Sunday, January 22, 2017

ពលរដ្ឋ​ខេត្ត​ត្បូងឃ្មុំ​ស្នើ​ឲ្យ​អាជ្ញាធរ​ចាត់​វិធានការ​ចំពោះ​បទល្មើស​នេសាទ


សម្រាស់ និង​របាំង​អួន​ក្រឡា​ញឹក​នៅ​តំបន់​ព្រែក​អភិរក្ស ឬ​បឹង​អភិរក្ស​ប៉ព្រេង នៅ​ក្នុង​ភូមិ​បុស្នោរ ឃុំ​ត្រពាំងព្រីង ស្រុក​តំបែរ ខេត្ត​ត្បូងឃ្មុំ កាល​ពី​ថ្ងៃ​ទី​២១ ខែ​មករា ឆ្នាំ​២០១៧។ Photo Provided



ប្រជា​សហគមន៍​នៅ​ឃុំ​ត្រពាំងព្រីង ស្រុក​តំបែរ ខេត្ត​ត្បូងឃ្មុំ បារម្ភ​ថា ទិន្នផល​ត្រី​ក្នុង​បឹង និង​ព្រែក នឹង​ត្រូវ​ថយ​ចុះ ដោយសារ​បទល្មើស​នេសាទ​កើត​មាន​យ៉ាង​អនាធិបតេយ្យ ដោយ​គ្មាន​ការ​ទប់ស្កាត់។ បន្ថែម​ពី​នេះ គឺ​បណ្ដាល​ឲ្យ​ប៉ះពាល់​ដល់​ការ​នេសាទ​ជា​លក្ខណៈ​គ្រួសារ​របស់​ប្រជាពលរដ្ឋ​នៅ​ក្នុង​ភូមិ​ទៀត​ផង ប្រសិន​បើ​អាជ្ញាធរ​ពាក់ព័ន្ធ​នៅ​តែ​បណ្តោយ​ឲ្យ​សកម្មភាព​ទាំងនោះ​កើត​ឡើង​បន្ត​ទៀត។

ប្រជា​សហគមន៍​ឃុំ​ត្រពាំងព្រីង ស្នើ​ឲ្យ​អាជ្ញាធរ​ពាក់ព័ន្ធ​ជួយ​អន្តរាគមន៍​លើ​ករណី​បទល្មើស​នេសាទ​នៅ​តំបន់​ព្រែក​អភិរក្ស​ប៉ព្រេង ឬ​បឹង​អភិរក្ស​ប៉ព្រេង ក្នុង​ភូមិ​បុស្នោរ ឲ្យ​បាន​ឆាប់​រហ័ស។

បទល្មើស​នេសាទ​ទាំងនោះ​មាន​ដូចជា ការ​ឆក់ ដាក់​របាំង​អួន​សាច់​ក្រឡា​ញឹក​ស្ទើរ​ពេញ​ផ្ទៃ​ព្រែក ព្រម​ទាំង​ការ​ដាក់​សម្រាស់​ជាច្រើន​កន្លែង​ទៀត​ផង។ ប្រជា​សហគមន៍​បាន​ត្រឹម​រាយការណ៍​ទៅ​អាជ្ញាធរ​មូលដ្ឋាន ប៉ុន្តែ​មិន​ទាន់​ឃើញ​មាន​វិធានការ​ណា​មួយ​ឡើយ បើ​ទោះ​បី​ជា​សកម្មភាព​ទាំងនោះ​កើត​ឡើង​ជា​យូរ​ណាស់​មក​ហើយ​ក្តី។

ប្រជា​សហគមន៍​ភូមិ​បុស្នោរ ឃុំ​ត្រពាំងព្រីង លោក ផុន ឈឿន មាន​ប្រសាសន៍​ថា ក្នុង​ផ្ទៃ​ព្រែក​ប៉ព្រេង ឬ​បឹង​អភិរក្ស​ប៉ព្រេង ស្ទើរ​តែ​ទាំងអស់​ត្រូវ​បាន​គ្រប់គ្រង​ដោយ​បុគ្គល​ម្នាក់ ឬ​ពីរ​នាក់​ប៉ុណ្ណោះ។ លោក​បន្ត​ថា ពួក​គេ​គ្រប់គ្រង​តាម​រយៈ​ធ្វើ​អាជីវកម្ម​នេសាទ​របស់​ខ្លួន ដូចជា​កាប់​ឫស្សី​ដែល​មាន​ដុះ​នៅ​ក្បែរៗ​មាត់​ព្រែក​ដាក់​សម្រាស់​ផ្តាច់​មុខ​ដែល​មាន​ជិត ២០​កន្លែង។ បន្ថែម​ពី​នេះ ពួក​គេ​ដាក់​របាំង​អួន​កាត់​ទទឹង​លើ​ផ្ទៃ​ព្រែក​ស្ទើរ​តែ​ទាំង​ស្រុង​ទៀត​ផង។ បញ្ហា​នេះ លោក​បារម្ភ​ថា​វា​មិន​ត្រឹម​តែ​ប៉ះពាល់​ដល់​ប្រជា​នេសាទ​លក្ខណៈ​គ្រួសារ​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ ប៉ុន្តែ​វា​ធ្វើ​ឲ្យ​ប៉ះពាល់​ដល់​ព្រៃ​លិច​ទឹក និង​បាក់​ច្រាំង​ព្រែក ជាដើម៖ «បារម្ភ​បំផុត​ខ្លាច​ទៅ​ថ្ងៃ​ក្រោយ​ទេ ត្រី​សាច់​ហ្នឹង​ប្រជាជន​ចេះ​តែ​ខ្វះខាត ហើយ​ប្រជាជន​ហ្នឹង​ចេះ​តែ​មាន​គំនុំ​គុំកួន ហើយ​គាត់​ចង់​ទៅ​ហ្នឹង​យក​ស្បៃ​អួន​ប្រុង​នាំ​គ្នា​យក​ទៅ​ដុត​ចោល ដែល​នាំ​ឲ្យ​មាន​កើត​អំពើ​ហិង្សា»។

ព្រែក​អភិរក្ស​ប៉ព្រេង មាន​បណ្តោយ​ជិត ១​ពាន់​ម៉ែត្រ និង​ទទឹង​ជិត ១០០​ម៉ែត្រ ដែល​ហូរ​ចាក់​ពី​ព្រែក​ឆ្លូង ខេត្ត​ក្រចេះ។

ប្រភព​ដដែល​បញ្ជាក់​ថា ក្រុម​អ្នក​ប្រព្រឹត្ត​បទល្មើស​ទាំងនោះ ជា​ពលរដ្ឋ​មក​ពី​ភូមិ​ផ្សេង ដែល​គេ​ដឹង​ថា​មាន​សែស្រឡាយ​ជាប់​ជាមួយ​មន្ត្រី​រាជការ​បម្រើ​ការងារ​នៅ​ស្រុក​តំបែរ។

អាស៊ីសេរី មិន​អាច​ទាក់ទង​ទៅ​មន្ត្រី​អាជ្ញាធរ​មូលដ្ឋាន​ឃុំ​ត្រពាំងព្រីង និង​មន្ត្រី​រដ្ឋបាល​ជលផល​ខេត្ត​ត្បូងឃ្មុំ បាន​ទេ​នៅ​ថ្ងៃ​ទី​២១ មករា។

ចំណែក​មន្ត្រី​អង្កេត​អង្គការ​លីកាដូ (LICADHO) ខេត្ត​កំពង់ចាម លោក វ៉ន សេងធុយ ដែល​បាន​តាមដាន​ករណី​នេះ មាន​ប្រសាសន៍​ថា ការ​នេសាទ​ដោយ​ប្រើប្រាស់​ឧបករណ៍ ឬ​របៀប​នេសាទ​បែប​នេះ​ក្នុង​តំបន់​បឹង ឬ​ព្រែក​អភិរក្ស គឺ​ជា​រឿង​ខុស​ច្បាប់។ ករណី​នេះ គឺ​ទាមទារ​ឲ្យ​អាជ្ញាធរ​ត្រូវ​ចាត់​វិធានការ​ឲ្យ​មាន​ប្រសិទ្ធភាព ជៀសវាង​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​ការ​ចោទ​ប្រកាន់​ថា អាជ្ញាធរ​អាច​ពាក់ព័ន្ធ​ជាមួយ​ក្រុម​ជន​ល្មើស​ទាំងនោះ៖ «បាទ! ច្បាស់​ណាស់! ព្រោះ​បទល្មើស​ហ្នឹង​កើត​ឡើង​យូរ​មក​ហើយ ហើយ​នៅ​ពេល​ប្រជាពលរដ្ឋ​គាត់​បាន​ប្ដឹង គាត់​បាន​រាយការណ៍​មក​តាម​រយៈ​តំណាង​សហគមន៍​របស់​ពួក​គាត់​ហ្នឹង មិន​មាន​ការ​ដោះស្រាយ គឺ​ប្រាកដ​ជា​ប្រជាពលរដ្ឋ​គាត់​យល់​ថា​មាន​ការ​ពាក់ព័ន្ធ​ជាមួយ​អាជ្ញាធរ​ណា​មួយ​ហើយ»។

ច្បាប់​ជលផល​ឆ្នាំ​២០០៦ មាត្រា​៩៨ ចែង​ថា ត្រូវ​ផ្ដន្ទាទោស​បទល្មើស​ជលផល​ថ្នាក់​ទី​១ ដោយ​ដាក់​ពន្ធនាគារ​ពី ៣​ឆ្នាំ​ទៅ ៥​ឆ្នាំ និង​រឹប​អូស​យក​វត្ថុ​តាង​ទាំងអស់​ដាក់​ជា​សម្បត្តិ​រដ្ឋ ឬ​បំផ្លាញ​ចោល។ បទល្មើស​ទាំងនោះ​រួម​មាន នេសាទ​ដោយ​ឧបករណ៍​ឆក់ គ្រឿង​ផ្ទុះ និង​សារធាតុ​ពុល​គ្រប់​ប្រភេទ​ក្នុង​ដែន​នេសាទ។ នេសាទ​ដោយ​ឧបករណ៍​ទំនើប ឬ​ឧបករណ៍​ដែល​បង្កើត​ឡើង​ថ្មី ឬ​របៀប​នេសាទ​បែប​ថ្មី ដែល​នាំ​មក​នូវ​ការ​បំផ្លាញ​មច្ឆជាតិ ឬ​ធនធាន​ជលផល និង​ប្រព័ន្ធ​អេកូឡូស៊ី​ជលផល ជាដើម៕

No comments:

Post a Comment