀននិមួយ ក៏លាបថ្នាំពណ៌តែមួយ មើលទៅ

ឃើញស្អាតបាតល្អ មានតុកៅអីថ្មីៗតាមសម័យទំនើប តែមិនមែនជាកៅអីកញ្ចាស់ៗសល់ពីជំនាន់ប៉ុលពតមកម៉្លេះនោះទេ៕