ក្នុងពេលបច្ចុប្បន្នមានជនបរទេសជាច្រើនបានចូលមកប្រទេសកម្ពុជា ក្នុងនាមជាជនអន្តោប្រវេសន៍ដើម្បីមកធ្វើការងារផ្សេងៗ ចូលមករស់នៅ និងរៀបការជាមួយពលរដ្ឋខ្មែរជាដើម។ ពួកគេខ្លះមានចំណូលចិត្តរៀនអក្សរ និងនិយាយភាសាខ្មែរ។«ខ្ញុំស្រលាញ់ការងារបកប្រែត្រង់ ពេលយើងធ្វើការងារបកប្រែមានអារម្មណ៍ថា យើងជួយគេច្រើន ជាពិសេសអ្នកអត់ចេះអង់គ្លេស ដែលកំពុងរស់នៅស្រុកអាមេរិក ការងារដែលខ្ញុំធ្វើភាគច្រើនគឺនៅផ្នែកពេទ្យ និងផ្នែកតុលាការនៅសហរដ្ឋអាមេរិក ហើយភាគអ្នកដែលអត់ចេះអង់គ្លេស នៅអាមេរិក គាត់ត្រូវការជំនួយច្រើន ហើយនៅពេលយើងបកឲ្យគាត់យល់គាត់អរគុណយើង»៖ នេះជាសម្ដីរបស់ជនជាតិអាមេរិក ស្បែកសម្នាក់គឺលោក ថេន័រ អ៊ិលស្វត (Tanner Ellsworth) ដែលបច្ចុប្បន្នកំពុងរស់នៅក្នុងរដ្ឋវឺជីនៀ (Virginia) នៃសហរដ្ឋអាមេរិក។
ក្នុងវ័យ ៣៣ឆ្នាំ លោក ថេន័រ អ៊ិលស្វត កើតនៅរដ្ឋយូថា (Utah) នៃសហរដ្ឋអាមេរិក មានបងប្អូន ៩នាក់ ប្រុស៨ និងស្រីម្នាក់ ហើយគាត់ជាកូនទី២។
មានមាឌធំដំបង សក់ពណ៌ទង់ដែង បុរសជនជាតិអាមេរិក រូបនេះ បានរៀបរាប់ពីប្រវត្តិរូបសង្ខេបរបស់ខ្លួនថា លោកបានចាប់អាជីពជាអ្នកបកប្រែភាសាខ្មែរជាង ១០ឆ្នាំហើយ រាប់ចាប់តាំងពីឆ្នាំ២០០៤ មក។ លោក ថេន័រ និយាយថា នេះជាការងារដ៏ប្រសើរមួយដែលលោកចូលចិត្តធ្វើបំផុត។ ចំណុចខ្លាំងទី១នោះ ក្រៅអំពីការជួយមនុស្ស ការងារនេះមិនបានដាក់បន្ទុកឲ្យគាត់ ដូចជាត្រូវធ្វើរបាយការណ៍នៅពេលបញ្ចប់ការងារនោះទេ ដូច្នេះវាមានភាពដាច់ស្រឡះ។ ជាងនេះ ទៅទៀត ឪពុករបស់លោកក៏មានប្រវត្តិការងារជាអ្នកបកប្រែដែរ៖ «ការងារបកប្រែ ពេលខ្ញុំបកប្រែឲ្យគេម្ដងៗ គេហាមមិនឲ្យខ្ញុំឲ្យលេខទូរស័ព្ទ ដើម្បីកុំឲ្យមានភាពលំអៀង...»។
ឪពុករបស់លោក ជាមន្ត្រីទូតរបស់ក្រសួងការបរទេសអាមេរិក គាត់ធ្លាប់ជាអ្នកបកប្រែភាសាអេស្ប៉ាញ រុស្សី ភាសាអារ៉ាប់ ភាសាបារាំង និងភាសាអាល្លឺម៉ង់។ បច្ចុប្បន្នឪពុករបស់គាត់ក៏ចេះអានភាសាខ្មែរ ប៉ុន្តែមិនសូវជាចេះនិយាយនោះទេ។
នៅពេលសួរថា តើហេតុអ្វីលោក ថេន័រ អាចប្រើប្រាស់ភាសាខ្មែរ ទាំងសរសេរ អាន និងនិយាយបានល្អដូច្នេះ?
លោកបានឆ្លើយតបថា កាលពីឆ្នាំ២០០២ ថ្នាក់ដឹកនាំនៃព្រះវិហារគ្រិស្តសាសនាបានបញ្ជូនគាត់ឲ្យទៅសាលារៀនមួយនៅក្នុង រដ្ឋយូថា រយៈពេល ២ខែ ជាមួយគ្រូដែលជាជនជាតិអាមេរិក ដូចគ្នា ដើម្បីរៀនភាសាខ្មែរក្នុងមួយថ្ងៃ ៨ម៉ោង ដែលពេលនោះលោកបានចេញទៅរៀនជាមួយជនជាតិអាមេរិក ៤នាក់ផ្សេងទៀត។ លោកបានរំលឹកថ្ងៃដំបូងដែលលោកចាប់ផ្ដើមរៀនភាសាខ្មែរដូច្នេះ៖ «ខ្ញុំគ្រាន់តែចាំថ្ងៃដំបូង គ្រូចូលមក ៣នាក់...»។
លោកបន្តទៀតថា បន្ទាប់ពីរៀនចប់រយៈពេល ២ខែ គេបានតម្រូវឲ្យលោកចុះបេសកកម្មចំណាយពេលរៀនមួយថ្ងៃមួយម៉ោងបន្ថែមទៀត។ គាត់គិតថា ខ្លួនដូចជារៀនចេះច្រើនគ្រាន់បើដែរ ប៉ុន្តែនៅពេលជួបជនជាតិខ្មែរ គាត់ស្ដាប់ការសន្ទនាមិនបានសោះ។ លោកបានប្រសើរបន្តិច បន្ទាប់ពីលោកបានធ្វើការជាមួយជនជាតិខ្មែរច្រើននៅក្នុងព្រះវិហារ និងបានជួបប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយបងប្អូនខ្មែរជារៀងរាល់ថ្ងៃ៖ «ពេលជួបខ្មែរម្ដងៗ ឃើញគេស្រីក៏ហៅលោកពូៗដែរ គេអស់សំណើច (សំឡេងសើច...)»។
លោកបានរំលឹកថា កាលពីឆ្នាំ២០០៤ លោកបានស៊ីឈ្នួលបកប្រែឲ្យក្រុមវិទ្យាសាស្ត្រ និងអ្នកអភិរក្សបរិស្ថាន ក្នុងសិក្ខាសាលាមួយដែលមានអ្នកស្រាវជ្រាវមកពីទូទាំងពិភពលោកកំពុងធ្វើការលើគម្រោងអភិរក្សប្រភេទសត្វ និងរុក្ខជាតិផ្សេងៗ នៅទីក្រុងឡុង ប្រទេសអង់គ្លេស ហើយក្នុងនោះគឺមានអ្នកអភិរក្សខ្មែរម្នាក់ ក្នុងគម្រោងអភិរក្សសត្វអណ្ដើកនៅតំបន់ភ្នំក្រវាញ។
លោកថា លោកមានការពិបាកខ្លាំងមែនក្នុងការបកប្រែនៅពេលនោះ។ ប៉ុន្តែលោកមិនពិបាកដូចពីមុនទេ ការស្ដាប់ និងនិយាយភាសាខ្មែររបស់លោកឥឡូវបានប្រសើរច្រើនណាស់។ នៅពេលបកប្រែម្ដងៗ លោកតែងទទួលបានការគាំទ្រ និងការសរសើរពីអ្នកដែលទទួលសេវាបកប្រែពីលោក ដោយសារការបកប្រែរបស់លោកនៅពេលបច្ចុប្បន្នស្ទាត់ជំនាញ ទោះបកប្រដេញពីភាសាអង់គ្លេស មកភាសាខ្មែរ ឬពីភាសាខ្មែរទៅភាសាអង់គ្លេសក្ដី៖ «»។
ធ្វើការក្នុងនាមជាសាសនាវិទូនៃព្រះវិហារសាសនាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ សម្រាប់ពួកបរិសុទ្ធ ថ្ងៃចុងក្រោយ នៅទីក្រុងថាខូម៉ា (Tacoma) និងទីក្រុងសៀអាថល (Seattle) រដ្ឋវ៉ាស៊ីនតោន រយៈពេល ២ឆ្នាំ មានក្រុមជំនុំជាពលរដ្ឋខ្មែរជាច្រើន។ នៅទីនោះ លោកបានបង្រៀនភាសាអង់គ្លេសដល់ខ្មែរ បង្រៀនថ្នាក់ចូលសញ្ជាតិផង និងបង្រៀនអក្សរខ្មែរដល់កូនខ្មែរដែលកើតនៅសហរដ្ឋអាមេរិក ដោយស្ម័គ្រចិត្ត។
ភាសាខ្មែរនេះហើយ គឺជាយានមួយជំរុញឲ្យលោកកាន់តែមានបេះដូង និងមានទំនាក់ទំនងកាន់តែកៀកជាមួយខ្មែរ។
នៅខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០០៥ លោកបានទៅលេងស្រុកខ្មែរជាលើកដំបូង។ នៅឆ្នាំ២០០៦ លោកបានចាប់ផ្ដើមធ្វើអ្នកបកប្រែពេញម៉ោង។ នៅស្រុកខ្មែរ លោកធ្លាប់ធ្វើជាពិធីករឲ្យស្ថានីយទូរទស្សន៍ ស៊ី.ធី.អិន (CTN) ទូរទស្សន៍ ម៉ាយធីវី (MYTV) ក្នុងកម្មវិធី Cellcard Star។ នៅពេលដែលលោកមកស្រុកខ្មែរនោះហើយ លោកបានស្គាល់ស្ត្រីខ្មែរម្នាក់ ដែលឆក់យកបេះដូងបុរសជនជាតិអាមេរិករូបនេះ។
នៅឆ្នាំ២០០៨ លោក ថេន័រ បានរៀបការជាមួយលោកស្រី ស៊ុំ សាវលីន (Savlin Sum) ហៅវិសុទ្ធ។ នៅឆ្នាំ២០០៩ លោកបានធានាភរិយាទៅរស់នៅសហរដ្ឋអាមេរិក។ បច្ចុប្បន្នលោកមានកូន ៣នាក់ ប្រុសម្នាក់ និងស្រី ២នាក់។
ក្រៅអំពីឈ្មោះ ថេន័រ លោកក៏មានឈ្មោះហៅក្រៅជាភាសាខ្មែរដែរ គឺឈ្មោះថា សុភណ្ឌ។ លោកថា លោកពេញចិត្តឈ្មោះនេះណាស់ព្រោះមានអត្ថន័យល្អ។
លោក ថេន័រ គឺជាមនុស្សចូលចិត្តនិយាយលេងសើច និងចេះយកអាសាអ្នកដទៃ។ លោកអាចប្រាស្រ័យទាក់ទងជាភាសាខ្មែរយ៉ាងរលូន និងឆ្លើយតបយ៉ាងឆាប់រហ័ស ចេះនិយាយពាក្យគ្រលាស់ និងចេះនិយាយកំប្លុកកំប្លែងលេងសើចទៀតផង។ អ្នកនៅក្បែរគាត់ភាគច្រើន តែងទទួលបានភាពរីករាយតាមរយៈសំដីសំដៅប៉ៃឡាំរបស់គាត់៖ «»។
ងាកមករឿងហូបចុកវិញ ថេន័រ បានឆ្លើយរៀបរាប់យ៉ាងសាមញ្ញនូវមុខម្ហូប ឬចំណីខ្មែរជាច្រើនមុខដែលគាត់ចូលចិត្ត៖ «ខ្ញុំចូលចិត្តខសាច់ជ្រូក នំបញ្ចុក បាញ់ឆែវ ឆាខ្ញី ខ្ញុំចូលចិត្តច្រើនមុខ ទោះជាចង្រិត អាពីង អង្ក្រងអីក៏ខ្ញុំញ៉ាំដែរ។ (ម្ហូប) ខ្លះប្រពន្ធខ្ញុំអត់ហ៊ានតែខ្ញុំហ៊ាន ប្រពន្ធខ្ញុំអត់ចេះញ៉ាំអាពីង ខ្ញុំដាក់អាពីងវ៉ាប់ៗ (សើច...) វាឆ្ងាញ់។ ដំបូងញញើតដែរ ដំបូងធ្វើលក្ខណៈរបៀបដូចយើងចង់បង្ហាញថា យើងហ៊ាន ដល់ឆ្ងាញ់ទៅចេះតែញ៉ាំទៀត (សើច...)»។
ក្រៅអំពីចំណូលចិត្តក្នុងអាជីពការងារជាអ្នកបកប្រែនេះ ប្រាក់ចំណូលបានពីការងារនេះបានច្រើនគួរសមដែរ។ លោកអាចប៉ាន់ប្រមាណថា ក្នុងមួយថ្ងៃលោកអាចទទួលបានប្រាក់ឈ្នួលប្រមាណ ៥០០ដុល្លារ ឬច្រើនជាងនេះ។
លោកបានរៀបរាប់ថា ពីគោលបំណងក្នុងជីវិតគ្រួសារដូច្នេះ៖ «យើងជាឪពុក ឬម្ដាយ គោលបំណងរបស់យើងឥឡូវវាខុសប្លែកពីកាលយើងនៅក្មេង។ ខ្ញុំមានកូន ៣នាក់ ខ្ញុំចង់ផ្ដល់ជីវភាពល្អ ជាគោលបំណងសំខាន់ទី១របស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំចង់ចិញ្ចឹមគាត់ឲ្យគាត់ក្លាយជាមនុស្សល្អ ខ្ញុំចង់ក្លាយជាមនុស្សដើរតាមព្រះ»។
ថ្វីបើលោកចេះភាសាខ្មែរ ទាំងអក្សរ និងនិយាយក្ដី លោកមានចំណូលចិត្តក្នុងការរៀនភាសាផ្សេងៗទៀត។ ទន្ទឹមនឹងគ្នានេះ លោកក៏ចេះភាសាវៀតណាម អេស្ប៉ាញ ហើយបច្ចុប្បន្នលោកបានចាប់ផ្ដើមរៀនភាសាចិន មួយទៀត៕
No comments:
Post a Comment