 |
| សាលាដំបូងខេត្តពោធិ៍សាត់។ រូបថតថ្ងៃទី២៩ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០១៥ RFA/Chin Chetha |
ចៅក្រមសាលាដំបូងខេត្តពោធិ៍សាត់ សម្រេចបន្តឃុំខ្លួនអ្នកសារព័ត៌មានបីនាក់ ដែលចោទពីបទកំហែងយក តាមសំណើរបស់តំណាងអយ្យការដើម្បីរង់ចាំមេធាវីរបស់ជនត្រូវចោទ ឬលិខិតសុំនៅក្រៅឃុំបណ្ដោះអាសន្ន។ អគ្គនាយកទូរទស្សន៍ អឹម.អេស.ចេ (MSJ) និងជាប្រធានរបស់អ្នកយកព័ត៌មានទាំងបីនាក់ អះអាងថា ការចោទប្រកាន់ និងចាប់ខ្លួននេះ ធ្វើឡើងដោយអយុត្តិធម៌លើអ្នកកាសែត។
អគ្គនាយកទូរទស្សន៍អនឡាញ (Online) ឈ្មោះ អឹម.អេស.ចេ គឺលោក ម៉េង សុភ័ណ្ឌ ថ្លែងរិះគន់ថា ចៅក្រម ឬមន្ត្រីអាវុធហត្ថ គួរតែចាត់ការលើឈ្មួញរកស៊ីឈើដែលប្ដឹងឲ្យចាប់ខ្លួនអ្នកកាសែតដែរ ព្រោះលោកយល់ថា សហការីរបស់លោកគ្រាន់តែជាជនរងគ្រោះចាញ់បោកគេ ទើបមានការចោទប្រកាន់ និងចាប់ខ្លួនបញ្ជូនទៅតុលាការ កាលពីថ្ងៃទី២៩ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១៦ រួចបន្តឃុំនៅពន្ធនាគារខេត្តពោធិ៍សាត់។
លោកស្នើឲ្យចៅក្រមពិនិត្យមើលលើអង្គហេតុនៃសំណុំរឿង និងផ្ដល់ភាពយុត្តិធម៌ដល់កូនចៅលោក បន្ទាប់ពីលោកបានដាក់លិខិតស្នើសុំឲ្យសហការីរបស់លោកទាំងបីរូបបាននៅក្រៅឃុំបណ្ដោះអាសន្ន កាលពីថ្ងៃទី៣ ខែមករា។ លោកជឿថា បើចៅក្រមមានគតិយុត្តិធម៌កូនចៅលោកនឹងបាននៅក្រៅឃុំបន្ទាប់ពីដាក់លិខិតស្នើសុំ ឬមានមេធាវីការពារសិទ្ធិឲ្យអ្នកសារព័ត៌មានទាំងបីនាក់៖ «ខ្ញុំយល់ថា វាមិនមានភាពយុត្តិធម៌សម្រាប់អ្នកសារព័ត៌មាន ព្រោះដោយសារទីមួយលោក ហេង ហ្នឹង ខ្ញុំបានទទួលព័ត៌មានពីភ្នាក់ងាររបស់ខ្ញុំថា គាត់បានអញ្ជើញភ្នាក់ងាររបស់ខ្ញុំទៅញ៉ាំបាយ ដល់ពេលទៅបាយទៅក៏បាយជុំគ្នា ក៏សុំរាប់អានជាមួយគ្នាទៅអីទៅ ដល់សុំរាប់អានគ្នាក៏រឿងហេតុការណ៍កើតឡើងស្រាប់តែមានប៉េអឹមអីមកឃាត់។ ខ្ញុំគ្រាន់តែសុំឲ្យសមត្ថកិច្ច ឬតុលាការជួយរកភាពយុត្តិធម៌ ព្រោះឈ្មួញរកស៊ីឈើម្នាក់បានរកស៊ីបំផ្លាញឈើ តែមិនមានការឃាត់ ឬហៅមកសាកសួរ»។
អ្នកយកព័ត៌មានឲ្យទូរទស្សន៍ អឹម.អេស.ចេ ដែលត្រូវមន្ដ្រីកងរាជអាវុធហត្ថស្រុកភ្នំក្រវាញ ចាប់ខ្លួនទាំងបីនាក់ គឺទីមួយឈ្មោះ ស៊ិន សោភ័ណ្ឌ ទីពីរឈ្មោះ សួន ណៃ និងទីបីឈ្មោះ ចាន់ ពិសិដ្ឋ។
យោងតាមការចុះផ្សាយរបស់សារព័ត៌មានក្នុងស្រុក និងអ្នកកាសែតខ្លះអះអាងថា ដើមបណ្ដឹងឈ្មោះ ហេង ដែលគេស្គាល់ថា ជាអ្នករកស៊ីឈើល្បីម្នាក់នៅស្រុកភ្នំក្រវាញ បានណាត់អ្នកកាសែតទាំងបីនាក់ ទៅហូបបាយនៅហាងមួយឋិតនៅភូមិព្រែកបី ឃុំសំរោង ដើម្បីសុំសម្រួលមិនឲ្យចុះផ្សាយនូវរូបភាពបទល្មើសដឹកឈើដែលអ្នកទាំងបីថតបាន។ ប្រភពដដែលបន្តថា ពេលអ្នកទាំងបីកំពុងអង្គុយហូបបាយ ស្រាប់តែឈ្មោះ ហេង ឲ្យលុយចំនួន ៣០០ដុល្លារដាក់ក្រោមចានបាយ ដោយអ្នកកាសែតប្រកែកមិនទទួលយកស្រាប់តែយកទៅញាត់ក្នុងហោប៉ៅ ក្រោយមកទើប ប៉េអឹមចាប់ខ្លួនតែម្ដង។
អ្នកនាំពាក្យអយ្យការអមសាលាដំបូងខេត្តពោធិ៍សាត់ លោក ឡុង ជាប បញ្ជាក់យ៉ាងខ្លីថា អ្នកទាំងបីត្រូវបានចោទពីបទកំហែងយក តាមមាត្រា៣៦៣ និងមាត្រា៣៦៤ នៃក្រមព្រហ្មទណ្ឌ។ ប៉ុន្តែលោកបដិសេធមិនអត្ថាធិប្បាយពីអង្គហេតុ និងដើមបណ្ដឹងនោះមានឈ្មោះអ្វី ហើយមានមុខរបរអីនោះទេ ដោយគ្រាន់តែប្រាប់ថា បច្ចុប្បន្នសំណុំរឿងបញ្ជូនដល់ដៃចៅក្រមស៊ើបហើយ ចាំសួរចៅក្រមចុះ។
ចំណែកចៅក្រមកាន់សំណុំរឿងនេះ លោក កេត សុជាតិ ថា លោកមិនទាន់ទទួលបានលិខិតស្នើសុំនៅក្រៅឃុំរបស់ជនសង្ស័យនៅឡើយទេ នៅគ្រាដែលពួកគេបដិសេធមិនឆ្លើយបំភ្លឺអ្វីដល់ចៅក្រមដោយរង់ចាំមានមេធាវីសិន។ លោកបង្ហើបយ៉ាងខ្លីថា អង្គហេតុដែលតំណាងអយ្យការបញ្ជូនមកឲ្យស៊ើបសួរ គឺករណីអ្នកទាំងបីទៅឃាត់ឡានគេទារលុយជាថ្នូរនឹងការមិនចុះផ្សាយព័ត៌មាន៖ «ជាមូលដ្ឋាននៃការស៊ើបសួរបឋមនេះ គឺខ្ញុំត្រូវស៊ើបសួរជុំទាំងអស់។ ទាំងអ្នកប្ដឹង របាយការណ៍មន្ត្រីនគរបាលយុត្តិធម៌ ការដាក់បន្ទុក ការដោះបន្ទុកដែលត្រូវធ្វើហ្នឹងណា។ អ៊ីចឹងវាអត់ទាន់មានអី តែបញ្ហាចម្បងខ្ញុំនឹងធ្វើដីកាកោះហៅខាងអ្នកប្ដឹងដើម្បីមកបំភ្លឺ ហើយម្យ៉ាងទៀត រង់ចាំតែគាត់ (ជនសង្ស័យ) មានមេធាវី យើងអញ្ជើញគាត់មកសាកសួរចម្លើយចំពោះមុខមេធាវី ជាមួយអយ្យការអីទៅណា»។
មាត្រា៣៦៣ នៃក្រមព្រហ្មទណ្ឌ ចែងថា អំពើកំហែងយក គឺជាអំពើដែលប្រព្រឹត្តដោយការប្រើហិង្សា ការគំរាមកំហែងថានឹងប្រើហិង្សា ឬដោយបង្ខិតបង្ខំ ដើម្បីទទួលបាននូវហត្ថលេខា ឬស្នាមមេដៃ ការសន្យា ឬការបោះបង់ចោលអ្វីមួយ ការបង្ហាញអាថ៌កំបាំងណាមួយ ការប្រគល់មូលនិធិ តម្លៃ ឬទ្រព្យសម្បត្តិអ្វីមួយ។ ចំណែកមាត្រា៣៦៤ ដែលចែងពីទោសបញ្ញត្តិ នៃអំពើកំហែងយក គឺត្រូវផ្ដន្ទាទោសដាក់ពន្ធនាគារពីពីរឆ្នាំ ទៅប្រាំឆ្នាំ និងពិន័យជាប្រាក់ពីបួនលានរៀល ដល់ដប់លានរៀល។
នាយកវិទ្យាស្ថានកម្ពុជា សម្រាប់ការសិក្សាផ្នែកសារព័ត៌មាន (CIMS) លោក មឿន ឈានណារិទ្ធិ ថ្លែងថា លោកមិនកាន់ជើងអ្នកសារព័ត៌មានដែលធ្វើខុសនោះទេ តែលោកសង្កេតឃើញអ្នកសារព័ត៌មានដែលត្រូវគេចោទប្រកាន់ ឬចាប់ខ្លួនភាគច្រើន គឺត្រូវចាញ់បោកគេ។ លោកថា វាជារឿងមួយលំបាកដែលសមត្ថកិច្ចមួយចំនួនត្រូវរ៉ូវជាមួយជនល្មើស ប៉ុន្តែអ្នកសារព័ត៌មានត្រូវឈលើវិជ្ជាជីវៈរបស់ខ្លួន។
លោក ណារិទ្ធិ បន្ថែមថា អ្នកសារព័ត៌មានរងការចោទពីបទកំហែងយកលុយ វាជារឿងដែលមិនសមហេតុផលឡើយ ដោយលោកចោទជាសំណួរថា ពេលគំរាមនោះអ្នកសារព័ត៌មានមានកាំភ្លើងក្នុងដៃឬអត់ ហើយអ្នកសារព័ត៌មានណាខ្លះដែលហ៊ានជាប់គុកដោយការយកប្រាក់បន្តិចបន្តួចនោះ។ ទោះជាយ៉ាងណាលោកទទួលស្គាល់ថា អ្នកសារព័ត៌មានក្នុងស្រុកមួយចំនួនពុំមានប្រាក់ខែត្រឹមត្រូវ ទើបពេលខ្លះអ្នកសារព័ត៌មានធ្វើខុសពីវិជ្ជាជីវៈរបស់ខ្លួន។ ប៉ុន្តែលោកថា ដើម្បីការពារខ្លួនពីការធ្វើបាបផ្នែករាងកាយ ឬចោទប្រកាន់តាមផ្លូវច្បាប់ អ្នកសារព័ត៌មានត្រូវតែគោរពវិជ្ជាជីវៈឲ្យបានខ្ជាប់ខ្ជួន៖ «ក្នុងក្រមសីលធម៌ វិជ្ជាជីវៈតែងតែដាស់តឿនដល់អ្នកសារព័ត៌មានឲ្យគោរពក្រមសីលធម៌ និងវិជ្ជាជីវៈ ព្រោះអីគ្មានអ្វីការពារខ្លួនយើងបានប្រសើរបំផុតលើសពីការគោរពតាមវិជ្ជាជីវៈនោះទេ។ ដើម្បីពង្រឹងការប្រព្រឹត្តខុសរបស់អ្នកសារព័ត៌មានតាមខេត្ត អង្គភាពនីមួយៗគួរផ្ដល់ប្រាក់បៀវត្សរ៍សមរម្យ ហើយដាក់កំហិតតឹងរ៉ឹង បើមានសេចក្ដីរាយការណ៍ថា អ្នកសារព័ត៌មានណាធ្វើខុសក្រមសីលធម៌ធ្ងន់ធ្ងរ គេអាចត្រូវបញ្ឈប់ការងារ ឬបណ្ដេញចេញតែម្ដង»។
ចាប់តាំងពីឆ្នាំ១៩៩៣ ដែលប្រទេសកម្ពុជា ប្រកាន់យករបបប្រជាធិបតេយ្យ សេរី ពហុបក្ស មានអ្នកសារព័ត៌មាននៅកម្ពុជា ប្រហែល ១៣នាក់ ត្រូវបានសម្លាប់ និងជាច្រើននាក់ទៀតត្រូវបានធ្វើបាបលើរាងកាយ និងចោទប្រកាន់តាមផ្លូវច្បាប់ពីបទកំហែងយក ឬបទល្មើសផ្សេងទៀតតាមបណ្ដឹងរបស់ជនខិលខូច ឬអ្នកមានអំណាច។ ករណីសម្លាប់អ្នកកាសែតខ្លះ មិនទាន់រកយុត្តិធម៌ឃើញនៅឡើយ៕
No comments:
Post a Comment